ما ، هم از طریق عقل می‌توانیم به توحید برسیم و هم از راه دل. البته راه عقلی بر راه قلبی مقدم است و ابتدا باید آن را پیموده شود تا معرفت قلبی حاصل شود. یعنی اول باید عقل نسبت به مبدأ تفکر کند و وقتی به حقیقت رسید،‌ دل آن نتیجه را بپذیرد و بیاید. این یافتن نوع خاصی از درک است که بسیار عمیق‌تر از درک عقلانی است، چرا که عقل و قلب،‌هر دو در ایجاد آن سهیم هستند واین معرفت را ایجاد کرده‌اند. (1)

____________

1- ادب‌الهی،‌ آیت‌الله شیخ مجتبی تهرانی(ره)، ج 1، ص 112