امام حسین(ع) در وصیت خود به برادرش می‌نویسد: ... به درستی که من از روی ناسپاسی و زیاده‌خواهی و برای فساد و ستمگری، قیام نکردم، بلکه برای تحقق رستگاری و صلاح امت جدم پیامبر(ص) قیام نمودم. می‌خواهم امر به معروف و نهی از منکر نمایم، و به سیره جدم محمد(ص) و پدرم علی‌ابن ابی‌طالب(ع) رفتار کنم... آنکه مرا به حقانیت می‌پذیرد (بداند که) خداوند، سرچشمه حق است (و پاداش او را خواهد داد) و اگر کسی در این دعوت، دست رد به سینه من زد، شکیبایی می‌ورزم تا خداوند، میان من و این گروه، بر پایه حقیقت، داوری کند و به حقیقت حکم دهد، که او بهترین داوری‌کنندگان است.(1)

ـــــــــــــــــــــــ

1- مقتل‌الحسین، خوارزمی، ج 1، ص 188