سرّ اینکه در قرآن اسم شریف «القیوم» همواره پس از اسم شریف «الحی» آمده نیز این است که اسم «حی» (از لحاظ تحلیل مفهومی) منشأ همه صفات ثبوتی(ذاتی) خداوند است، و قیومیت از آثار حیات و در رتبه پس از آن است، به تعبیر رساتر، صفت حیات و اسم «حی» جامع و منشأ همه صفات و اسمای ذاتی خداوند است، و صفت قیومیت و اسم «قیوم»، جامع همه اسماء و صفات فعلی خداوند و نشأت‌گرفته از حیات اوست.(1)

____________

1- تسنیم،‌ آیت‌الله جوادی آملی، ج12، ص111