یادی از شهيد احمد مفيد
الگوی اخلاق
سعید رضایی
وقتي براي اقامه نماز بر پيكر مطهر احمد به آيت‌الله مجتهدي پيشنهاد اقامه نماز دادند، ايشان با بيان اينكه شهادت احمد حال ايشان را منقلب كرده است و اصلاً حال طبيعي براي اقامه نماز ندارند، خود را كنار كشيدند و در صف نماز ايستادند و همچنان به آرامي اشك می‌ريختند.
هر كس اين استاد اخلاق و اين مرد الهي را مي‌ديد كه چنين با سوز و ناله در فراق احمد گريه مي‌كند،
بي‌اختيار از خود بي خود مي‌شد و به گريه مي‌افتاد و به فكر فرو می‌رفت كه واقعاً احمد كه بود؟
شهید احمد مفيد در سال 1343 در شهر تهران به دنيا آمد. وي پس از طي دوران تحصيلات و اخذ ديپلم وارد حوزه علميه آيت‌الله مجتهدي شد تا هم بتواند به تحصيل خود در علوم ديني كه به آن علاقه داشت، ادامه بدهد و هم اينكه بتواند مسير سير و سلوك معنوي خود را زير نظر استاد و پير طريقتي همچون آيت‌الله مجتهدي ادامه دهد.
احمد علاوه‌بر اينكه در خانواده‌اي مذهبي رشد و پرورش يافته بود، پيش از اين نيز همزمان با شركت در فعاليت‌هاي انقلابي، با دوستان طلبه و حزب‌اللهي آشنا شده بود و به همين خاطر به حوزه علميه علاقه‌مند شده بود. او حوزه علميه را محلي مي‌دانست كه در پرتو آن می‌توانست به تمامي آنچه می‌خواست، دست پيدا كند و خواسته‌هاي او نيز چيزي نبود جز خدمت به انقلاب و دين اسلام و مردم جامعه‌اش.
احمد فردي خونگرم و خوش‌اخلاق و مهربان بود و بسيار فعال و زحمتكش و مهم‌تر از همه فردي دغدغه‌مند و با انگيزه كه براي رسيدن به اهداف و آمالش از هيچ تلاشي كوتاهي نمی‌كرد.
پس از شروع جنگ تحميلي، احمد نيز همدوش ديگر دوستان روحاني و طلبه‌اش عازم جبهه‌هاي نبرد حق عليه باطل شد. او در حقيقت اين جهاد را ادامه مسير سير و سلوك معنوي خود دانسته و ارزش آن را كمتر از جهاد علمي در حوزه علميه نمی‌دانست.
احمد جهاد في‌سبيل‌الله و جنگ تحميلي و شهادت در مسير انقلاب اسلامي را يك توفيق بزرگ و نعمت الهي می‌دانست كه خداوند به واسطه محبتي كه به بندگان خاصش و بخصوص امام خميني(ره) دارد، نصيب آنان كرده است لذا در جاي‌جاي وصيت‌نامه‌اش مرتب تذكر می‌دهد كه شكرگزار اين نعمت باشيم و براي حفظ انقلاب و اسلام و تبعيت از رهبري تلاش كنيم.
او در بخشي از وصيت نامه‌اش ديدگاه خود را پيرامون جهاد في‌سبيل‌الله چنين توضيح می‌دهد: «جهاد يك مقدمه و وسيله اي است كه پروردگار متعال براي تقرب عبد به سوي خودش به او عنايت كرده و اين جهاد نصيب همه اشخاص نمي‌شود و در همه زمانها اين مسئله اتفاق نمي‌افتد چون اقتضاي زمانه ايجاب نمي‌كند. هم اكنون كه پروردگار اين سفره گسترده خويش را باز نموده تا بندگان از خوان نعمت و رحمتش استفاده كنند، انسان بايد در معرض سختي‌ها باشد تا به خداوند متعال توجه كند و اگر در سختي نيفتد، جوهره وجودي انسان ساخته و پرداخته نمی‌شود».
او خود را فدايي مكتب می‌دانست و براي دين اسلام و انقلاب اسلامي و به خصوص رهبر آن امام خميني(ره) بسيار ارزش و احترام قائل بود و معتقد بود: «اين مكتب آن‌قدر پرارزش است كه همه ما اگر فداي آن شويم جا دارد، چنانچه اولياء مكرم الهي خويشتن را فداي آن كردند و تا به حال اين مكتب با خون باقي است».
مهم‌ترين اثري كه از روحاني شهيد احمد مفيد به يادگار مانده است، وصيت‌نامه طولاني و مفصل او می‌باشد كه می‌توان گفت يكي از بهترين وصيت نامه‌ها بوده و داراي محتوايي غني و فوق‌العاده سازنده و معنوي است. در اين مجال كم تنها قسمتي از آنچه احمد مفيد نوشته است را می‌خوانيم:
«بزرگ‌ترين نعمتي كه خدا به انسان داده، نزول وجود مقدس ائمه معصومين صلوات‌الله‌عليهم در اين عالم بود كه اين انوار ما را به معدن نور متصل كنند. دين مقدس اسلام را نيز كه بر پايه توحيد استوار گشته، ائمه اطهار(ع) به ما معرفي كردند و علماء و روحانيت بزرگوار ما نيز احكام دين را از كلام آنان استخراج كرده و براي ما بيان می‌كنند لذا مخالفت با علماء، مخالفت با اسلام و دين است.»
شهيد احمد مفيد در بخشي ديگر از وصيت‌نامه‌اش به عنوان توصيه و درخواست از خواهران و برادران ايماني‌اش چنين می‌نويسد: «سعي كنيم وظيفه خودمان را در هر لحظه و زماني كه بر ما می‌گذرد، بشناسيم و به آن عمل كنيم و خود را مشغول لهو و لعب دنياي فريبنده نسازيم كه دنيا فاني شدني است. سر خودمان را شيره نماليم و خودمان را گول نزنيم و با اسباب‌بازي‌هاي دنيا بازي نكنيم كه همه آنها فاني و ما نيز رفتني هستيم.
انسان بايد خود را در اين دنيا در محضر خدا و كوچك بداند كه همين‌طور هم هست. ما خيلي كوچكيم لكن خودمان نمي‌فهميم و بايد مرتب اين مسئله را به خودمان تلقي كنيم كه ما انسانها، موجودات كوچك و هيچيم.
انسان بايد حواسش باشد كه در اجتماع غرور پيدا نكند، كه غرور چيز بدي است و انسان از آن ضربه‌هاي مهلكي خورده است. اينكه خدا به انسان چيزي را عنايت كرده و لطف كرده است حال اگر انسان آن كار را به اسم خودش ثبت كند، اين نيز قسمي از غرور است و بلايي است كه هميشه گريبانگير انسان می‌شود.
روحاني شهيد احمد مفيد در بخش ديگري از دست نوشته‌هايش خطاب به روحانيت به آنان توصيه می‌كند كه بيشتر بر تهذيب نفس خويش كوشيده و به فكر رفع نيازهاي جامعه اسلامي باشند: «ديگر اينكه روحانيون معظم كه مبلغين احكام الهي و شريعت رسول‌الله هستند بايد سعي كنند خيلي زياد در پاكسازي نفوس خويش تلاش داشته باشند (كه ان‌شاءالله اين چنين هم هست) و در كسب معارف بيشتر بكوشند و در سيراب كردن اين عطش جامعه كه به آب حيات اسلام احتياج دارند، كوشا باشند و سعي در موعظه كردن و در پيش گرفتن خُلق رسول‌الله(ص) داشته باشند كه خداوند متعال نيز فرموده است: «ادع الي سبيل ربك بالحكمه و الموعظه و جادلهم بالتي هي احسن»
احمد مفيد به همراه برادرانش محمود و ابوالقاسم هر سه در طول جنگ در جبهه‌هاي نبرد حق عليه باطل حضور داشتند و سال‌هاي متمادي به انقلاب و اسلام خدمت كردند. وقتي كه احمد در عمليات والفجر 8 به شهادت رسيد، برادر كوچكش ابوالقاسم نيز در همان عمليات بود و از ناحيه پا مجروح شد.
پيكر احمد را برادرش محمود آورد كه خودش نيز در عمليات كربلاي 5 در سال 1365 به شهادت رسيد.
خبر شهادت احمد، موجي از غم و ماتم و شور و هيجان را براي دوستان طلبه‌اش در مدرسه مجتهدي و همرزمانش در پايگاه مقاومت بسيج ناحيه شرق تهران پديد آورد به‌گونه‌اي كه هركس خبر شهادت احمد و رفتن و پرواز كردن او را شنيد هم ناراحت شد و اشك ماتم ريخت كه اين اسوه تقوا و متانت و صبر و ايثار را از دست داده است و هم خوشحال از اينكه عاقبت احمد، با شهادت ختم شده است.
در مراسم تشييع پيكر مطهرش طلاب و روحانيت زيادي شركت كرده بودند. آيت‌الله مجتهدي نيز آمده بود تا با شاگرد خود خداحافظي كند و چه خوب شاگردي تربيت كرد اين استاد اخلاق و عرفان.
آخرین توصیه شهید
«در حق همديگر دعا كنيد كه اين دعا به اجابت نزديك‌تر است. حقي اجتماعي و فردي. هرمؤمني كه به واسطه او به ما فيضي می‌رسد بر گردن ما حق دارد. همه مسلميني كه به زير پرچم لااله‌الاالله آمده‌اند و بنده خدا شده‌اند، به گردن همديگر حق پيدا می‌كنند پس بايد غمخوار همديگر باشيم و در كارها به همديگر كمك كنيم و در دستگيري ضعيفان پيشقدم باشيم و از بي تفاوت بودن نسبت به مسائل اجتماع و اسلام و مصالح مسلمين به شدت بپرهيزيد».