نگاهی به دیروزنامه‌های زنجیره‌ای
نباید جاسوس انگلیس را اعدام می‌کردیم در روابطمان با اروپا سونامی شد!
سرویس سیاسی-
روزنامه اعتماد در مطلبی با عنوان «هشدار سونامي در روابط ايران و اروپا» نوشت: «رسانه‌هاي بريتانيايي، يك روز بعد از فراخوانده شدن سفير بريتانيا از تهران براي برخي مشورت‌ها، از اقدامات جديد لندن براي فشار به ايران خبر داده‌اند. دولت بريتانيا اعدام يك محكوم به جاسوسي را در ايران بهانه اقدام‌هاي جديدي عليه تهران قرار داده است و رسانه‌هاي اين كشور از در نظر گرفتن اقداماتي مانند قرار دادن سپاه پاسداران انقلاب اسلامي در فهرست گروه‌هاي تروريستي و قطع حمايت از احياي برجام سخن مي‌گويند. اما مشكلات روابط تهران با اروپا، فقط به بريتانيا منحصر نمي‌شود. اتحاديه اروپا اعلام كرده است كه قصد دارد چهارمين بسته تحريمي خود را عليه ايران در سه ماه گذشته به بهانه نقض حقوق بشر به زودي اعلام كند.»
گفتنی است در همه جای دنیا، مسائل امنیتی و بحث جاسوسی یک بحث تخصصی و معمولا جزو خطوط قرمز هر سیستم حکومتی است و در زمان مطرح شدن یک پرونده جاسوسی، حتی در همان کشورهایی که مدعی آزادی بی‌حد و مرز مطبوعات هستند، به شدت در اظهار نظر درخصوص چنین پرونده‌هایی محتاط عمل می‌کنند و زوایا و ابعاد این‌گونه پرونده‌ها معمولا سال‌ها بعد از روشن شدن ماهیت پرونده و توضیحات مسئولین امنیتی باز می‌شود.
اما در کشور خود شاهد هستیم که در چنین مواقعی رسانه‌های طیف مدعی اصلاحات خود را محق و مجاز دانسته که درباره چنین پرونده‌هایی یا نوع محکومیت و مجازات جاسوسان بپردازد تا به زعم خود هزینه مجازات جاسوسان را بالا نشان دهند و برای جاسوسان غربی در کشور حاشیه امن ایجاد کنند.
نمی‌توان و نباید از کنار اقدام هماهنگ این رسانه‌ها با غربی‌ها در فضا‌سازی به نفع جاسوسان، به آسانی عبور کرده و این هماهنگی را تصادفی تلقی کرد. این طیف بارها به اقدامات مشابه و هماهنگی در دفاع از متهمان جاسوسی و مفاسد کلان اقتصادی دست زده‌اند.
در فرانسه انتقاد از رئیسجمهور جرم است
روزنامه جمهوری اسلامی در مطلبی با عنوان «فرانسه، دوران خودکاریکاتوری» به کارنامه سیاه فرانسه در زمینه حقوق بشر پرداخت و نوشت: «حالا با این سابقه بشدت سیاه و تاریک، بسیار مضحک است که رئیس جمهور فرانسه این روزها دم از آزادی بیان و قلم بزند و به یک نشریه هتاک و بی‌منطق حق بدهد علیه هرکس و هر چیز که بخواهد تمرین فحاشی و دریدگی کند! مضحک‌تر اینکه در همین فرانسه انتقاد در قالب کاریکاتور، گزارش، مقاله و طنز از رئیسجمهور و سایر مسئولین، جرم محسوب می‌شود و مشمول آزادی بیان و قلم و اندیشه نیست ولی بدترین اهانت‌ها به پیامبری که میلیاردها انسان در سرتاسر جهان پیرو او هستند و در خود فرانسه نیز میلیون‌ها دوستدار و عاشق دارد که به او ایمان دارند، از مصادیق آزادی بیان و قلم محسوب می‌شود! اگر دانشمندان و
صاحبان اندیشه و نظر فرانسوی درباره «هولوکاست» چیزی بگویند یا بنویسند که برخلاف نظر دولت فرانسه باشد، باید به مجازات‌های سنگین محکوم شوند ولی بدترین توهین‌ها به سران و رهبران کشورها نه‌تنها جرم محسوب نمی‌شود بلکه موجب تشویق و تایید و تمجید عاملان توهین و نشریه هتاکی که کشور فرانسه را بی‌آبرو کرده است نیز می‌شود.»
در ادامه این مطلب آمده است: «این نوع برخورد دوگانه، ترسیم یک کاریکاتور از خود فرانسه است که برگ دیگری از کارنامه این کشور را سیاه می‌کند. عقلای دنیا این روزها با مشاهده نوع رفتار رئیس جمهور و سایر مسئولین فرانسه با نشریه «شارلی ابدو» بیش از آنکه به قربانیان این اهانت‌های وقیحانه فکر کنند، از حضور افراد شیرین عقلی در مسئولیت‌های کلیدی فرانسه که قدرت تشخیص مصالح درازمدت کشورشان را ندارند شگفت‌‌زده
هستند.»