مجلسی اول (پدر مرحوم مجلسی معروف) که او هم مرد بسیار جلیل‏‌القدر و عالم و متقی و فوق‌العاده‌ای بوده و از شاگردان شیخ بهائی است نقل می‌کند که شش ماه قبل از وفات شیخ بهائی، روزی ما در خدمت ایشان به زیارت اهل قبور در تخت فولاد اصفهان- که قبر بابا رکن ‏الدین در آنجا بوده - رفتیم. یک وقت دیدم ایشان رو کرد به ما و گفت: شما چیزی نشنیدید؟ گفتیم: نه.

دیگر سکوت کرد و حرفی نزد، راه افتاد و آمد. از آن روز ما دیدیم حال شیخ تغییر کرده، بیشتر به خود پرداخته، حال توبه و انابه پیدا کرده و یک حال دیگری غیر از حال سابق دارد. همه ما شاگردها حدس زدیم هرچه بود، آن روز اتفاق افتاد. 

ایشان می‌گوید من از سایر شاگردها جسورتر بودم. قرار شد من از ایشان بپرسم که منشأ این تغییر حالت شما چیست؟ رفتم از ایشان پرسیدم، ایشان گفت: من آن روز وقتی از کنار قبر عبور می‌کردیم این صدا را از قبر شنیدم که «شیخ در فکر خود باش، مرگت نزدیک است، چرا به خودت نمی‌‏پردازی؟»

شیخ بهائی شش ماه بعد وفات کرد.

* استاد مطهری، آشنایی با قرآن، ج۴، ص۱۷۷