فردوسی‌پور در گفت‌وگو با یک بازیکن تیم ملی فوتبال علاوه‌بر بیان شعاری و سیاست‌زده‌اش، رویکردی ریاکارانه و خلاف عملکرد خودش را هم اتخاذ کرد!

 عادل فردوسی‌پور در یک برنامه اینترنتی‌ با علیرضا جهانبخش گفت‌وگو کرد. اما این مصاحبه بیش از آنکه ورزشی و فوتبالی باشد، سیاسی و به عبارت بهتر «سیاست‌زده» بود. فردوسی‌پور در ابتدای این برنامه گفت که بعد از هفت ماه دست به برنامه‌‌سازی زده است، چون در این مدت عزادار حوادث پاییز سال قبل بوده! این در حالی است که برخلاف این ادعا، او در تمام این هفت ماه مانند سالیان اخیر، مشغول تولید برنامه «فوتبال 120» برای سازمان صداوسیما و گروه ورزش این سازمان به مدیریت علی فروغی (مدیر شبکه سه) بوده است و از این دستگاه حقوق می‌گرفته است! همچنان‌که وی در این مدت، مشغول تدریس در یکی از دانشگاه‌های دولتی بوده است. بنابراین، صحبت از کار نکردن به‌دلیل عزاداری، فقط یک نمایش و تظاهر نخ‌نما برای دیده‌شدن است. برخی کاربران فضای مجازی هم به این اشاره کردند که دلیل این نوع مواجهه فردوسی‌پور با جهانبخش نوعی واکنش به منزوی بودنش در جام‌جهانی اخیر بوده و خواسته به این طریق، جلب توجه کند.

علاوه‌بر این، فردوسی‌پور بعد از هفت ماه تازه یادش افتاده حرف‌هایی از مد افتاده و کهنه را مطرح کند و با لحنی عصبی، بیانی گلدرشت و شعارزده و ادبیاتی غیرحرفه‌ای مانند مجریان فرمایشی رسانه‌های بیگانه به سطحی‌‌ترین شکل ممکن سؤالاتی از این قبیل را پرسیده که چرا سرمربی تیم ملی فوتبال اقدام به متحد کردن بازیکنان کرد‌، یا چرا بازیکنان بعد از زدن گل اقدام به شادی پس از گل کردند و... نحوه سؤال پرسیدن فردوسی‌پور طوری است که بسیاری از کاربران فضای مجازی عملکرد او را با بازجویی مقایسه کرده‌اند! 

خلاصه اینکه آقای گزارشگر با برنامه اخیرش یک خودزنی اساسی کرد و به بیان فوتبالی، گل به خودی زد. به تعبیر روزنامه فرهیختگان، عادل فردوسی‌پور با برنامه اخیرش به همان مدیرانی کمک کرد که او را از اجرا و گزارش منع کردند و موضع مخالفانش را تأیید کرد!