علی ‌ابن عیسی اربلی می‌نویسد: روزی امام سجاد(ع) از مسجد بیرون آمد و با مردی که با آن حضرت دشمنی دیرینه داشت، روبه‌رو شد. مرد همین که چشمش به امام افتاد، جسارت کرد و ناسزا گفت. یاران و غلامان امام سجاد(ع) خواستند آن مرد را تادیب کنند، اما حضرت فرمود: با او کاری نداشته باشید. آن‌گاه به او نزدیک شد و گفت: آنچه از صفات و کارهای ما بر تو پوشیده است، بیشتر از آن است که تو مطلع هستی! پس با مهربانی و عطوفت تمام فرمود:‌ آیا مشکلی داری که ما در حل آن تو را یاری نماییم؟ مرد با مشاهده این رفتار انسانی از کرده خود شرمسار گردید، اما امام سجاد(ع) او را نوازش کرد و عبای ارزشمند خود را به همراه هزار درهم به او بخشید. بعد از این ماجرا آن مرد با علاقه‌مندی هر کجا می‌رسید، فضایل و مناقب آن حضرت را بیان می‌کرد و خطاب به حضرت می‌گفت: به راستی تو از فرزندان رسول خدا هستی.(1)

ـــــــــــــــــــــــ

1- کشف‌الغمه فی معرفه الائمه، علی‌ابن عیسی اربلی، ج 2، ص 101