سرویس سیاسی ـ

روزنامه اعتماد در گفت‌و‌گویی با یک پژوهشگر مسائل بین‌المللی در شماره روز دوشنبه

20 شهریور خود به نقل از وی نوشت: «از چين بپرسيم كه چرا ۲۵ساله را با ما كار نمي‌كند؟ حتما مي‌گويد FATF نداريد، حتما مي‌گويد شما مشكلاتي داريد كه ما نمي‌توانيم با شما كار كنيم، در سازمان تجارت جهاني نيستيد، تحريم هستيد.... اگر ما مي‌خواهيم در محيط بين‌الملل تبديل به بازيگر شويم، بايد قواعد بازي را رعايت كنيم. اگر ما قواعد بازي را رعايت نكنيم، با ما بازي نمي‌كنند».

جای سؤال از این به اصطلاح کارشناسان روابط بین‌الملل و روزنامه‌های زنجیره‌ای وجود دارد و آن اینکه در کجای علم روابط بین‌الملل چنین راهبردی برای بازیگران تجدیدنظرطلب تجویز می‌شود؟! نمود و مثال نقض واضح این گزاره خود کشور چین است. این کشور به‌زعم بسیاری از رسانه‌های مطرح غربی و دانشمندان روابط بین‌الملل به واسطه نپذیرفتن قاعده بازی مهم‌ترین چالشگر نظام بین‌الملل است. نگاهی کوتاه به مبحث و تئوری گذار قدرت در روابط بین‌الملل (Power transition) نشانگر این است که در دورانی که هژمون و تک قطب نظام بین‌الملل در فاز نزولی خود قرار دارد بازی بر طبق قواعد هژمون و نظام تحت سلطه وی ‌اشتباه محض است. اگر چین دارای تردید در رابطه با ما باشد به دلیل حضور و نقش‌آفرینی عاشقان غرب و غربگرایان داخلی در برخی از بخش‌ها و سکان‌های سیاست خارجی ایران و دیپلماسی ایران در برخی از دوره‌ها هست. تمدید چندین ساله تحریم‌های تسلیحاتی ایران در طی برجام که برای خوش‌بینی و امید واهی تیم مذاکره‌کننده دولت قبل به آمریکا و غرب در شرایطی که چین و روسیه هر دو رسما اعلام کردند که با تمدید تحریم تسلیحاتی ایران مخالفند نمونه‌ای از این مسئله هست. قواعد بازی به خصوص در دوران گذار قدرت موقت است و بازی بر طبق قواعد قبلی ‌اشتباه است.

نکته دیگر در باب ‌اشتباه بودن این عقاید این است که به زعم رسانه‌های غربی در همین چند هفته گذشته تجارت و روابط چین و روسیه و ایران بسیار گسترش پیدا کرده است. ایران در دوران دولت قبل با به اصطلاح بازی طبق قواعد غربی‌ها کمترین میزان فروش و صادرات نفت را تجربه کرد و در دوران دولت سیزدهم به واسطه دیپلماسی و سیاست خارجی دوجانبه و نه صرفا غربی توانسته است به تدریج تا 1.5 میلیون بشکه نفت در روز را صادر کند.