طی سال‌های اخیر، از تولیدات سینمایی و بعضی سریال‌های نمایش خانگی، اخبار رسمی و غیررسمی درباره دستمزد بعضی چهره‌های مشهور شنیده می‌شود که گاهی شوکه‌کننده است. این‌که گفته می‌شود، فلان بازیگر برای چند هفته حضور در یک پروژه، دستمزد چهار میلیاردی –اخیرا تا پنج میلیارد تومان هم شنیده شده است- دریافت می‌کنند، یک جنگ اقتصادی آشکار علیه جریان تولید در سینما و تلویزیون است.
از این فراتر، بعضی بازیگران اخیرا دستمزد خودشان برای نقش‌آفرینی در آثار را در قالب دلار‌، یورو و حتی زمین و ملک دریافت می‌کنند!
مثل بسیاری دیگر از مشکلات رایج در عرصه سینما، این مسئله هم ربطی به دولت و مدیریت فرهنگی و سینمایی ندارد و معضلی است که خود سینماگرها آن را شروع کرده‌اند و به آن دامن می‌زنند. معضلی که نتیجه‌ای غیر از ثروتمندتر شدن تعداد انگشت شماری بازیگر، فقیرتر شدن اکثریت عوامل تولید آثار‌، افزایش فشار به تولید فیلم و سریال و ورشکستگی تهیه کنندگان و سرمایه‌گذارها منجر خواهد شد.
البته طبق معمول یک دهه گذشته، پشت پرداخت اغلب دستمزدهای نجومی، صاحبان پول‌های آلوده قرار دارند که با مکیدن خون فرهنگ و هنر، بنیه و جسم و روح آن را از درون تهی می‌کنند.
البته نهادهای رسمی، مثل سازمان سینمایی و دستگاه قضایی می‌توانند با به کارگیری اهرم‌هایی –مانند تعیین سقف دستمزد- با این مسئله مقابله کنند، اما تجربه اتفاقات مشابه در عرصه فوتبال نشان می‌دهد حتی با تصویب سقف قرارداد، باز هم قراردادهای غیررسمی بسته خواهد شد. بنابراین، خود سینماگرها باید این مسئله را یک تهدید علیه خودشان قلمداد کنند و در درون خانواده سینما، با تبعیض و پرداخت دستمزدهای نامتعارف به چند نفر از بازیگران، مخالفت و مقابله کنند. در این میان، خانه سینما و به ویژه انجمن صنفی بازیگرها می‌تواند نقش مهمی ایفا کند، اما تاکنون نشانه‌ای از تلاش خانه سینما و انجمن صنفی بازیگران در مخالفت با یک تهدید اقتصادی علیه جامعه سینمایی کشور دیده نشده است.
بدون تردید تداوم این روند، یک آسیب جدی برای معیشت اکثر عوامل تولید محصولات سینمایی و نمایش خانگی تبدیل خواهد شد.