سرباز شهید احمد حسن‌پور، بیستم اسفند سال 1346 در شهر ویس دیده به جهان گشود. او از همان كودكى به مسجد روى آورد و در اكثر مراسم و آیین‏هاى مذهبى شركت مى‏كرد. معمولاً نمازش را در مسجد مى‏خواند، با حضور در جلسات قرائت قرآن و اصرار به اين موضوع كه نمازهايش را به جماعت بخواند، به تقويت باورهاى دينى خود مى‏پرداخت و آن را به ديگران نيز توصيه می‌کرد. هميشه كارهایش را خودش انجام مى‏داد و حاضر نبود حتى كوچك‌ترين كار شخصى خود را به خواهر يا برادرش بسپارد، قبل از دوره بلوغ شرعى، نمازش را بموقع انجام مى‏داد و حتى دو سال زودتر روزه گرفتن را آغاز کرد. لباس‏ ساده مى‏پوشيد. از دوستى با هم سن و سالانش كه نماز نمى‏خواندند، پرهيز مى‏كرد. با همه خوش‌اخلاق و خوش‌برخورد بود. با خانواده خيلى صميمى و اهل شوخى بود. كمتر عصبانى مى‏شد و معمولاً خونسرد و بسيار خنده‌رو بود. در برخورد با مشكلات، خيلى صبور و مقاوم بود و هرگز خود را نمى‏باخت.

پدر شهید می‌گوید: «در نماز جماعت و خواندن ادعيه هميشه شركت مى‏كرد و قرآن مى‏خواند. از صفات اخلاقى خوبى برخوردار بود، از جمله اينكه دروغ نمى‏گفت. او پيرو دستورات امام خمينى(ره) بود و در جلسات قرآن مسجد شركت مى‏كرد. به خاطر شدت علاقه‏ام نسبت به او، بعد از شهادتش نام پسر برادرش را احمد گذاشتم.»

در کمیته انقلاب اسلامی مشغول گذراندن خدمت خود بود که در 26 فروردین‌ سال 1367 در حین انجام سربازی در سن 21 سالگی در جنوب اشنویه در استان آذربایجان‌غربی به شهادت رسید و پیکر پاکش در گلزار شهدای کوی مویلحه شهر ویس شهرستان باوی آرام گرفت.