کوروش احمدی در گفت‌و‌گو با سایت غربگرای «انتخاب» اظهار داشت: رئیس کنفرانس مونیخ راجع به دعوت نشدن از ایران به دو عامل اشاره کرده که یکی از آنها برجام است. وی گفته قبلا یعنی در زمانی که مذاکرات در حال انجام بود، ایران را دعوت می‌کردیم. این ظاهرا به این معنی است که وقتی برجام منتفی یا معلق است دلیلی نمی‌بینند که ایران را دعوت کنند.

وی افزود: این عدم دعوت به کنفرانس مونیخ در ادامه روندی است که از شهریور گذشته شروع شده. این دعوت حاکی از آن است که این روند به‌جای اینکه سیر نزولی پیدا کند، روند صعودی یافته و به نظر می‌رسد که اروپایی‌ها و حتی تا حدودی آمریکا قصد سرعت دادن به این روند و تشدید آن را دارند. البته اقدامات جدید در جهت سرعت دادن به این روند و برجسته‌تر کردن آن از سوی کشوری، چون آلمان چندان غیرمنتظره نبود. می‌دانیم که هم رئیس‌جمهور آلمان و هم صدراعظم آن کشور و هم وزیر امور خارجه آن متفقا طی ماه‌های اخیر مواضعی بسیار تند و رادیکال در مورد دولت ایران و با مسائل مربوط به ایران ابراز کرده‌اند. ظاهرا یک لابی قوی از ایرانیان مقیم آلمان به شمول ایرانیانی که مقامات بالایی در دو حزب عضو ائتلاف حکومتی در آلمان دارند و دیگر ایرانیانی که در رده‌های انتخابی موقعیت‌هایی دارند، در ایجاد و ادامه این وضعیت نقش داشته است.

وی افزود: دور از انتظار نبود که آلمان چنین تصمیمی بگیرد چراکه حتی وزیر خارجه آلمان صحبت از این کرده که به نظر او سپاه باید در لیست گروه‌های تروریستی اتحادیه اروپا قرار گیرد. البته روشن است که در این رابطه در اتحادیه اروپا اختلاف‌نظر‌هایی وجود دارد، اما آلمان در طیف تندرو‌های اتحادیه محسوب می‌شود. خیلی غیرمنتظره نبود که در چنین شرایطی از مقامات ایرانی برای شرکت در اجلاس امنیتی مونیخ دعوت نشود.

احمدی در عین حال تاکید کرد: البته اینکه گفته می‌شود از چهره‌های اپوزیسیون ایرانی دعوت کرده‌اند، قدری غیرمنتظره بود و احتمالا پس از این دولت آلمان تا حدی از دولت ایران فاصله بگیرد. گزارش‌های غیررسمی می‌گوید که از دو نفر از مخالفین و اپوزیسیون ایرانی دعوت شده، اما خبر آن و نام آن اشخاص هنوز رسما اعلام نشده، هرچند که در رسانه‌ها حدس‌هایی در این رابطه مطرح است. در هر حال اگر واقعا این اتفاق بیفتد، دیگر مشکل می‌توان تصور کرد که در آینده نزدیک روال کار بین دو دولت به وضعیت عادی برگردد. تا پیش از این فرض بر این بود که ممکن است با آرام شدن شرایط و فروکش کردن اعتراضات خیابانی در ایران موضع اروپا و آلمان تا حدی تعدیل شود. ولی ظاهرا آرام شدن فضا در ایران تاثیری بر دولت آلمان نداشته است.

این کارشناس مسائل بین‌الملل در رابطه با احتمال احیای برجام، تصریح کرد: در مورد برجام روال کار طی یکی دو سال گذشته و بعد از روی کار آمدن بایدن و توافقات و مذاکرات انجام شده با دولت روحانی و دولت رئیسی و فراز و نشیب‌های متعدد، نهایتا کار به این‌جا کشید که این موضوع مسکوت مانده است و گفت‌وگو‌ها به نتیجه نرسیده است. وقتی دولت سیزدهم بعد از یک وقفه ۶-۵ ماهه مذاکرات را از سر گرفت، پیشرفت کار بسیار کند بود. برخی در غرب مدعی بودند که هیئت ایرانی مسائلی فراتر از برجام را مطرح می‌کند. به هر حال، در اوایل شهریور مذاکرات معلق ماند و پیش‌نویسی که بورل در ماه اوت (مرداد) ارائه کرده بود، به جایی نرسید و با اعتراضات در ایران برخورد کرد.

درباره اظهارات این دیپلمات سابق و تلاش محافل غربگرا برای اعتبار بخشیدن به کنفرانس مونیخ، باید پرسید که آورده حضور مقامات کشورمان در این کنفرانس غربی در طول تمام سال‌های گذشته چه بوده که با شرکت نکردن، از آن محروم شده باشیم؟

شاید غربگراها نخواهند به خاطر بیاورند بهمن‌ماه 1395 یعنی در اوج اجرای برجام و روزهای توهمی پس از آن، در حالی که آقای ظریف برای حضور در همین کنفرانس عازم مونیخ شده بود، در دادن سوخت به هواپیمای وی برای چندین ساعت کارشکنی کردند و از دادن سوخت امتناع کردند. خود ظریف در این باره می‌گوید «موضوع از اين قرار بود که به‌خاطر سفر رئيس‌جمهور به هند و حضور من در مسکو فرصت خيلي اندکي براي حضور من در مونيخ به وجود آمده بود. براي سوخت‌گيري پرواز من، به يکي، دو شرکت مراجعه شده ‌بود که گفتند ملاحظاتي دارند. به ‌نظر من آن ملاحظات هم براساس اطلاعات غلطي بود که دريافت کرده ‌بودند؛ مثلا در اين‌باره که هواپيماي بنده از کدام شرکت و کدام سرويس استفاده مي‌کند. سفارت ما به دولت آلمان مراجعه کرد و دولت آلمان تصميم گرفت ارتش وارد شود و موضوع ادامه پيدا نکند».