شهید مدافع حرم محمود مراد اسکندری همنام عموی شهیدش بود.
وقتی شهید محمود مراد اسکندری در سال 59 در جبهه‌های دفاع مقدس به شهادت رسید می‌دانست که اسلحه وی بر زمین نخواهد ماند و جوانان غیور همین سرزمین راه وی را ادامه خواهند داد؛ اما نمی‌دانست که هفت سال بعد پسری با همان نام و نشان و خلق و خو متولد خواهد شد تا پرچم مبارزه حق علیه باطل را به دوش بکشد و نشان افتخاری دیگر بر سینه این آب و خاک شود. شهید محمود‌ مراد اسکندری، شهید دیگری از مدافعان حرم آل‌الله است که سیره عموی بزرگوار خود را در پیش گرفت، او در کودکی از نعمت پدر و مادر محروم شد و بار سنگین حمایت و پشتیبانی از 8 خواهر را به عهده می‌گیرد؛ اما همه علقه او به خانواده مانع رسیدن او به اهدافش نمی‌شود، او خواهران خود را به خدا و اهل‌بیت‌(ع) می‌سپارد و راهی سوریه می‌شود و تا جان در بدن دارد در مقابل دشمن خونخوار داعشی می‌ایستد و در این راه به عموی شهید و همنام خود می‌پیوندد.
در بخشی از وصیت‌نامه این شهید آمده است: «مرگ در رخت‌خواب براى من ننگ است. دوست دارم شهید بشوم. چون مى‌دانم که شهید قلب تاریخ است. هفتاد و دو تن در صحراى کربلا شهید شدند. هزاران نفر در انقلاب اسلامیمان شهید شدند دوست دارم من هم شهید شوم.شهید راه اسلام... من شهادت را بر زندگى ترجیح مى‌دهم من زندگى ابدى را انتخاب مى‌کنم.»