پس از پاگیری شعله‌های آتش فتنه ۱۴۰۱ با به دست‌گیری شعار عوام فریبانه «زن-زندگی - آزادی» که در واقع شعار محوری فرقه‌ای خداناباور، مارکسیست و تجزیه‌طلب است، بلافاصله عوامل نفوذی دشمن خارجی در اردوگاه فرهنگ و هنر، فعالیت ضد دینی و ضد انقلابی و ضد ایرانی خود را مطابق با شرایط روز، مضاعف کردند. صحنه‌های برخی از فیلم‌ها با دو برداشت از زنان فیلم‌برداری شد؛ باحجاب و بی‌حجاب. موجی از طرح فیلم‌نامه‌های ضد باورهای دینی سر برآورد. برخی بازیگران زن به کشف حجاب اسلامی و تظاهر به بی‌حجابی تشویق و تحریض شدند. برخی از بازیگران به‌ویژه دختران، برای پرهیز از بازی در سریال‌های رسانه ملی تهدید شدند. در ساخت سریال‌های نمایش خانگی تماس‌های مکرر و واضح زن و مرد، ترسیم و توجیه روابط آزاد و لاقیدی جنسی، ترویج مشروب‌خواری و قمار، به‌کارگیری الفاظ رکیک و سیاه‌نمایی نسبت به وضعیت کشورمان و... پی گرفته شد. نمایش‌های ساختارشکنانه ولو با مخاطب کودک در دستور کار قرار گرفت و یک نمایش نیز به روی صحنه رفت. افراد موسوم به سلبریتی در فضای مجازی علناً به حمایت از اراذل و اوباش و قاتلین نیروهای مدافع امنیت پرداختند و برخی نیز ساخت سلاح آتش‌زا را آموزش دادند. بعضی از سکوهای نمایش فیلم و سریال که دارای چرخش مالی نجومی‌اند؛ به پشتیبانی از  وضعیت آشوبگری و آشوبگران پرداختند. 

رفتارهای فوق، نشان می داد، دشمنان خارجی و داخلی ساده‌لوحانه، کار نظام جمهوری اسلامی را پایان یافته تلقی کرده بودند. اما به تعبیر رهبر معظم انقلاب، آنها باز هم در محاسبات خود اشتباه کردند. پس از حول و حوش چهارماه فتنه‌گری و قتل و خونریزی و تخریب، بساط فتنه‌گران و یاغیان و لات‌های کف خیابان جمع شد و پس‌مانده‌های فتنه به لانه‌ها خزیدند. اگر چه برخی شبه‌هنرمندان و عمله‌های میدانی دشمن با سوءاستفاده از رأفت اسلامی همچنان در فضای مجازی علیه باورهای دینی و استقلال و افتخارات ملی، فعالیت می‌کنند!

حال یک نکته اساسی:

پیش‌تر از همه هنرمندان، شاعران انقلابی چه در زمان وقوع فتنه و چه پس از پایان آن، با اشعار کوبنده و حماسی به ثبت بخشی از تاریخ عبرت‌آموز کشورمان پرداختند و حماسه مردمی صیانت از دین و انقلاب و جمهوری اسلامی را در آینه هنر ماندگار کردند. اما در عرصه‌هایی چون سینما و تئاتر چه؟ قطعاً کم نیستند هنرمندان متعهد و مردمی که برای بازتاب رویدادهایی چون فتنه ۱۴۰۱ و ارائه تصویری مانا از ارزش‌های میدان تقابل با آن فتنه، آماده هنرورزی‌اند. باید پرسش کنیم؛ متولیان فرهنگ و هنر، تا چه اندازه صحنه را برای تکاپو و مجاهدت فرهنگی آن هنرمندان آماده کرده‌اند یا در حال آماده سازی‌اند؟