پیام «توانستن» (نکته ورزشی)
سرویس ورزشی-
این یک اصل تجربی و حرفی ثابت شده است که برای پیشرفت واقعی و مداوم ورزش و داشتن یک تیم ملی قوی باید کار را از «پایه» محکم کرد، کاری که البته چون اساسی است سخت است و نیاز به صبر و تداوم دارد اما کشورهای صاحب ورزش و پیشرفته از همین نقطه شروع کرده و با مشخص کردن هدف، با گامهای استوار راه درست را طی میکنند.
اهالی ورزش و خاصه فوتبال به خوبی میدانند که 4،5 دهه پیش کشور ژاپن در رشته فوتبال حتی در همین قاره آسیا محلی از اعراب نداشت و جزو قدرتهای درجه 2 آن به حساب میآمد و آن، دوره و مقطعی بود که فوتبال ایران در قاره کهن حرف اول را میزد و تقریبا به صورت یک قدرت بیرقیب و بلا منازع درآمده بود. ژاپنیها حدودا از همان زمان کار اساسی و ریشهای و همهجانبه را در پیش گرفتند و با همان طمانینه و صبوری خاص خود گام به گام جلو آمدند.
درست از همان زمانی که به دلایل مختلف (که همهاش هم ورزشی و فوتبالی نبود) ما کار ریشهای و اساسی را در فوتبال کنار گذاشتیم و راه را برای ورود عناصر غیرفوتبالی باز کردیم و مسئولیتهای حساس ورزش را به دست نا اهلان سپردیم و برای جبران این انحراف مهم و پوشاندن آن از چشم و دید اهل ورزش رو به نتیجهگیری و کمیتگرایی افراطی آوردیم، آنها سعی کردند علمی و عالمانه و طبق یک برنامهریزی واقع گرایانه عمل کنند و کار را به دست کاردان بسپارند و حتی به خاطر میآوریم که در کار آیندهسازی و ارتقای لیگ و بالاخره تقویت تیم ملی از نیروها و افراد متخصص و شناخته شده خارجی(مربی، بازیکن، مشاور و...) به نفع هدف ملی خود کمک بگیرند تا به امروز و زمانی برسند که تقریبا از این نظر هم «خودکفا» شوند و از موی سر تا ناخن پای فوتبال خود را «بومی» کنند.
حالا ژاپن به قدرت اول فوتبال آسیا تبدیل شده و در ردههای مختلف سنی، ملی و باشگاهی غالبا سکوهای اول را به خود اختصاص داده و در میادین بزرگ جهانی مثل المپیک یا جام جهانی خوش میدرخشد و به نتایج آبرومندی دست مییابد، نتایجی که هرگز جرقهای و شانسی و... نیست و تکرار و تداوم آن، کارشناسان فوتبال دنیا را به این نتیجه رسانده که فوتبال ژاپن در آینده حرفهای بیشتر و بزرگتری در سطح جهان خواهد داشت.
همین هفته پیش در مسابقات نوجوانان آسیا، ژاپن با اقتدار و فاصله کیفی زیاد نسبت به حریفان، جام قهرمانی را بر سر دست بلند کرد، مسابقاتی که نوجوانان ایرانی هم در آن شرکت داشتند و با پیوستن به جمع چهار تیم مرحله نیمه نهایی، جواز حضور در رقابتهای جهانی را به دست آوردند. با این حال نوجوانان ما در نیمه نهایی مقابل همین ژاپن به راحتی و با سه گل شکست خوردند و در رسیدن به فینال ناکام ماندند.
این مسابقات و نتایج را نباید سرسری گرفت و آن را بدون تحلیل رها کرد. با بررسی و ارزیابی چنین رقابتها و صحنههای عینی و عملی است که هر تیم و کشوری میتواند در قاب آن حداقل وضعیت ده سال آینده خود را پیشبینی کند. وقتی ژاپن در رده سنی نوجوانان چنین قاطعانه حریفان را یکییکی کنار میزند، این پیام را میدهد که چون کار را از پایه محکم و جدی گرفته، حداقل تا ده سال آینده کماکان تیم اول آسیا خواهد بود.
کارنامه تیم نوجوانان ما نیز وضعیت ده سال آینده فوتبال ایران را تشریح میکند. البته نتایج به دست آمده این پیام را هم داشت که فوتبال ما علیرغم جفا و همه بیتوجهیهایی که در عین هیاهو و شلوغکاری نسبت به آن میشود و به جای اینکه ارکان و مراکز حساس به دست اهل فن و شایستگان سپرده شود، اغلب بیحساب در اختیار مدیران نامدیر تحمیلی و سفارشی و اعوان و انصار آنها- یعنی دلالان و آویزانها و فرصتطلبان و باجگیرهای رسانهای و... قرار گرفته، باز به لطف استعداد سرشاری که در ذات و وجود بچههای این آب وخاک موج میزند، میتواند جزو چهار تیم اول آسیا و مسافران جام جهانی قرار گیرد و این البته پیام خیلی مهم و امیدوارکنندهای است، پیامی که به ما میگوید این فوتبال(و ورزش) از ظرفیت بزرگ و قابلیتهای پنهانی و تواناییهای با ارزش نهفتهای برخوردار است که اگر ارادهای جدی برای ساختن و حرکت دادن آن به سمت جلو و تحول و پیشرفت در کار باشد، اگر کارها به جای روزمرگی و ماستمالی و... بر مبنای برنامهریزی علمی و اساسی و از پایه صورت گیرد و اگر مدیران اهل و دلسوز به جای فرصتطلبانی بر سر کار بیایند که بعضی از پستهای حساس ورزش را به نفع خود و استفاده شخصی و خانوادگی از مواهب مالی و اجتماعی و...! غصب کردهاند، بدون تردید میتواند از اینی که هست- و اصلا راضیکننده نیست- خیلی خیلی بالاتر و بهتر باشد و جایگاه ملی و بینالمللی خود را ارتقاء بخشد.