سرباز شهید علی‌جمعه نامداری، سوم خرداد سال 1341 در روستای علمداری مسجدسلیمان به‌عنوان فرزند چهارم خانواده دیده به جهان گشود که پس از چندی به اهواز مهاجرت کردند. در جوانی به سربازی رفت و از سوی نیروی زمینی ارتش به جبهه اعزام شد، در‌شانزدهم فروردین سال 1363 در 22 سالگی به شهادت رسید و پیکر پاکش در قطعه یک گلزار شهدای اهواز آرام گرفت. شهید علی‌جمعه نامداری در وصیت‌نامه‌اش نوشت: «ای مادر مهربانم که تمام آسایشت را صرف بزرگ کردن من کردی، از جانم بیشتر دوستت داشتم و دارم. اگر اولاد حقیرت سعادت به شهادت داشت به هیچ وجه آزرده خاطر نباش و افتخار کن که چنین فرزندی تحویل این جامعه داده‌ای که مردانه در مقابل تجاوز بعثیون مشرک و متجاوز ایستادگی کرد و در این راه از تقدیم جانش هیچ باکی نداشت.  آخر مادر جان، مگر خون من از خون شهیدانی چون بهشتی و باهنر و رجایی و ده‌ها هزار شهید میهن عزیزمان ایران رنگین‌تر است؟ و شما برادرانم اگر می‌خواهید که روح من از شما راضی باشد مرا ببخشید و زحماتی را که برایم کشیده‌اید حلالم کنید و از شهادتم ناراحت نشوید، زیرا راه خود را چون فرزند علی(ع) شناخته و آگاهانه پیموده‌ام و چون حضرت علی(ع) فرمود: شهادت دری است از درهای بهشت که فقط به روی اولیای خاص خدا باز می‌شود. و در آخر وصیتم چند چیز از شما می‌خواهم، آنها عبارتند از این که حال لشکر اسلام به رهبری امام خمینی به سوی آزادی کربلا پیش می‌رود اسلحه افتاده مرا بردارید و در هر زمینه‌ای که می‌توانید در راه پیروزی اسلام قدم بردارید.»