حیات حقیقی باید طوری باشد که ذاتاً مرگ‌پذیر نباشد، و عارض شدن مرگ بر آن محال باشد، و این مسئله قابل تصور نیست مگر به اینکه حیات عین ذات می‌باشد، نه عارض بر ذات او، و همچنین از خودش باشد، نه اینکه دیگری به او داده باشد همچنان که قرآن درباره خدای تعالی فرموده: «و توکل علی الحی الذی لایموت» (فرقان-58) بنابراین حیات حقیقی حیات خدای واجب الوجود است، و یا به عبارت دیگر حیاتی است واجب، و به عبارت دیگر چنین حیاتی به این صورت است که صاحب آن به ذات خود عالم و قادر باشد. (1)

____________

1- المیزان، علامه طباطبایی(ره)، ج 2، ص 330