امام صادق(ع) پسرعمویی داشت به نام «حسن افطس» که به ایشان توهین می‌کرد و حتی یک‌بار با خنجری بزرگ به امام صادق(ع) حمله کرده بود. هنگامی که امام صادق(ع) در بستر شهادت قرار گرفت وصیت نمود هفتاد دینار به حسن افطس بدهند. یکی از اطرافیان به امام اعتراض کرد: چگونه چنین وصیتی می‌کنید در حالی که او به شما حمله کرد و قصد جان شما را داشت؟ حضرت در جواب فرمود: در روز قیامت عطر مطبوع بهشت به مشام همه می‌رسد، اما دو نفر نمی‌توانند بوی بهشت را استشمام کنند: کسی که عاق والدین شده و کسی که با خویشاوندانش قطع رابطه کرده است، آیا نشنیده‌ای که خداوند متعال (در آیه 21 سوره رعد) می‌فرماید: «صاحبان اندیشه کسانی هستند که پیوندهایی را که خداوند به برقراری آن امر کرده، برقرار می‌کنند و از پروردگارشان و از سختی حساب بیم دارند.» (1)

____________

1- بحارالانوار، ج 47، ص 276