سعادت یک حرکت ارادی است که انسان انجام می‌دهد تا به کمالی که در نهاد او قرار داده شده است برسد... نهایت درجه و بالاترین مرتبه سعادت «تشبه به مبدأ» است. تشبه به الله است. ما تعبیر می‌کنیم به اینکه انسان خداگونه شود... یعنی انسان متصف به صفات الهی شود.(1)
____________
1- اخلاق ربانی، آیت‌الله شیخ مجتبی تهرانی(ره)، ج 1، ص 166