دفتر پژوهش‌های مؤسسه کیهان

ساعت ۸:۱۵ صبح روز ۶ اوت ۱۹۴۵ به وقت محلی شهر هیروشیما، کسانی که در حومه شهر و در فاصله دورتری از مرکز انفجاری ناشناخته قرار داشتند، نوری پرقدرت‌تر از تابش خورشید را شاهد بودند. این بازتاب انفجار اولین بمب اتمی بود که شهر هیروشیما را با خاک یکسان کرد.

در آن روز تابستانی بسیاری از مردم شهرهای نزدیك به هیروشیما آمده بودند تا به پاكسازی ویرانی‌های ناشی از بمباران چند روز پیش بپردازند. جمعیت شهر در آن روز حدود 350 هزار نفر تخمین زده می‌شد، با این كه تابستان بود و دانشگاه‌ها و مدارس تعطیل بودند، اما هیچ یك از دانشجویان یا دانش‌آموزان به تعطیلات نرفته بودند. دانش‌آموزان دختر و پسر به دلیل جنگ هر روز در كارخانه‌های نظامی كار می‌كردند، یا به پاكسازی ویرانی‌های ناشی از بمباران‌ها می‌پرداختند. آنها از همه جا بی‌خبر نمی‌دانستند كه تا ثانیه‌هایی دیگر چه فاجعه‌ای در انتظارشان است.

بمب اتمی به نام «پسر کوچک» به دستور هری ترومن، رئیس‌جمهوری وقت ایالات متحده آمریکا و توسط یک هواپیمای بمب‌افکن آمریکایی به نام «انولاگی» بر روی هیروشیما انداخته شد. برای تاثیر تخریبی بیشتر، بمب به نحوی تنظیم شده بود که 576 متر بالای سطح زمین منفجر شود انرژی تولید شده توسط این بمب با انرژی حاصل از ۱۵ کیلوتن TNT فعل و انفعالات اتمی در مرکز این بمب باعث گرمایی حدود چندین میلیون درجه سانتیگراد شد.

در نخستین میلیونیم ثانیه انرژی حرارتی در فضا آزاد شده، در محوطه‌ای به شعاع یك و نیم كیلومتر به گلوله آتش مبدل شد و حرارتی معادل چند میلیون درجه برای چند ثانیه بر فراز هیروشیما، آسمان را به آتش کشید.در زمین هنگام رسیدن هُرم گرما، درجه حرارت چندین هزار درجه سانتی گراد بود. در شعاع یك و نیم كیلومتری ناگهان همه چیز بخار شد و به خاكستر تبدیل شدند.در محوطه‌ای به شعاع 4 كیلومتر ساختمان‌ها و انسان‌ها ناگهان آتش گرفتند.

پس از حرارت، نوبت موج انفجار بود كه تاثیر ویرانگر خود را نشان دهد به دلیل آزاد شدن گازهای بسیار گرم، موج انفجار با سرعت 1000 كیلومتر در ساعت مشابه یك دیوار جامد هوا بود كه در شعاع 2 كیلومتر همه چیز را به غبار تبدیل کرد.

براساس آمار رسمی حدود 70 هزار نفر در همان لحظه ذوب شده و جان دادند و دهها هزار نفر هم دچار جراحات و سوختگی شدید گردیده که پس از رنج بسیار و طی روزها و حتی سال‌های بعد به طرز فجیعی جان باختند.

3 روز بعد و در 9 اوت 1945، شهر ناکازاکی ژاپن هدف بمباران اتمی قرار گرفت و طبق آمار اعلام شده در این شهر نیز در همان لحظه اصابت بمب، حدود 40 هزار تن به آتش کشیده شدند و دهها هزار نفر دیگر نیز دچار صدمات مرگبار گشتند که در مجموع، مرگ 200 هزار نفر و معلول و ناقص‌العضو شدن صدها هزار تن دیگر در این دو فاجعه به ثبت رسیده است.

تاثیر تشعشعات رادیواكتیو که موجب انواع سرطان‌ها، بیماری‌های خونی، تولد انسان‌های ناقص‌الخلقه، و... شد، از همه وحشتناك‌تر جلوه کرد که نسل‌هاست ادامه دارد. آمریکا تنها کشوری در تاریخ بشریت است که از سلاح اتمی برای نابودی انسانها استفاده کرد.

دروغ و تحریفات تاریخی

در آن زمان و سال‌های بعد، آمریکا و همپیمانانش برای توجیه بزرگ‌ترین جنایت بشریت، گفتند و نوشتند استفاده از بمب اتمی تنها برای تسلیم کردن ژاپن بوده که به طرز خستگی ناپذیری به جنگ ادامه داده و جان میلیون‌ها نفر را به خطر انداخته بود.

اما اسناد تاریخی و شواهد و مکتوبات و خاطرات مختلف کارشناسان و مقامات و مورخان این ادعا را باطل نموده است. 

چرا که پس از اعدام موسولینی در 28‌آوریل 1945 و مرگ هیتلر در سی‌ام همان ماه، در واقع دو بال اصلی متحدین در جنگ دوم شکست و ژاپن در نهایت ضعف آماده تسلیم بود. اما تنها نگرانی‌اش به خاطر حفظ جان امپراتورشان بود.

ژنرال داگلاس مک آرتور فرمانده نیروهای ارتش آمریکا، دلایل متعددی را مطرح کرد که ثابت می‌کرد بمباران اتمی ژاپن در تسلیم شدن ژاپنی‌ها نقشی نداشت. او گفت: «افراد من یکدل و یک‌زبان بودند که ژاپن در حال فروپاشی و تسلیم است.» ژنرال کرتیس لیمی، شخصیت اصلی نیروی هوائی آمریکا نیز که بعدها رئیس کارکنان این نیرو گردید، نوشت:«بمباران اتمی هیچ‌کمکی به پایان یافتن جنگ نکرد.»

گار آلپروویتس نویسنده کتاب «دیپلماسی اتمی: هیروشیما و پوتسدام» منتشر شده در سال 1965 نوشت:

«... ژاپن در اوت ۱۹۴۵ کاملاً شکست‌خورده بود و استفاده از بمب اتمی برای پایان ‌دادن به جنگ لزومی نداشت...»

تئودور (داچ) وَن‌کرک سرگرد نیروی هوایی آمریکا و ناوبر هواپیمایی که بمب را روی هیروشیما انداخت نیز گفته است: 

«اگر کسی زمانی به شما بگوید که بمب اتمی باعث پیروز شدن در جنگ جهانی دوم شد، می‌توانید به او بگویید حرفش احمقانه است. بمب اتمی عامل پیروزی نبود. هشتادوپنج درصد ظرفیت صنعتی ژاپن قبل از آن‌که بمب اتمی را بیندازیم از بین رفته بود.»

چنان‌که پس از تسلیم ژاپن، از سوی ناظران، بمباران اتمی شهرهای این کشور به عنوان دلیل پنجم پایان جنگ مطرح شد و در جلسات تصمیم‌گیری برای خاتمه نبرد، به ثبت رسید و دلیل اصلی بالا بردن پرچم صلح از سوی ژاپن، حمله گسترده نیروی زمینی ارتش شوروی اعلام گردید که به سختی بقایای نیروهای ژاپنی و سیاستمداران این کشور را تحت فشار گذارد.

هالیوود، جنایت اتمی را پس از 80 سال سفید کرد

اینک پس از گذشت حدود هشتاد سال از آن جنایت بی‌سابقه‌،‌هالیوود و فصل جوایز و مراسم اسکار در صدد تطهیر و سفیدشویی آن برآمدند و با نثار کردن سیل جوایز مختلف، برای آن قتل‌عام هولناک دست زدند و تشویق کردند. 

هالیوودی‌ها با تولید فیلم «اوپنهایمر»، نه تنها آن جنایت بی‌سابقه را محکوم نکرده و ابعاد تکان‌دهنده‌اش را نمایش ندادند، بلکه مثل همیشه رسانه‌های وابسته، با تحریف تاریخ، آن را تنها راه پایان جنگ دوم اعلام نمودند!

فیلم «اوپنهایمر» نه فقط آن نسل‌کشی تاریخی را موجه جلوه داد بلکه طراح و مجری آن را نیز یک قهرمان به نمایش گذارد! در فیلم یاد شده، رابرت اوپنهایمر –فیزیکدانی که «پدر بمب اتمی» نام گرفته است _ اگرچه لحظاتی ناراحت می‌شود اما به هر حال می‌پذیرد برای برقراری صلح، بایستی چنین جنایتی صورت می‌گرفت و از آن دفاع کرده، حتی مناطق مورد نظر برای بمباران را به فرماندهان ارتش آمریکا معرفی نموده، در مقابل همکاران مخالفش می‌ایستد و جوایز و افتخارات خود را نیز دریافت می‌نماید!

همه صحنه‌های فیلم «اوپنهایمر» بر حقانیت آمریکا در کاربرد سلاح هسته‌ای علیه ژاپن برای تسلیم کردنش و پایان جنگ و جلوگیری از کشته شدن انسان‌های بیشتر، صحه گذارده است.

اما در سه قسمت اول مجموعه مستند «داستان‌های ناگفته ایالات متحده آمریکا» ساخته الیور استون با شواهد مستند و تصاویر دقیق از آزمایش‌های بمب اتمی و پروسه‌ای که اوپنهایمر طی کرد، بیش از هر موردی به عنوان دلیل کاربرد بمب‌های هسته‌ای، به رخ کشیدن هژمونی نظامی ایالات متحده آمریکا در مقابل شوروی ذکر می‌گردد تا نشان دهد پس از پایان جنگ دوم جهانی که بر آستانه‌اش قرار داشتند، کدام یک، قدرت نظامی برتر را در اختیار می‌گیرند!

یعنی در واقع صدها هزار نفر را در نفرت برانگیزترین عملیات نظامی تاریخ قربانی کردند تا هژمونی نظامی خود را به رخ بکشند. و اینک سینمای ‌هالیوود پس از همه این سالها به میدان می‌آید تا یکی دیگر از لکه‌های ننگ تاریخ آمریکا را پاک نماید.

سانسور تصاویر فجایع هیروشیما و ناکازاکی

برای القاء این تحریف تاریخی و دروغ بزرگ، در فیلم «اوپنهایمر» هیچ‌گونه تصویری از قتل عام 200 هزار نفر در هیروشیما و ناکازاکی و فجایع آن مثل دهها هزار نفری که دچار نقص عضو شده یا در نسل‌های بعد، ناقص به دنیا آمدند، نشان داده نمی‌شود.

اگرچه در صحنه آخر فیلم‌، اوپنهایمر در آن دیالوگ شنیده نشده‌اش به اینشتین می‌گوید که با این سلاح اتمی واقعا جهان را به نابودی کشاندیم یا پس از کاربرد سلاح، ناراحت و غمگین به نظر می‌رسد‌، اما برای ساخت سلاحی که بیشترین قربانی را در طول تاریخ بشریت برجای گذارده، مدال دریافت می‌کند و مفتخر می‌شود و جایگاه بالایی در محافل علمی می‌یابد که با همان جایگاه به دیگران فخر می‌فروشد و خود را بزرگ‌ترین دانشمند می‌داند!

در این فیلم حتی در ابتدا اوپنهایمر را به گونه‌ای نشان داده می‌شود که گویی او یک عارف و سالک و انسان معنوی است! چنان‌که از همان نخستین روزهایش در دانشگاه، رؤیای کوانتوم و برخورد ذرات اتم‌ها و انفجارات اتمی را در ضمیر ناخودآگاهش رؤیت نموده، گویی همه آن دانسته‌ها و علم و دانش از منبعی فرا واقعی به او الهام شده است!

نکته قابل ذکر اینکه در فیلم «اوپنهایمر» در همان لحظات آغازین، تاکید شعار گونه‌ای بر هویت یهودی رابرت اوپنهایمر و دیگر دوستان و همکاران او می‌شود و حتی عدم پیشرفت هسته‌ای هیتلر و آلمان نازی را به ضد یهودی بودنشان ربط می‌دهد! در فیلم‌های مشابه کمتر به چشم خورده است که تا این حد بر یهودی بودن کاراکترهای اصلی تاکید شود.

لوئیس مارشالکو نویسنده مجارستانی کتاب «فاتحین جهانی» در کتاب خود به این‌واقعیت اشاره کرده که حکومت جهانی صهیونیسم در پی به‌دست‌آوردن بمب اتمی برای کسب آقایی و سیطره بر جهان بود. برخی از نوشته‌ها و مندرجات کتاب «بمباران اتمی هیروشیما و ناکازاکی» هم مؤید همین‌مسئله هستند. به‌عنوان مثال یکی از جملات مهمی که از ترومن در این‌کتاب نقل شده، مربوط به روزهای پیش از رسیدن آمریکا به بمب است. ترومن گفته بود سلاح جدید ممکن است آتشی به پا کند که در دره فرات، بعد از نوح و کشتی افسانه‌ای او در تورات، پیشگویی شده است!