۱)ریاست جمهوری آقای پزشکیان، دیروز با حکم رهبر انقلاب تنفیذ شد و فردا با انجام مراسم تحلیف در مجلس شورای اسلامی، نوبت به معرفی کابینه پیشنهادی برای اخذ رای اعتماد می‌رسد. نفس این تداول قدرت در یک روند قانونی آرام، نشانگر ثبات و امنیت و اقتدار کشور، در قلب منطقه‌ای بی‌ثبات و آشوب‌زده است. منطقه‌ای که چهار گوشه آن طی چند دهه اخیر، یا گرفتار جنگ‌های تحمیلی غرب بوده، یا مبتلا به کودتا و آشوب افکنی بیگانگان، و یا اساسا محروم از انتخابات. انقلاب اسلامی در متن چنین منطقه استعمار زده‌ای توانست آزادی و استقلال ملت ایران را اعاده کند و مردم را بر سرنوشت خویش حاکم سازد و به موقعیتی از اقتدار برساند که روزنامه انگلیسی گاردین ژانویه ۲۰۲۴ (اواخر دی ‌ماه گذشته) اذعان کند: 

«The US isn’t the biggest power in the Middle East any more. Iran is. 

آمریکا دیگر، بزرگ‌ترین قدرت در خاورمیانه نیست، ایران است».

۲) ترجیح آمریکا و انگلیس به عنوان دشمنان تاریخی ایران، این بود که ملت ما -مانند خیلی از ملت‌های محروم دیگر- اساسا حق انتخاب و انتخاباتی نداشته باشند. پس از انقلاب هم (به واسطه عناصر نیابتی) به تناوب سعی کردند یا زیر میز انتخابات بزنند و از اعتبار بیندازند (مانند سال ۱۳۸۸ و انتخابات اخیر که سلامت آن را زیر سؤال بردند و تبریک متعارف را هم به رئیس‌جمهور منتخب نگفتند)، یا در تشخیص مردم اثر بگذارند و زاویه‌دارترین‌ها سر کار بیایند، و یا دولت‌هایی را که سر کار می‌آیند، از طریق نفوذ و اختلال، از مسیر خدمتگزاری منحرف کنند. متاسفانه برخی عناصر و گروه‌های سیاسی، در هر سه نقشه دشمنان ملت ایران نقش‌آفرینی کردند و اگر موفق می‌شدند تا طبق هیجانات خود و بازیگردانی خارجی پیش بروند، هیچ اثری از انتخابات و مردم سالاری در کشور نمی‌ماند. ننگ شورش علیه جمهوریت در سال ۱۳۸۸، برای همیشه بر پیشانی این جماعت مانده است. رد پای آنها در بسیاری از تحریم‌ها و تهدید‌ها پیداست و اگر موفق می‌شدند، نه فقط انتخابات را تعطیل می‌کردند، بلکه عملا مسیر را برای فعالیت ویرانی‌طلبان ایران -که سال ۱۴۰۱ آفتابی‌تر شدند- هموار می‌کردند. اما رهبر حکیم انقلاب و توده‌های غیور ملت در مقابل انواع این فتنه‌ها ایستادند و انتخابات را پاس داشتند؛ تا همین ماه‌های اخیر که شهادت رئیس‌جمهور خدمتگزار، برگزاری انتخابات فوق‌العاده را اقتضا کرد و جناب آقای پزشکیان توانست طی دو مرحله انتخابات، حائز اکثریت آرا شود و به عنوان نهمین رئیس‌جمهور در مسند خدمت قرار گیرد.

۳) اگر دعاوی گذشته برخی افراطیون مدعی حمایت از آقای پزشکیان درست بود -که نه دعاوی گذشته‌شان درست است و نه در ادعای حمایت‌شان از ایشان، سر سوزنی صداقت وجود دارد- 

آقای پزشکیان هرگز نباید رئیس‌جمهور می‌شد. اما جمهوری اسلامی در این ۴۵ سال تا به امروز، با رای مستقیم مردم، نُه رئیس‌جمهور با گرایش‌ها و سوابق و کارنامه‌های به غایت متنوع و متفاوت را تجربه کرده است. اکنون هیچ خردمندی، ادعاهای سستی مانند مهندسی شدن انتخابات و تدارکاتچی بودن رئیس‌جمهور را از این جماعت نمی‌پذیرد. در عین حال، آنها به اعتبار سوابق ممتد خیانت و جفا در حق ملت ایران و جمهوری اسلامی، در موضع اتهام هستند. خیانت آنها از همان جنسی است که امیر مؤمنان‌(ع) درباره اشعث بن قیس فرمود: «مردی که شمشیر دشمن را به سوی قوم خود دلالت كند و مرگ را به سوی آنان کشاند، سزاوار است نزدیکان، او را دشمن دارند و دیگران، از شر او ایمن نباشند». (خطبه ۱۹ نهج‌البلاغه)

۴) موفقیت آقای پزشکیان، موفقیت ملت ایران و نظام جمهوری اسلامی است؛ و خدای ناکرده ناکامی او در مسیر خدمتگزاری، خسارت برای ملت و نظام است. بنابراین هم باید از صمیم قلب برای او دعا کرد و هم از مشورت ناصحانه دریغ نورزید. در مسیر خیرخواهی و دلسوزی، کدام مشورت فراتر از سیره امیر مؤمنان علیه‌السلام؟ حضرت درباره گماشتن یا طرد افراد از منصب، یک معیار جامع بیشتر نداشت و آن تقوا بود. همان روز اول که مردم برای بیعت شتافتند، فرمود: «ذِمَّتِي بِمَا أَقُولُ رَهِينَةٌ وَ أَنَا بِهِ زَعِيمٌ... آنچه مىگويم به عهده مىگيرم، و خود به آن پای‌بندم... أَلَا وَ إِنَّ الْخَطَايَا خَيْلٌ شُمُسٌ حُمِلَ عَلَيْهَا أَهْلُهَا وَ خُلِعَتْ لُجُمُهَا فَتَقَحَّمَتْ بِهِمْ فِي النَّارِ، أَلَا وَ إِنَّ التَّقْوَى مَطَايَا ذُلُلٌ حُمِلَ عَلَيْهَا أَهْلُهَا وَ أُعْطُوا أَزِمَّتَهَا فَأَوْرَدَتْهُمُ الْجَنَّةَ. آگاه باشيد همانا گناهان چون مركب‌هاى بد رفتارند كه سواران خود را عنان رها شده در آتش دوزخ مىاندازند. اما تقوا، چونان مركب‌های فرمانبردارى هستند كه سواران خود را، عنان بر دست، وارد بهشت جاويدان مىكنند» (خطبه ۱۶ نهج‌البلاغه)

۵) آنان که در گفتار و رفتار، اصرار بر بی‌پروایی و بی‌تقوایی داشته باشند، نمی‌توانند مشاور و معاضد امانتداری باشند؛ به سان مرکب ناهمواری که راکب را به پرتگاه می‌راند. در این چند هفته، برخی عناصر سیاسی مدعی مهره‌چینی شدند که مجرمان امنیتی محکوم شده در محاکم بودند. عناصری که به مردم یک شهر بزرگ مانند اصفهان را به صرف رای دادن به نامزدی دیگر مورد توهین و تحقیر قرار دادند، یا با مفسدان اقتصادی مانند شهرام جزایری نشست و برخاست داشتند، یا در پرونده فروش اطلاعات به بیگانگان محکوم شدند، یا از خانواده خود در خارج کشور کشف حجاب کردند و به عنوان حرمت شکنی به نمایش گذاشتند، یا در صفحات مجازی به ترویج همجنس‌گرایی طبق الگوهای غربی پرداختند (و اسناد آن در صفحات‌شان موجود است)، در دوران مدیریت خود به نساختن مسکن مباهات کردند و مسکن مهر را به سخره گرفتند و هزینه‌های کمرشکن به مردم تحمیل کردند، و یا کسانی که آمریکای عهدشکن در توافق را تبرئه کردند. چنین کسانی حتی اگر همسو نشان دهند، همراهی نخواهند کرد. درباره یکایک این افراد می‌توان از دستگاه قضائی و مراجع اطلاعاتی و امنیتی مسئول، استفسار کرد. معیار رفتاری امیر مؤمنان‌(ع) درباره عناصر زاویه‌دار روشن است؛ آنجا که بارها به استناد آیه قرآن فرمود: «و ما کنتُ مُتخذ المضلّین عَضُداً. من گمراهان را به یاری نمی‌گیرم».

۶) ظرف چند هفته اخیر، نه فقط از سوی منتقدان، بلکه از طرف حامیان و طرفداران آقای پزشکیان، اخبار بسیاری توام با نگرانی منتشر شده، مبنی بر این که گروکشی، سهم‌خواهی و غنیمت‌طلبی به شدت بر شورا و کمیته‌های پیشنهاد وزیر غالب شده است. برخی فعالان حزبی با وقاحت گفته‌اند رئیس‌جمهور را فلان طایفه سیاسی سر کار آورده و بنابراین عمده وزیران باید از آن طایفه (قبیله) باشند. اگر این عناصر سر جای خود نشانده نشوند، رمق برنامه‌ریزی مستقل ملی و کار و تلاش مجاهدت‌آمیز را از دولت جدید که مرکب و پیشران اصلی آرمان‌ها و آرزوهای رئیس‌جمهور است، خواهند گرفت. خدمتگزاری به مردم، یا تامین مطامع سیری‌ناپذیر برخی خواص، دو راهی معارض هم است و رفتن در یکی از دو مسیر، لاجرم مستلزم پشت کردن به مسیر و مطالبه دیگر است. به تعبیر قرآن حکیم «ما جَعَلَ اللَّهُ لِرَجُلٍ مِنْ قَلْبَيْنِ فِي جَوْفِهِ. خداوند در درون سینه انسان، دو قلب نگذاشته است».

۷) اگر امیر مؤمنان‌(ع) بده- بستان مناصب را مباح می‌دانست، دلیلی نداشت اشعث بن قیس را با خود دشمن کند و چند سال بعد، او را در دو فتنه صفین و نهروان، در مقابل خود ببیند. اما هنگامی که خبر رسید اشعث در امانت «ولایت آذربایجان» خیانت می‌کند، با عتاب به او نوشت: «إِنَّ عَمَلَكَ لَيْسَ لَكَ بِطُعْمَةٍ وَ لَكِنَّهُ فِي عُنُقِكَ أَمَانَةٌ. همانا قدرتی که در دست توست، طعمه تو نيست، بلكه امانتى بر گردن توست». 

(نامه ۵ نهج‌البلاغه). غنیمت طلبان و سهم خواهان، هرگز نمی‌توانند در تراز خدمت به مردم قرار بگیرند، چون جنس مطالبات آنها، ضد عدالت و انصاف است. شرط عمل به سیره امیر مؤمنان‌(ع)، طرد خواص زیاده‌طلب و افزون‌خواه است. اعتدال و میانه‌روی راستین، در ترجیح منافع و مصالح مردم بر منویات و مطالبات اطرافیان است؛ همان که مولای متقیان به مالک اشتر فرمود و آن را برای مردم علنی کرد: «ولیکن احبّ الامور الیک اوسطها فی‌الحق و اَعمّها فی‌العدل و اجمعها لرضا الرّعیه... دوست داشتنی‌ترین امور نزد تو باید میانه‌ترین آنها در حق و فراگیر‌ترین آنها در عدالت و جامع‌ترین در رضایت توده مردم باشد؛ که همانا خشم و نارضایتی مردم، رضایت خواص را از بین می‌‌برد. و نارضایتی خواص در صورت رضایت عامه مردم، قابل بخشش و اغماض است؛ و هیچ کس برای والی پرخرج‌تر از خواص بهنگام آسایش، و کم‌یاری‌تر بهنگام بلا و گرفتاری، و ناراحت‌تر نسبت انصاف، و اصرار‌کننده‌تر بهنگام خواستن، و ناسپاس‌تر هنگام بخشش و عطا، و عذر ناپذیرتر در زمان منع و محرومیت، و کم‌ طاقت‌تر هنگام حوادث روزگار نیست. و همانا ستون دین و جمعیت مسلمین و تدارک برای مقابله با دشمن، از میان عموم امت است؛ بنابراین گوش شنوا و تمایل تو باید به سوی آنها باشد.» (نامه ۵۳ نهج‌البلاغه)

۸) در حوزه اقتصادی به عنوان اولویت اول کشور، دو کارنامه پیش روی ماست. دولتی که ظرف هشت سال، معدل رشد اقتصادی نزدیک به صفر (۶ دهم درصد) را به ثبت رساند و موجب تعطیلی هشت هزار کارخانه، تعطیلی پیشران‌های پیشرفت در بسیاری از حوزه‌ها، و ناترازی‌های شدید در زمینه کسری بودجه و تولید و مصرف برق و بنزین و.. شد؛ و دولتی که در کمتر از سه سال توانست صادرات و درآمد‌های نفتی از دست رفته را احیا کند، شرکای اقتصادی را گسترش دهد، روابط مختل با همسایگان را بازسازی نماید، بر کسری بودجه ۴۸۰ هزار میلیاردی چیره شود، ۵۰۰ هزار میلیارد تومان بدهی را تسویه کند، رونق نسبی را به تولید برگرداند، رشد اقتصادی را به بالای ۵ درصد برساند،از شتاب تورم افسار گسیخته 59 درصدی در پایان دولت قبل بکاهد، و بسیاری از پروژه‌های عمرانی سال‌ها معطل مانده را به سرانجام برساند. آنها که منافع نامشروعی در دولت ائتلافی مدعی تدبیر و امید داشتند و گرد نا امیدی بر زندگی مردم پاشیدند، قطعا این موفقیت‌ها را برنمی‌تابند و اگر بتوانند نوار موفقیت‌ها را در دولت جدید قطع می‌کنند و مدیریت را دوباره به سمت همان مدیریت فشل ملوک الطوایفی منحرف می‌سازند.

۹) ویژگی این طیف، انفعال و تسلیم در برابر غرب زیاده‌خواه و تقلا برای به تسلیم کشاندن ملت است. از قوطی آنها، فقط دولت ضعیف مطلوب دشمنان ایران بیرون می‌آید. آنها چنان دون‌ شأن ملت ایران در دهه قبل رفتار کردند که وب‌سایت رادیو فرانسه،

۱۹ مهر ۱۳۹۲ به استناد رصد گران اطلاعاتی و دیپلماتیک نوشت: «ارزیابی غرب از وضعیت کنونی دولت روحانی، تعامل با فروشنده بدهکار و مشتاقی است که خود را ناگزیر از فروش حقوق ملی می‌بیند. بر پایه این جمع‌بندی، صبوری خریدار، وضعیت فروشنده را دشوارتر و قیمت فروش را کمتر خواهد کرد. پیشنهاد سقف زمانی ۳ ماهه از سوی روحانی برای انجام معامله قطعی با غرب، نشانه وضعیت اضطراری او است که در ژنو در هیئت فروشنده ظاهر خواهد شد».

چنین عبرتی، هزاران بار از ساحت جناب آقای پزشکیان حفظه الله تعالی که خود را 

وامدار اسلام و انقلاب و سیره امیر مؤمنان‌(ع) می‌داند، دور باد، ان‌شاءالله.