معاون ورزشی وزیر ورزش در واکنش به اتفاقاتی که در آستانه شروع فصل جدید فوتبال در تیم استقلال افتاد و موجب شد این تیم در حساس‌ترین شرایط و تعیین‌کننده‌ترین مقاطع بی‌مدیر و سرپرست شود (سرپرست مدیرعاملی باشگاه استقلال عصر روز شنبه معرفی شد)گفت که «استقلال از سرمایه‌های ملی ورزش است و نباید بیش از این لطمه بخورد...»
از این کلام جناب معاون چنین برداشت می‌کنیم که استقلال چون جزو سرمایه‌های ملی ورزش است، تا حالا هر چه لطمه خورده، خوب خورده است، منتهی باید بیش از این لطمه نخورد! این سخن ما هر چند رنگ و بوی مزاح دارد، اما واقعا این برداشتی است که از حرف آقای پولادگر می‌توان داشت. البته در ورزشی که در زبان و کلام مسئولان آن از این حرف‌های نامفهوم و مبهم فراوان است، شنیدن چنین سخنانی از زبان آقای معاون چندان دور از انتظار نیست.
(چند روز پیش هم به حرف‌های نامفهوم یکی دیگر از این آقایان ‌اشاره کرده بودیم که با اینکه تقریبا مفصل حرف زده بود، اما حتی یک جمله آن قابل فهم و معنی‌دار نبود!)
نکته دیگر اینکه با شنیدن این حرف از زبان آقای معاون دانستیم که مسئولان وزارت ورزش هم می‌دانند که تیمی مثل استقلال (و حتما پرسپولیس و...) جزو سرمایه‌های ملی ورزش هستند. این را البته همه اهالی ورزش به آن باور دارند و خود ما در همین صفحه بارها در این‌باره نوشته و توجه مسئولان را به آن جلب کرده‌ایم، اما نمی‌دانستیم این آقایان مسئول هم این تیم‌ها را سرمایه ملی ورزش می‌دانند، چرا که رفتار و عمل و معامله‌ای که این آقایان با سرمایه‌های ملی ورزش کرده و می‌کنند، آن‌قدر که به این سرمایه‌ها ضربه وارد می‌کند و در نتیجه ورزش را تضعیف می‌کند، رقیبان و حتی بدخواهان و دشمنان ورزش به آنها ضربه نمی‌زنند و کارکردهای مثبت آن را خنثی نمی‌کنند.
البته این باز برای ما سؤال است که آقای معاون واقعا باور دارد که تیمی مثل استقلال «سرمایه ملی» است یا جلوی میکروفون‌ها و خبرنگاران چنین صحبت‌هایی کردند و...! مسئولان ورزش اگر به این سرمایه‌های ملی باور دارند، پس چرا صدای اعتراض طرفداران این سرمایه‌ها از دست بلاهایی که مسئولان ورزش سر این سرمایه‌های ورزش در می‌آورند بلند است؟!