قرآن آن‌گاه راهنما و هادی است که مورد تدبر  صحیح واقع شود، عالمانه تفسیر شود، از راهنمایی‌های اهل قرآن که راسخین در علم قرآنند، بهره گرفته شود، تا طرز استنباط ما از قرآن صحیح نباشد، و تا راه و رسم استفاده از قرآن را نیاموزیم، از آن بهره‌مند نخواهیم گشت. سودجویان و یا نادانان گاهی قرآن را می‌خوانند، و احتمال باطل را دنبال می‌کنند. همچنان که از زبان نهج‌البلاغه شنیدید، آنها کلمه حق را می‌گویند، و از آن باطل را اراده می‌کنند. این عمل به قرآن و احیای آن نیست، بلکه اماته قرآن است.(1)

____________

1- جاذبه و دافعه علی(ع)، شهید مرتضی مطهری(ره)، ص 152