یک)

اگر در میان جامعه به پرس و جو درباره عوامل بازدارنده در حوزه تهدید امنیت کشور یا در مقابل هر آنچه حدود سرزمینی ایران را تهدید می‌کنند بپردازیم، قطعا افراد به مواردی از قبیل توان نظامی، توانمندی در تولید تسلیحات و خودکفایی در تولید آنها، کمیت نیروهای نظامی، قدرت موشکی و پهپادی و... اشاره خواهند کرد.

«عامل بازدارنده»به هر آن چیزی گفته می­‌شود که مانع از حمله دشمنان به کشور می‌شود. این عوامل از آن جهت مهم هستند که فکر هجوم به کشور را در همان حد فکر نگه می‌دارند و از اجرای آن جلوگیری می‌کنند. به نسبت موارد فوق که بیان شد موارد دیگری در میان عوامل بازدارنده وجود دارند که برای عموم جامعه کمتر شناخته شده هستند؛ مواردی از قبیل عمق نفوذ یا عمق استراتژیک و یا مذهب شیعه که اساس و بنیان آن بر نفی ذلت‌پذیری بنا شده و شهادت را در مسیر عزت طلبی فخر دنیا و عقبی می داند و زندگی در زیر سلطه اجنبی را ننگ.

این متن در پی آن است تا به تشریح یک عامل بازدارنده دیگر و تاثیرات و اهمیت آن  بپردازد.

دو)

زمانی که «هربرت مارشال مک‌لوهان» نظریه «دهکده جهانی» را مطرح کرد بسیاری در مدح آن قلمفرسایی کردند و آن را ره‌­آوردی از رسانه‌های نوین مانند تلویزیون و سینما نامیدند. ره‌آوردی که پیدایش تلویزیون های ماهواره ای و سپس شبکه جهانی اینترنت امید برای تحقق آن را بسیار بیشتر کردند.

مک لوهان اندیشمندی کانادایی بود و در دانشگاه تورنتو مرکز مطالعاتی ویژه رسانه تاسیس کرده بود . آنچه مک لوهان به عنوان نظریه مطرح کرده بود ناظر بر گسترش کمی و کیفی رسانه ها بود. شاید خود او هم نمی دانست که نظریه «دهکده جهانی» او چگونه در خدمت به استعمار فرانو قرار می‌گیرد.

کسانی که در مدح این نظریه به قلمفرسایی پرداختند عمدتا به این جنبه نظریه او نگاه می‌کردند که رسانه های جدید ابعاد زمان و مکان را درمی نوردند و براساس رسانه های برخط (آنلاین) دیگر بعد مکانی در میان نخواهد بود. از سوی دیگر امکاناتی که رسانه های جدید در اختیار آدمی می‌گذارند دیگر بعد زمان نیز چندان مطرح نخواهد بود چرا که اگر در گذشته مثلا مخاطب برای دیدن اخبار ساعت 21 حتما باید در آن ساعت مقابل تلویزیون حضور می‌داشت با گسترش رسانه ها دیگر آن الزام در میان نبود.

در این بین آنچه مورد غفلت واقع می شد این بود که یک دهکده مگر به جز یک فرهنگ دارد؟! این یعنی اگر قرار است جهان در بعد رسانه ای آن به دهکده ای تبدیل شود قطعا  لازمه‌اش هضم و هدم فرهنگ های دیگر در فرهنگ سلطه‌جو خواهد بود. حتی تصور این نکته هم وحشت آفرین است که جهانی داشته باشیم که تمام اصول فرهنگی آن توسط صاحبان رسانه های برتر و بزرگ تر و اثرگذارتر تعیین می‌شود. نکته جالب توجه آن است که حتی خالق هستی حضرت باری تعالی در قرآن شریف چندین بار به این نکته اشاره می کند که زمین از گروه های انسانی با رنگ، نژاد و زبان مختلف تشکیل شده که به نوعی بیانگر گوناگون بود فرهنگی ساکنان کره خاکی است.

سه)

«چرا حجاب داشتن یا نداشتن زنان ایرانی برای نظام سلطه مهم است؟» احتمالا اگر این سوال در جامعه از مردم پرسیده شود برای اکثر مردمان 2نتیجه در پی خواهد داشت: اول اینکه پاسخی برای آن ندارند دوم اینکه آنها را به فکر فرو می برد که چرا تاکنون به این نکته توجه نکرده بودند؟

قطعا کسانی که در پاسخ سوال فوق از این موضوع بگویند که نظام سلطه دغدغه زنان ایرانی را دارد جماعت بسیار محدودی هستند که یا در نهایت ساده لوحی و بی خبری به سر می‌برند یا در نهایت مسخ شدگی توسط رسانه های اختاپوسی نظام سلطه. زیرا همان کشورهایی که این ادعا را که دغدغه زنان ایرانی را دارند مطرح می‌کنند کشورهایی هستند که در موقع شیوع کرونا خلاف موازین بین المللی نه تنها تحریم‌های ایران را برنداشتند بلکه از ارائه واکسن و دیگر ملزومات مورد احتیاج در آن دوره خودداری کردند.

نه تنها این بلکه در حوزه بیماری‌های خاص نیز از ارائه داروهای مورد نیاز آن بیماران به ایران خودداری کردند که یکی از غم انگیزترین و دردناک‌ترین موارد آن به کودکان عزیزی باز می‌گردد که درگیر بیماری موسوم به پروانه‌ای هستند و کشورهای اروپایی از ارائه پانسمان مخصوص آنها به ایران خودداری کردند. از این دست موارد بسیار است: از ایجاد قحطی بزرگ توسط انگلیس در ایران که منجر به قتل عام 8 تا 10میلیون ایرانی شد تا هدف قرار دادن هواپیمای مسافربری ایران بر فراز خلیج فارس و ترغیب صدام به حمله به ایران و سلاح شیمیایی در اختیار صدام قرار دادن و ارسال خون آلوده به ایدز به ایران توسط فرانسه و....

چهار)

برای پاسخ به سوال بالا باید به بخش نخست این نوشتار بازگردیم؛ عوامل بازدارنده. با این حال باید به صورت خیلی موجز سه دوره استعمار را مرور کنیم تا از مجموع آنها به پاسخ مناسب دست یابیم. استعمار کلاسیک، مدلی از استعمار بود که در آن، مردمان مستعمره حضور نیروهای نظای استعمارگر را در کشورشان می‌دیدند و اینکه آن نیروها بر همه امور آنها تسلط داشتند.

در استعمار نو اگرچه کشورها ظاهرا استقلال یافته بودند اما استعمارگران با قرار دادن عوامل تحت سلطه خود در حکومت ها عملا در درون دولت‌ها و یا در دربار شاهان نفوذ خود را دنبال می کردند و در چنین حالتی با حکومت هایی دست نشانده روبه رو می شدیم. در شکل استعمار فرانو اما دیگر هیچ کدام از اشکال فوق دیده نمی‌شود بلکه تمام عرصه نفوذ و استعمارگری به رسانه منتقل شده و رسانه بر ذهن ملت ها اثر می‌گذارد تا آنها را مسخ کند و تحت سلطه خود درآورد.

حال که مدل های مختلف استعمار گفته شد و با توجه به آنچه در مورد عوامل بازدارنده عنوان گردید نتیجه ای که حاصل می شود این است که حجاب عامل بازدارنده بسیار مهمی در زمانه استعمار فرانو است. حجاب عاملی است که تمام قد در برابر هجوم فرهنگی و وادادگی فرهنگی می‌ایستد و از مسخ شدگی جامعه جلوگیری می‌نماید. این موضوع تا آنجا برای نظام سلطه دارای اهمیت است که هر ساله بودجه قابل توجهی برای به فراموشی سپردن این فرهنگ اصیل دینی و حتی ایرانی اختصاص می‌دهند.

اوایل سال 1399 وبسایت govtribe اسنادی را منتشر کرد که مطابق آن یک خبرنگار زن متواری از کشور که به صورت هدفمند روی موضوع پوشش و حجاب جامعه ایران متمرکز شده و به مزدوری برای غرب می‌پردازد در سال 2020 قراردادی به قیمت 102هزار دلار امضا کرد. تامین مالی این قرارداد توسط رسانه فارسی زبان صدای آمریکا (VOA) انجام می‌شد و کارفرمای آن، آژانس رسانه‌های جمعی ایالات متحده آمریکا بود. همچنین بهمن ماه 1396 سایت www.insidegov.com فاش کرد که خبرنگار مذکور چند قرارداد به ارزش بیش از ۲۳۱هزار دلار با دولت آمریکا منعقد کرده است. طبق این اسناد این عامل بیگانگان علیه فرهنگ ایرانیان بین سال‌های ۲۰۱۵ تا ۲۰۱۸ سه قرارداد با «شورای مدیران خبررسانی» مشهور به «BBG» وابسته به دولت آمریکا منعقد کرده است.

اگر سرداران و امیران غیوری همچون صیادشیرازی و قاسم سلیمانی در عرصه نظامی به عنوان یکی از عوامل بازدارنده نظام سلطه برای حمله به ایران قرار داشته اند در عرصه و گستره پرورش آنها در دامان مادرانی غیور پرور، حجاب حضوری فعال داشته است.

آری حجاب یکی از عوامل بازدارنده نظام سلطه در مسیر به سلطه کشیدن ایران در مدل استعمار فرانو است وگرنه برای آنهایی که در پستوهای تصمیم‌گیری در نظام سلطه نشسته‌اند نه تنها بانوان ایرانی بلکه حتی زنان سرزمین خودشان نیز چیزی جز  ابزاری  برای رساندن آنها به اهداف‌شان نیستند.