در  29دی سال1321 در خانواده‌ای روحانی در شهرستان جلفا از توابع استان آذربایجان شرقی کودکی دیده به جهان گشود که نامش را مصطفی نهادند؛ پدرش مرحوم شیخ قربانعلی از روحانیون با تقوا و از شخصیت‌های مورد احترام آن دیار بود و او از‌‌ همان سنین کودکی درس تقوی و عدالت را در محضر این پدر معظم آموخت.

مصطفی پس از اتمام تحصیلات ابتدائی به سبب عشقی که به اسلام و روحانیت داشت به مدرسه دینی نمازی در شهرستان خوی رفت و سپس در سال ۱۳۳۴ به منظور ادامه تحصیلات دینی و کسب معارف اسلامی به حوزه علمیه قم وارد گردید و از این منبع سرشار کسب فیض نمود و تا سطح سه دروس حوزوی را به پایان رسانید. در سال ۱۳۴۲ از یاران با وفای حضرت امام بود و با وجود جو خفقان آن دوران اعلامیه‌های ایشان را مخفیانه به شهرستان‌های آذربایجان شرقی حمل می‌نمود و در میان علاقه‌مندان پخش می‌کرد و به بیداری ملت یاری می‌رساند.

 در سال ۱۳۵۱ جهت خدمت به مردم مسلمان به تهران عزیمت نمود و در دوران شکوفایی نهضت اسلامی نقش بسزایی ایفا نمود، به طوری که اکثر راهپیمایی‌های منطقه غرب تهران به هدایت او صورت می‌گرفت و شعارهای تظاهرات را او ندا می‌داد. در تهران امامت جماعت مسجد سیدالشهداء‌(ع) را نیز بر عهده گرفت و در این مقام به ارشاد و راهنمایی مسلمین خدمات شایانی به انجام رساند.

دی ۱۳۵۷ از جمله شرکت کنندگان در تحصن قهرمانانه و تاریخی روحانیون مبارز در مسجد دانشگاه تهران بود و توانست با حضور خود در این تحصن همراه با سایر روحانیون و شخصیت‌های برجسته انقلاب یکی دیگر از دسائس استکبار جهانی را خنثی نماید و در‌‌ همان زمان نیز در همه امور انقلاب فعالانه مشارکت داشت. پس از پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی در سنگر مسجد و کمیته‌های انقلاب اسلامی به فعالیت پرداخت و با شور و شوقی وافر، روز و شب خود را وقف اسلام و انقلاب نمود.

 شهید حجتی در غروب شنبه هشتم اسفند ۱۳۶۰، نماز مغرب و عشاء را با حلاوتی دیگر ادا کرد و عازم منزل شد. دو تن از عوامل گروهک تروریستی منافقین به منظور کشتار امت حزب‌الله در خیابان‌ها تردد می‌کردند. با مشاهده اتومبیل وی، او را آماج گلوله‌های شوم خود قرار دادند و پس از ارتکاب این جنایت از صحنه‌گریختند. جسم مطهرش پس از تشییع باشکوهی در بهشت زهرا(س) به خاک سپرده شد.