سرآمد متعلق‌ها و تعلقات چهار چیز است: مال، مقام، اشخاص و اشیاء. یکی از اشخاص خود انسان و همان «من» است. یعنی یکی از امور دنیوی که ممکن است انسان به آن دلبسته شود، خود انسان است. پس سرآمد تعلقات دنیایی اینها است و خوف از دست دادن اینها موجب می‌شود که انسان در طریق حق پایداری نداشته باشد.(1)

____________

1- سلوک عاشورایی، آیت‌الله شیخ مجتبی تهرانی(ره)، منزل پنجم، ص 83