از زبیر ابن خریت نقل شده که از فرزدق شاعر اهل بیت(ع) و از یاران امام علی(ع)، امام حسین(ع) و امام سجاد(ع) است شنیدم که گفت: حسین را در منزل «ذات عرق» دیدم که به کوفه می‌رفت به من فرمود: گمان می‌کنی مردم کوفه که خورجینی از نامه‌هایشان نزد من است چه می‌کنند؟ گفتم:‌ رهایت می‌کنند. پس نرو. تو به سوی مردی می‌روی که دل‌هایشان با تو و دست‌هایشان روی در روی تو است، ولی او نپذیرفت.(1) در روایت دیگری آمده است که دل‌هایشان با شما اما شمشیرهایشان علیه شما است.
ـــــــــــــــــــــــ
1- انساب‌الاشراف، احمد ابن یحیی بلاذری، ج 3، ص 377