امام باقر(ع) روایت کرده است که اموالی از غنایم جنگی به علی(ع) رسید و حضرت آنها را در اختیار حضرت زهرا(س) قرار داد. آن بزرگوار با مقداری از آن اموال، پرده‌ای برای خانه تهیه و با بقیه آن زیورهایی برای خود خریداری کرد. در آن زمان رسول خدا(ص) در مسافرت بود. از برنامه‌های منظم آن حضرت این بود که در آستانه مسافرت‌هایش، آخرین کسی که با او خداحافظی می‌کرد، فاطمه(س) بود و در بازگشت نیز ابتدا به سراغ دخترش می‌رفت. در بازگشت از این سفر نیز رسول خدا(ص) به خانه زهرایش رفت. 

وی با خوشحالی از پدر استقبال کرد، چشم پیامبر که به پرده نو و زیورها افتاد، نشستن را طول نداد و با یک نگاه(معنادار) به دخترش خانه را ترک کرد. فاطمه(س) با مشاهده این برخورد سخت اندوهگین شد و بلافاصله پرده را از جای کند، زیورها را نیز از دستش بیرون آورد و آنها را به فرزندانش امام حسن(ع) و امام حسین(ع) داد و فرمود: اینها را نزد پدرم ببرید و بگویید: «در هر راه که صلاح می‌دانی انفاق کن». عزیزان زهرا(س) بر رسول خدا(ص) وارد شدند و پیام مادر را ابلاغ کردند. حضرت آنان را بوسید، در آغوش گرفت و روی زانوی خود نشانید، سپس زیورها را قطعه قطعه کرد و آنها را میان اهل صفه تقسیم فرمود، پرده را نیز به چند نفر از آنان که لباس نداشتند داد، تا از آن برای پوشیدن استفاده کنند. آن حضرت سپس فرمود: خدا فاطمه را رحمت کند. همانا خداوند در برابر این(انفاق و ایثار) لباس‌های بهشتی بر او خواهد پوشاند و او را به زیورهای بهشتی مزین خواهد ساخت.(1)

____________

1- بحارالانوار، ج 43، ص 84