عبودیت، محبت و دلبستگی نسبت به دنیا موجب می‌شود که انسان متوقف بشود و ایستایی برای انسان می‌آورد، این توقف موجب فاسد شدن و پوچی انسان می‌شود، برخلاف عبودیت نسبت به الله‌تعالی که این‌گونه نیست. محبت به دنیا انسان را از تحرک بازمی‌دارد و محبت به خدا به انسان تحرک می‌دهد. زیرا انسان در بین موجودات، موجودی است که تکامل او حدیقف ندارد، یعنی سقفی ندارد که اگر به آن حد برسد، تکاملش تمام شود. (1)

____________

1- حب دنیا، آیت‌الله شیخ مجتبی‌ تهرانی، ج2، ص80