مراسم تشییع و بدرقه زنده‌یاد «عباسعلی براتی‌پور» و اقامه نماز بر پیکرش، روز دوشنبه ۴ اردیبهشت از ساعت ۱۰ صبح از حوزه هنری انقلاب اسلامی برگزار شد. براتی‌پور، شاعر انقلاب و دفاع مقدس شامگاه جمعه یکم اردیبهشت در سن ۸۰ سالگی بر اثر ایست قلبی دارفانی را وداع گفت. 

سرتیپ خلبان «حمید واحدی» فرمانده نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران نیز در پیامی به مناسبت درگذشت یک همرزم پیام تسلیتی صادر کرد: «سراینده سرود جاودانی «امام‌،‌ای بلند آیت آسمانی» به امام (ره)، آن آیت بلند آسمانی پیوست تا در غم از دست دادن همرزم و پیشکسوت هنرمند و خوشنام خود، زنده‌یاد جناب سرهنگ «عباسعلی براتی‌پور» استاد اخلاق و جان نجیب شعر، به سوگ بنشینیم. استاد براتی‌پور، شاعر متعهد دفاع مقدس و سراینده آثار فاخر آیینی، بسیاری از جوانان را در حوزه‌های مختلف علم و فرهنگ و هنر پرورش داد و به معنای واقعی کلام، معلم بود. این‌جانب؛ ضمن نکوداشت جایگاه والای آن معلم فقید، درگذشت تاثربرانگیزشان را به بازماندگان ایشان، کارکنان نیروی هوایی الهی و اهالی هنر و فرهنگ تسلیت گفته و از خداوند متعال علو درجات را برای آن استاد فقید خواستارم.»

مرحوم براتی پور که از سال 1341خورشیدی به استخدام نیروی هوایی ارتش درآمده بود به سبب استعداد خوبی که داشت برای گذراندن دوره عمومی و سپس تخصصی مهندسی الکترونیک به آمریکا اعزام شد. استخدام در ارتش شاهنشاهی که در آن ایام تحت نفوذ و سیطره مستشاران آمریکایی بود و فرقه ضاله بهائیت مانند قارچی مسموم در آن گسترش یافته بود و نیز سفری از طرف ارتش برای آموختن دوره‌های مقدماتی و تخصصی مهندسی الکترونیک باعث نشد تا این شاعر خوش اخلاق و فرهیخته از ریشه و هویت خود منقطع گردد. به طوری که آن مرحوم از همان سال‌های ابتدای جوانی به سرودن شعر روی آورد و ‌اشعار بسیاری در مدح و مراثی اهل بیت(ع) سرود. وی از جمله کادر نیروی هوایی بود که در روز بیعت همافران ارتش با امام خمینی(ره) (19 بهمن 1357) در مدرسه علوی حضور داشت.

این شاعر تازه درگذشته در گفت‌وگویی در بهمن 1393خورشیدی با خبرگزاری فارس درباره فعالیت در دوران انقلاب اظهار داشت: متولد 1322 هستم و در زمان انقلاب حدودا 35ساله بودم، من نظامی بودم و در پادگان انقلاب خدمت می‌کردم.

وی در ادامه با بیان اینکه شیطنت در پادگان بسیار داشتم و روز بیست بهمن 57 افسر نگهبان پادگان بودم، خاطر نشان کرد: همان روزها از بیرون پادگان به داخل سنگ پراکنی صورت می‌گرفت اما همین که انقلاب پیروز شد مردم ما را روی دست بلند می‌کردند و حتی پس از آن دید مردم به نیروی هوایی تغییر کرد.

وی در ادامه با بیان اینکه پس از پیروزی انقلاب تازه کار ما آغاز شد، بیان کرد: نکته‌ای که هرگز از خاطر نمی‌برم اینکه پس از پیروزی انقلاب پادگان‌ها خالی شده بود و برخی حاضران و حتی متاهلین پادگان تصمیم‌ گرفتند پادگان‌ها را خالی نگذارند تا غارت نشود.

براتی‌پور خاطرنشان کرد: آن روزها منافقین به شدت فعال بودند، تصمیم گرفتیم ساختمان اصلی پادگان قفل شود، شورایی تشکیل دادیم تا نگهبانی به چه شکل انجام شود، افسر و درجه‌دار فرقی نداشت همه در نوبت بودیم تا حفاظت کنیم، یادم هست سال تحویل سال 58 که به شب افتاده بود، تفنگ برداشتم و برای نگهبانی به پادگان رفتم، گروه نگهبان همان شب سال تحویل را تا صبح در پادگان ماندیم و پس از اعلام سال نو، تیر هوایی برای شادی زدیم، این باعث شد همان سال بنده به شکل غیرمترقبه به حج واجب رفتم که فکر می‌کنم این سفر و زیارت به واسطه همان نگهبانی شب تا صبح بود.

این شاعر در پایان گفت: من در نیروی هوایی خدمت می‌کردم، 12 بهمن امام آمد اما ما با لباس شخصی روز 13 و 14 بهمن به مدرسه علوی رفتیم و پس از آن 19 بهمن (همان عکس معروف دیدار هوانیروز با امام) در کنار سایر نظامیان نیروی هوایی به دیدار امام رفتیم و با ایشان بیعت کردیم. چنان‌که از گفته‌های براتی پور پیداست میزان علاقه و عشق آن مرحوم به امام خمینی(ع) به آن‌ اندازه بود که با وجود آنکه افسر استخدامی ارتش شاهنشاهی بود اما بلافاصله پس از ورود امام خمینی(ره) به وطن و در حدفاصل آن ده روز سراسر نور و سرور و شادی و شعف او 3 بار در تاریخ‌های 13 و 14 و 19 بهمن به دیدار ولی امر خویش می‌شتابد. 3مجموعه شعر او در‌باره امام خمینی(ره) نیز نشانه‌ای دیگر از ولی شناسی این شاعر است. روحش قرین رحمت و رضوان الهی.

بهت نگاه، وعده دیدار، کتیبه شکیب، سینای سبز عشق، با شقایق‌ها برادر، عطش عشق، داغ تشنگی، سوار مشرقی، در ساحل علقمه، ماه در فرات، گزیده ادبیات معاصر ۲۴، زیتون و زخم، دل و دریا، سه مجموعه شعر درباره رحلت امام راحل(ره) و... بخشی از آثار زنده‌یاد براتی‌پور هستند.