كربلا، نمايشگاه معنویت و انسانیت
در زمان ما معمول است كه كشورها نمايشگاه صنايع درست مىكنند و گاهى نمايشگاه جهانى از همه كشورهاى دنيا درست مىكنند.
منظور از اين نمايشگاه‌ها نشان دادن محصولات فكرى و عملى بشر است.
صحنه كربلا را مىتوان تشبيه كرد به يك نمايشگاه، ولى نه نمايشگاه علم و صنعت بلكه نمايشگاه معنويت و معرفت.
در اين نمايشگاه، انسان مىتواند به عظمت قدرت اخلاقى و روحى و معنوى بشر پى ببرد و بفهمد تا چه اندازه بشر با گذشت و فداكار و آزادمرد و خداپرست و حق خواه و حقپرست مىشود؛ معانى صبر و رضا و تسليم و شجاعت و مروّت و كرم و بزرگوارى تا چه اندازه قدرت ظهور و
بروز دارد!
معمولًا اهل منبر وقتى كه مىخواهند قضيه كربلا را بزرگ كنند جنبه فاجعه بودن و ظلم و ستمها را بزرگ مىكنند و حال آنكه ما بايد از خود بپرسيم: بزرگى حادثه كربلا از چه نظر است؟ آيا از نظر فجيع بودن است؟
قطعاً اين فاجعه، فاجعه كمنظيرى است... ولى فاجعه عظيم و شايد عظيمتر از اين در دنيا زياد بوده، خود فاجعه مدينه كمتر از فاجعه
كربلا نبوده.
عظمت مطلب از لحاظ سيد‌الشهداء و ياران آن حضرت است، نه از لحاظ ابن‌زياد و ابن‌سعد و اتباع و اشياع آنها؛ عظمتِ سعادت است نه عظمتِ شقاوت.
كربلا بيش از آن اندازه كه نمايشگاه شقاوت و بدى و ظهور پليدى بشر باشد، نمايشگاه روحانيت و معنويت و اخلاق عالى و انسانيت است ولى اهل منبر كمتر به آن جنبه توجه دارند.
* مجموعه آثار استاد شهيد مطهرى
(حماسه حسينى(1 و 2))، ج17، صص: 465-464-
با تلخیص و ویرایش جزئی