سیاه‌نمایی مدعیان اصلاحات در آستانه انتخابات با ذره‌بین انداختن بر روی نقاط منفی
سرویس سیاسی-
روزنامه شرق در یادداشتی، در تاریخ 26 بهمن 1402 نوشت: «تغییر مثبت درخور توجهی در زندگی شهروندان و هم‌وطنان ایرانی ملموس نیست. همچنان فرزندان ایران جویای کار، مسکن و ازدواج هستند و شرایط آن فراهم نیست و مردم با تورم و رکود اقتصادی دست‌و‌پنجه نرم می‌کنند و چشم‌انداز روشنی پیش‌روی آنها قرار ندارد. هر روز طبقه متوسط فقیرتر می‌شود و فقر بیشتر خودنمایی می‌کند. بحران‌های زیست‌محیطی همچون آلودگی هوا و آب، بحران آب شرب و کشاورزی، کاهش وسعت جنگل‌ها، خشک‌شدن تالاب‌ها و دریاچه‌ها رو به فزونی است.»
در ادامه این مطلب آمده است: «معضلات اجتماعی از طلاق و اعتیاد تا خشونت‌های محلی، از دزدی و زورگیری تا اختلاس و بزهکاری رو به افزایش است. دشمنان ایران در صحنه بین‌المللی بر دوستان در دنیا می‌چربد و با وجود تمام تلاش‌های دولت در قالب افتتاح، راه‌اندازی و سفرهای متعدد و مکرر استانی، در وضعیت زندگی مردم تغییری حاصل نشده است. دوم آنکه بیشتر اهداف بلندپروازانه چشم‌انداز ۱۴۰۴ محقق نشده و بعید است در فرصت باقی‌مانده محقق شود. رتبه ایران در آمارهای بانک جهانی و سایر نهادهای اقتصادی جهان در مقایسه با سایر کشورهای کوچک‌تر و با منابع محدودتر، رتبه مناسبی نیست.»
برخی از مدعیان اصلاحات هشت سال چشم و گوششان بسته بود و مشکلات نامبرده را نمی‌دیدند. از فقر و گرانی و تورم گرفته تا مشکلات آب و هوائی و آلودگی هوا و...؛ شاید هم کشور گل و بلبل بوده و به یکباره با تغییر ریاست جمهوری همه این مشکلات سرازیر شده است. شاید دریاچه ارومیه به یکباره خشک شده و مجوز حفر چاه‌های غیرقانونی صادر شده است. شاید هم تورم به یکباره به 60 درصد رسید!
مصادیق بالا نمونه‌هایی بود که هیچ‌گاه دیده نشد و مسائلی بود که اهتمام چندین ساله نیاز داشت. انتقال آب خلیج‌فارس و دریای عمان به فلات مرکزی برای جبران کمبود بارندگی و برآورده ساختن احتیاج صنایع و آب آشامیدنی و همچنین تکمیل انتقال آب سد کانی سیب به دریاچه ارومیه از اقداماتی بود که این دولت برای احیای این دریاچه انجام داد. این مسئله نیز به هیچ وجه پیدا نیست که سرانه بارندگی نه تنها در ایران بلکه در منطقه هم کاهش پیدا کرده است.
اهداف قابل دستیابی چشم انداز 1404 نیز از دیگر نمونه‌هایی است که آن را در 20 سال باید محقق می‌کرد، و نه در چهار سال!
گفتن مشکلات و نقد امور با هدف گوشزد و بهبود عملکرد دولت کاملا درست و بدون اشکال است اما با تغییر دولت گویا مد شده است که هرکس می‌خواهد مسئله‌ای را بیان کند بگوید «قصد من تزریق ناامیدی نیست اما...» و بعد از آن همه مشکلات را پشت هم ردیف کند و اقدامات انجام شده در راستای حل آنها و اقدامات مثبت انجام شده را نگوید.
زمانی هم که افرادی همچون آقای شریعتمداری نسبت به برخی مسائل به دولت نقد می‌کنند، همین مدعیان اصلاحات دست به تحریف متن می‌زنند و می‌گویند ایشان گفته است که دولت هیچ دخلی در گرانی‌ها ندارد و همه تقصیر مردم است. رعایت اصول خبرنگاری و جوانمردی در انعکاس و بیان اخبار از ابتدائی‌ترین مسائل انسانی و کاری است.