مشکلاتی که به قوت خود باقی است (نکته ورزشی)
سرویس ورزشی-
این روزها باز صحبت تغییر هیئت‌رئیسه دو تیم مطرح است! مشکلات استقلال و پرسپولیس- هم در این دولت، هم در دولت قبلی و هم در دولت‌های قبل‌تر- حل نشده و بلاتکلیفی این دو تیم کماکان ادامه دارد، برای اینکه آن « اراده» در هیچ دولت و دوره مدیریتی وجود نداشته است، اراده‌ای که بخواهد ورزش را در حد خودش جدی بگیرد، مشکلات حل ناشده آن را حل کند، کارهای زمین مانده را بردارد و به آن سامان و نظم ببخشد و متحول کند و در مسیر پیشرفت و تحول و قوی‌تر شدن به حرکت درآورد.
تاکید می‌کنیم، اگر این اراده که شاید بزرگ‌ترین گمشده ورزش ما باشد، به وجود بیاید، به مصداق «چون که صد آمد، نود هم پیش ماست»، حتما بعد از چند دهه پرسپولیس و استقلال هم سروسامان پیدا می‌کنند و علاوه بر ورزش، کارکردهای رفاهی و اقتصادی و تربیتی و فرهنگی و... خود را خیلی بهتر و بسیار بیشتر و فراتر از حال به منصه ظهور می‌رسانند. آن وقت ورزش مستعد ایران در مسیر پیشرفت و تحول و قوی‌تر شدن قرار می‌گیرد و... آن وقت خیلی از توانایی‌های بالقوه آن به فعلیت درمی‌آید و ظرفیت‌های پنهان آن آشکار می‌شود.
اما متاسفانه این اراده ضروری، برای ورزش و در نزد مدیران آفتابی و سایه‌نشین آن وجود ندارد. به ورزش کماکان به‌عنوان ابزاری سیاسی نگاه و کارکردهای آن هم در همین حوزه محدود می‌شود و دولت‌ها سعی می‌کنند که از ورزش و نتایج و مدال‌ها- بدون اینکه برای اصلاح ساختار و تقویت داشته‌ها و بروز ظرفیت‌های پنهان آن، کاری انجام دهند- به نفع خود استفاده کنند و پیروزی و موفقیت و مدال‌آوری ورزشکاران و تیم‌های ورزشی را جزو موفقیت‌های چهار ساله خود جا بزنند.
بر همین اساس همواره تاکید کرده‌ایم که در ورزش حرفهای خوب و شعارهای امیدبخش و حتی ایده‌های خیلی بلندپروازانه می‌شنویم، اما ضعیف، سطح پایین و کوچک عمل می‌کنیم.