وقتی می‌توانیم تسلیم شویم چرا تنگه هرمز را ببندیم؟! (خبر ویژه)
روزنامه اعتماد روز گذشته در گزارشی به پیشنهاد بستن تنگه هرمز به روی کشتی‌های تجاری غربی توسط مدیرمسئول کیهان و پیگیری آن از سوی نمایندگان مردم در مجلس پرداخت و نوشت: «شريعتمداري 23 آذرماه در قالب يادداشتي كه در روزنامه كيهان منتشر شد، نوشت: «جمهوري اسلامي ايران حق دارد و مي‌تواند در صورتي كه منافع ملي خود را در مخاطره ببيند، تنگه هرمز را به روي تمامي كشتي‌هاي نفتكش و حتي كشتي‌هاي حامل كالاي تجاري و تسليحاتي ببندد.» شريعتمداري طي روزهاي اخير و پس از افزايش تنش‌ها ميان ايران و اروپا هم اين ايده تكراري خود را در گفت‌وگو با خبرگزاري‌هاي اصولگرا دوباره تكرار كرده است. ايده شريعتمداري اما اين روزها شركايي نيز ميان اصولگرايان پيدا كرده است. 3روز قبل بود كه توييتي به نقل از زهرا شيخي، نماينده مردم اصفهان منتشر شد. شيخي در توييت خود در واكنش به تنش‌هاي اخير با اروپا نوشت: «وقت مماشات نيست، همه كشورهاي جهان عوارض عبور از تنگه‌ها را مي‌گيرند... اروپاييان بابت امنيت كشتي‌هايشان بايد به سپاه ما خراج دهند.»؛.. 2 بهمن‌ماه خبري به نقل از محمدحسن آصفري عضو كميسيون شوراها و امور داخلي منتشر شد كه نشان مي‌داد مجلس به‌دنبال ارائه يك طرح دوفوريتي براي محدودسازي تردد كشتي‌هاي اروپايي در تنگه هرمز است. آصفري اعلام كرد مجلس به‌دنبال طرحي است كه محدوديت تردد كشتي‌هاي تجاري اروپايي در تنگه را به‌دنبال داشته باشد.»
این روزنامه در ادامه همچنین به نقل از یک استاد دانشگاه نوشت: «هر نوع اقدامي براي بستن اين تنگه تبعات سنگيني را براي ايران به همراه خواهد داشت... جدا از بحث برجام، موضوع همكاري نظامي ايران با روسيه هم براي كشورهاي اروپايي مطرح است. در اين شرايط ايران بايد در حوزه سياسي، نظامي و ارتباطي به‌گونه‌اي برنامه‌ريزي كند كه مناسبات ارتباطي‌اش با همه جهان در وضعيت عادي قرار بگيرد. دست زدن به اقداماتي كه بر آتش تنش‌ها بدمد نه به نفع ايران است، نه به نفع كشورهاي منطقه».
گفتنی است مدیرمسئول کیهان در یادداشت ۲۲ آذرماه از بستن تنگه هرمز به روی نفتکش‌ها و کشتی‌های تجاری کشورهای یاد‌شده به‌عنوان یکی از اهرم‌های قدرتمند و پشیمان‌کننده برای مقابله با جنایات آمریکا و اروپا یاد کرده بود با این استدال منطقی و قانونی که اولاً تنگه هرمز، دومین تنگه پرترافیک دنیاست که روزانه نزدیک به 18 میلیون بشکه نفت که معادل 42 درصد نفت‌خام حمل‌شده جهان توسط نفتکش‌هاست، از آن عبور می‌کند، ثانیاً جمهوری اسلامی ایران با استناد به کنوانسیون‌های 1958 ژنو و 1982 جامائیکا که موضوع آن «نظام حقوقی آبراه‌های بین‌المللی و حق عبور کشتی‌هاست» حق دارد و می‌تواند در صورتی که منافع ملی خود را در مخاطره ببیند، تنگه هرمز را به روی تمامی کشتی‌های نفتکش و حتی کشتی‌های حامل کالای تجاری و تسلیحاتی ببندد و دلیلی ندارد که کشورهای متخاصم از تنگه‌‌ای که در آب‌های سرزمینی کشورمان قرار دارد اجازه عبور داشته باشند. این حق مسلم و قانونی ایران است که به کشتی‌های نفتکش و شناورهای حامل کالای تجاری متعلق به کشورهای متخاصم اجازه عبور از تنگه هرمز را ندهد.
این مطالبه تا حدی بر مستندات قانونی و حقوقی استوار است که نمایندگان مجلس نیز براساس آن اقدام به نگارش طرحی دوفوریتی برای محدود‌سازی تردد کشتی‌های کشورهای غربی برای مقابله با اقدامات خصمانه آنها علیه ملت ایران کرده‌اند.
اما متاسفانه طیف مدعی اصلاحات مدت‌هاست در کنج عافیت بدون توجه به واقعیات فضای بین‌الملل، تنها راه را تقلیل امنیت ملی، زندگی در سایه مذاکرات نااستوار بر سر داشته‌ها و دستاوردهای کشور و تسلیم‌طلبی در برابر دشمن معرفی می‌کنند.
این جریان حتی زمانی که رئیس‌جمهور مورد حمایت‌شان نیز در واکنش به تهدید دولت ترامپ مبنی بر به صفر رساندن صادرات نفت ایران، موضوع بستن تنگه هرمز به روی کشتی‌های آمریکایی را مطرح کرده بود، در مواضعی از سر خفت او را این‌گونه سرزنش کردند: «روحانی شیخ دیپلمات است نه سرهنگ تهدید. به این ترتیب می‌توان نوعی سیاسـت لبه پرتگاه را در جهت‌گیری‌ها و اظهارنظرهای روحانی مشاهده کرد. اگرچه به صفر رساندن صادرات نفت ایران از سوی آمریکا در حکم بازی با دم شیر اسـت، به همان میزان نیز بسته شدن تنگه هرمز از سوی ایران در حکم همین بازی است.»
تسلیم‌طلبان افراطی مدعی اصلاح‌طلبی همواره در بزنگاه‌های تاریخی در مواجهه با دشمنان ملت، با جریان خارجی همراهی و به‌جای قرار گرفتن در صف ملت ایران، همراهی با تحریم‌کنندگان و صف بیگانگان را ترجیح داده و نسخه تسلیم پیچیده‌اند.
و بالاخره، انتظار آن بود که مدعیان اصلاحات ابتدا کنوانسیون‌های بین‌المللی درباره، «آبراه»ها را مطالعه می‌کردند و سپس به اظهارنظر در این خصوص می‌پرداختند. ولی در این خصوص نیز مانند بسیاری از موارد دیگر نظیر مذاکرات هسته‌ای بی‌آنکه از متن برجام خبر داشته و یا آن را مطالعه کرده باشند، به همین‌گونه اظهارنظرهای عوامانه بسنده می‌کردند.