نگاهی به دیروزنامه‌های زنجیره‌ای
شبکه داخلی پشتیبان اغتشاش مطالبه‌گر معیشت مردم!
سرویس سیاسی-
حامیان آشوب و ناامنی که وظیفه جنگ روانی با مردم و پشتیبانی رسانه‌ای از عناصر خون‌آشام و سازمان‌دهی شده دشمن در جنگ ترکیبی را به عهده داشتند، خود را مطالبه گر معیشت مردم جا می‌زنند.
روزنامه اعتماد در مطلبی با عنوان «از اعتراض‌های اجتماعی تا اعتراض‌های اقتصادی» نوشت:
«به نظر می‌رسد اگر موج‌آفرینی‌های تعمدی نبود ماهیت اصلی اعتراض‌های اخیر، علیه ناکارآمدی اقتصادی دولت بود تا مسائل اجتماعی. به‌عبارت دیگر اجرای طرح‌های کنترل اجتماعی چون گشت ارشاد با دامن‌زدن به دوقطبی‌های اجتماعی، در راستای آن بود تا به دولت کمک کند با خرید زمان بحران‌های اقتصادی خود را کنترل کند. در این معنا به احتمال تقدم اعتراض‌های اجتماعی بر اعتراض‌های اقتصادی، محصول اتاق فکر نظریه‌پردازانی بود که از آن در جهت هدایت افکار عمومی به مسیری مشخص به‌ویژه فرافکنی ناکارآمدی‌های اقتصادی دولت بهره می‌گرفتند. آنها با اجرای این سناریو، موجی از واکنش‌های خودخواسته رسانه‌ای به راه‌انداخته‌اند که مرکز ثقل مباحث و تحلیل‌های روز را از «مسائل اقتصادی و معیشتی» و حتی «مسائل مهم سیاسی کشور»، به «مسائل کنترل اجتماعی» تغییر داد. آنها در اوایل این ایده به اهداف مدنظر خود نزدیک شده بودند، چراکه این فرصت فراهم شده بود تا دولت به‌جای پاسخگوی مطالبات معیشتی و رفاهی مردم با تغییر مرکز ثقل توجهات عمومی، خود در مواجهه با بخشی از اقشار جامعه، مطالبه‌گر باشد. این تغییر از «موقعیت پاسخگویی به مطالبه‌گری»، دولت را در موقعیت قدرت قرار داده بود که همزمان می‌توانست از زیر بار مطالبات معیشتی و اقتصادی مردم شانه خالی کند. اما بهره‌گیری از مسائل کنترل اجتماعی در راستای کنترل بحران‌های اقتصادی ایده بسیار خطرناکی بود و اشتباهات این حوزه و زمان نامناسب اجرای آنها نه‌تنها کمکی به کنترل بحران‌های اقتصادی نکرد بلکه حتی با تشدید دوقطبی‌های اجتماعی، خالق بحران‌های جدید اجتماعی شد.»
درباره سیاهه وهم‌آلود و حاوی دروغ‌بافی فوق باید یادآور شد؛ طیفی که عوامل سازمان‌دهی شده دشمن در اغتشاشات، عاملان به آتش کشیدن بانک‌ها، خودروها، فروشگاه‌ها و مخلان در کسب‌وکار مردم را معترض نامید و در همکاری و هم‌پوشانی کامل رسانه‌ای با دشمن، علیه امنیت و آرامش کشور وارد صحنه شد، خود را این‌گونه نگران اقتصاد کشور و معیشت مردم جا می‌زند. آن‌هم به‌علاوه اهانت و تهمت‌پراکنی علیه دولت. علت این تقلای شوم و آشکار احساس امنیت مدعیان اصلاحات و امتداد داخلی دشمن در سایه عدم برخورد امنیتی و قضایی است.
تخریب دولت و ناامید‌‌سازی مردم، شیوه انتقاد مدعیان اصلاحات
روزنامه هم‌میهن در مطلبی نوشت: اگر مسئولان دولت و مشاوران رسانه‌ای آنها ناراحت نمی‌شوند، باید بگوییم که ماجرا فقط گوشت نیست. قیمت همه کالاهای اساسی از روغن و برنج گرفته تا چای و قند و شکر افزایش یافته و امیدی به کاهش قیمت این اقلام وجود ندارد. در آستانه شب عید قرار داریم و احتمالاً تقاضا برای کالاهای اساسی افزایش پیدا می‌کند. البته این موضوع هم با اما و اگرهای فراوانی همراه است و بسیاری عقیده دارند که امسال عیدی در کار نیست چون مردم دیگر پول خرید پسته یک‌میلیون تومانی و گوشت 500 هزارتومانی را ندارند
موضع مدعیان اصلاحات و رسانه‌های آنها در برابر مشکلات جامعه همواره به شکل غر زدن و بدون ارائه راه‌حل و توام با ناامیدی هست. این رسانه‌ها به‌جای آنکه با کار علمی و کارشناسی، به ارائه راه‌حل برای مشکلات فعلی بپردازند، با بزرگنمایی مشکلات و تکرار آنها هم دولت را تخریب می‌کنند و هم مردم را ناامید می‌سازند.
باید اصل را بر اصلاح داخلی قرار داد نه نگاه به خارج
روزنامه شرق در مطلبی نوشت: «باوجودآنکه مرتب گفته می‌شود که امکانات داخلی و نیروهای داخلی مسائل کشور را حل‌وفصل خواهند کرد و آینده روشن است، نگاه ما به روابط خارجی است. اگر به آقای روحانی ایراد می‌گرفتند که همه‌چیز را به برجام گره زده است، اینک درحالی‌که از اصلاح امور داخلی درمانده هستیم، روی به روسیه و چین آورده‌ایم. نه آنکه نفی این روابط بشود که حتماً باید در حداکثر ممکن این روابط وجود داشته باشد و پاسخ به عمل ناشایست ترامپ مبنی بر خروج از معاهده برجام و صهیونیست‌ها و بلندگوهای داخلی آنها داده شود، بلکه باید اصل را بر اصلاح داخلی قرار داد. وقتی به تصدیق مقامات کشور در 10 سال گذشته 280 میلیارد دلار خروج سرمایه (و البته به تعداد بسیار زیادی خروج متخصص) داشته‌ایم، چرا باید برای 10 تا 50 یا صد میلیارد دلار، آن‌هم به‌صورت قرض و وام از خارج التماس کنیم. ما در داخل بدون آنکه به اصول لیبرالیسم عمل کنیم، فقط برخی مظاهر بد آن را ازجمله مکانیسم بازار، آزادی مصرف حسب قدرت خرید و عدم‌اصلاح اسراف‌ها توسط اشخاص حقیقی و حقوقی قبول و اجرا می‌کنیم و جراحی اقتصادی را به یک تغییر نرخ ارز تعبیر می‌کنیم؛ درحالی‌که اصلاحات و جراحی‌های اقتصادی بسیار فراتر از این امور است.»
در این مطلب آمده است: «مقامات کشور باید بر این باور باشند که حفظ و حراست از ثروت‌های کشور و تبدیل به احسن آنها و جلوگیری از خروج غیرقانونی سرمایه کشور همراه مهاجران و صادرکنندگان سرمایه و نیز واردکنندگان قاچاق کالا از اهم موضوعاتی است که می‌تواند به رشد کشور کمک کند و نیز حل مسائل مربوط به اسراف و تبذیر منابع طبیعی در داخل کشور، اعم از آب، خاک، جنگل، بنزین، گاز و انرژی می‌تواند قوام‌بخش حل مسائل داخلی باشد. اگر گفته می‌شود که مولد‌‌سازی در جریان است، صرف‌نظر از مسائل حاشیه‌ای، حتی چنانچه بر آن عمل شود، صرفاً ارزش‌افزوده بازرگانی را به همراه دارد؛ درحالی‌که جلوگیری از اسراف و تبذیر منابع طبیعی از هدردادن ثروت جلوگیری کرده و منابع آن باعث ایجاد ثروت واقعی و توانمندی اقتصادی کشور می‌شود. نگاه به داخل صرفاً به جریان‌هایی جزئی بازمی‌گردد که البته ضروری است. نگاه به داخل باید نگاه سراسری و توجه به مسائل کلان جاری در سراسر کشور باشد و تنها در این صورت است که نگاه به خارج تعدیل خواهد شد و طمع دشمنان از دست‌درازی به کشور را قطع خواهد کرد.»