صدای حق حیات انسانهای مینیاتوری باشیم
در واقع آمار نگران‌کننده سقط جنین رابطه نزدیکی با عدم انسان پنداری وی و ابهام در تشخیص آغاز حیات او دارد و نتیجه نادیده گرفتن حق حیات جنین به عنوان انسان بالقوه است و علی رغم وجود پیوست‌های قانونی مختلف در این خصوص، شاهد افزایش آمار سقط جنین هستیم که نشان از عدم آگاهی خانواده‌ها به عنوان اولین بستر رشد جنین‌های بیگناه و سپس مراکز درمانی و پزشکی دارد که اتفاقا باید حساسیت ویژه‌ای برای نجات جان انسانها داشته باشند. چرا که همه و همه از تفکری واحد به نام «عدم انسان پنداری جنین» پیروی می‌کنند.
اما امروزه تحقیقات پزشکی نشان می‌دهد جنین در تمامی مراحل رشد، واکنش‌هایی شبیه به یک انسان کامل داشته و حتی به مراتب از احساسات قوی تری نسبت به سایرین برخوردار است. کورتاژ بدون بی‌حسی و شیوه‌های سقط بدون در نظر گرفتن ویژگی‌ها و حالات روحی و جسمی جنین از اولین حقوق پایمال شده این انسان مینیاتوری است که به شدت نیازمند قانونگذاری و حمایت است. لزوم رعایت حقوق مغفول جنین از قبیل حق حضانت، حق مرگ بدون درد و خفگی و استفاده از داروهای بی‌حسی برای کورتاژ، تجویز داروهایی با کمترین میزان آسیب رسانی و درد برای از بین بردن جنین و نظارت بر حق حیات و ممات جنین‌هایی که به طور آزمایشگاهی تلقیح یافته و به صورت فریز شده نگهداری می‌شوند همه و همه نیازمند تدوین منشوری به عنوان «منشور حقوق جنین» را به یک الزام تبدیل نموده است.
بر اساس یافته‌ها، اگر چه حق حیات از حقوق بنیادین و ذاتی افراد بشر است و با عنوان حق متعالی در نهاد‌های بین‌المللی و بعضا داخلی از آن یاد می‌شود اما مستند به منابع حقوقی، سکوت درخصوص تعیین محدوده سنّی کودک در نصوص قانونی عامدا مغفول مانده که موجب عدم انسان پنداری جنین و حفظ حقوق وی بخصوص حق حیات برای این موجود زنده در برهه‌های مختلف سنی گشته است. مبتنی بر گزارش نویسندگان پیش‌نویس کنوانسیون حقوق کودک، عدم تعیین دقیق شروع سنّ کودکی در کنوانسیون حقوق کودک به دلیل فراگیری تنازع بین‌المللی درخصوص جواز یا عدم جواز سقط جنین در کشورهای عضو کنوانسیون بوده و صراحتا اعلام داشته‌اند در راستای مقبولیت منشور از سوی جامعه جهانی، تاریخ شروع کودکی به صراحت اعلام نشده و تنها به اعلام حمایت از حق حیات به صورت کلی اکتفا نموده‌اند.1 و به حفظ حقوق انسانها تا قبل از تولد هیچ‌گونه توجهی نشده است.2
از این رو جمهوری اسلامی ایران باید بر دو هدف کوتاه (تهیه منشور حقوق جنین، سیاستگذاری و تصمیم‌‌سازی درخصوص این پدیده غیر انسانی در کنار ارائه کار فرهنگی در این حوزه ) و بلندمدت (اخذ مقام مشورتی و کمیسیون منع سقط در عرصه بین‌الملل ) تاکید و آن را از طریق مجامع بین‌المللی پیگیری نماید.
ناکارآمدی، انشای بد، عدم ارتباط منطقی قوانین سابق و لاحق، تکثر و پراکندگی قانونگذاری در این حوزه نگارش قانونی صریح، پیشگیرانه، سزاده، بازدارنده‌ای را می‌طلبد که متضمن ارزش فطری حق حیات در جامعه باشد. در دنیایی که موجودات سلولی کف اقیانوس‌ها از قوانین حمایتی برای زنده ماندن بهره مند هستند، گرفتن جان میلیونها انسان بالقوه باید خطری جدی به حساب آید و قانونگذاران به راحتی از کنار مافیای پزشکی، دارویی، قاچاق و... عبور نخواهد کرد.
بدین‌وسیله از تمامی انسانهای آزادی خواه و حق طلب دعوت می‌شود تا صدای انسانهای مینیاتوری‌ای باشند که مظلومانه حق حیاتشان سلب می‌شود و خونخواهی جز خداوند در روز محشر نخواهند داشت.
فاطمه محبی
________________________
1. سیدمهدی طارسی، حقوق کودک قبل و بعد از تولد در حقوق ایران و اسناد بین‌المللی، انتشارات بوعلی.
2. سیدحسن اسعدی، حقوق زن (پژوهشی تطبیقی درباره حقوق زن) ص 112. نشر میزان.