ابوالقاسم رحیمی
از همان زمان که سریال امام علی(ع) تولید و پخش شد شاید همه مردم هم به خوبی می‌دانستند که این سریال به دلیل جنبه مذهبی و اعتقادی آن به یکی از ماندگارترین آثار تبدیل خواهد شد. همچنین سریال مردان آنجلس (اصحاب کهف) که همانند سریال امام علی(ع) به دلیل جنبه قرآنی اش از پربیننده‌ترین سریال‌ها محسوب می‌شد و از محبوبیت بالایی نزد مردم برخوردار شد. پس از آن هم سریال‌های «ولایت عشق» که داستان امام رضا(ع) را روایت می‌کرد و نیز سریال‌هایی همچون «مریم مقدس» و «یوسف پیامبر» و «مختارنامه» و... که همگی از پربیننده‌ترین برنامه‌های سیما محسوب می‌شدند گواه این ادعا هستند که مردم کشورمان تشنه این چنین تولیداتی هستند و به دلیل باورهای دینی و مذهبی‌شان علاقه بسیار زیادی به این سریال‌ها و فیلم‌های دینی و مذهبی دارند. هر چند به زعم بنده مردم کشورمان از تماشای سریال بیش از فیلم لذت می‌برند و به پرداختن به جزئیات و نیز سریالی شدن داستان‌ها پاسخ مثبت‌تری می‌دهند.
از سوی دیگر به این نکته هم باید اشاره کرد که یکی از رسالت‌های سیما این است که در راستای تعمیق بینش سیاسی و مذهبی مردم گام بردارد. قطعا ابزار هنر و خصوصا فیلم و سریال که از دامنه مخاطب بالایی برخوردار است یکی از شیوه‌های پرداختن به این موضوع است. چه کسی می‌تواند تاثیر «مختارنامه» را در عبرت آموزی و بصیرت‌افزایی و البته افزایش ارادت مردم به خاندان اهل بیت و امام حسین(ع) انکار کند؟! و یا تاثیر «یوسف پیامبر»(ع) را بر عموم جامعه نسبت به برخی مکارم اخلاقی که دنیای امروز بسیار تشنه آن است را چه کسی می‌تواند نادیده بگیرد؟! و همچنین سریال امام علی‌(ع) که آن هم کلاس درس ایمان و جهاد و بصیرت و ولایتمداری بود؟! سوای اینکه هر کدام از آنها مروری بر تاریخ بودند و توده‌های مردم را که شاید به دلایل مختلف با تاریخ آشنایی کافی نداشتند را با بسیاری از حوادث مهم و تاثیرگذار تاریخی که ریشه بسیاری از اعتقادات و پاسخ بسیار محکمی به برخی شبهات بودند را توجیه و آشنا کردند.
اما استقبال خوب مردم از این سریال‌ها نشان داد که مسئولین امر می‌بایستی به فکر تولیدات بیشتر و متنوع‌تری در این عرصه باشند و از هزینه و سرمایه‌گذاری در این حوزه دریغ نورزند. چرا که وقتی‌ هالیوود با فیلم و سریال‌های خود به جنگ با عقاید مسلمانان و ایرانیان شیعه می‌آید و برای تاثیر گذاشتن بر مردم هزینه‌های چند صد میلیاردی هم می‌کند مطمئنا صدا و سیمای ما هم با عنایت به همین موضوع می‌بایستی در راستای تقابل با آن تلاش کند و یکی از راه‌های آن تولیدات دینی جذاب و قوی است.
هر چند خبرهای خوشی از روند تولید و ساخت سریال «سلمان فارسی» به عنوان جدیدترین محصول تاریخی- مذهبی صداوسیما به کارگردانی داود میرباقری به گوش می‌رسد که تجربه موفقی را در ساخت سریال مختارنامه گذراند و حال با کوله‌باری از تجربه و سابقه به سراغ ترسیم زندگی یکی دیگر از بزرگان تاریخ صدر اسلام رفته است. همچنین سریال حضرت موسی(ع) در مرحله پیش‌تولید قرار دارد؛ سریالی که بنای آن را بزرگی چون مرحوم فرج‌الله سلحشور نهاد و اجرای آن را بزرگی دیگر چون ابراهیم حاتمی کیا به عهده گرفته است.
اما موضوعی که مطرح است این است که چرا این قدر فاصله بین سریال‌های قرآنی یا تاریخی- مذهبی می‌افتد؟ یعنی با وجود اتمام سریال «مختارنامه» که با استقبال بسیار گسترده‌ای از سوی مردم مواجه شده است بیش از 10 سال گذشته و هنوز هم نمونه مشابه آن ساخته نشده است! آن هم در شرایطی که سریال‌های ایرانی نزد مردم کشورهای عربی و اسلامی آسیا و آفریقا و نیز سایر مسلمانان دنیا از مقبولیت بسیار زیادی برخوردار شده‌اند و حتی به زعم برخی تاثیرگذاری‌های اجتماعی و سیاسی بسیار زیادی هم در بین مردم داشته‌اند. به طوری که برخی کارشناسان معتقدند شیوه حکومتداری یوسف پیامبر و سپس روحیه ظلم‌ستیزی و قیام خواهانه مختار نقش موثری در روند قیام ملت‌های عربی داشته است و از همین رو بود که برخی حکام عرب که امروز یا نیستند و یا پایه‌های حکومت خود را سست و متزلزل می‌بینند مجازات‌های سنگینی برای خرید و فروش و حتی تماشای آن سریال‌ها وضع می‌کردند! و البته آن‌قدر از عمق تاثیرگذاری آن سریال‌ها به وحشت افتاده بودند که به سرعت دستور ساخت سریال‌های مشابه با محتوای متفاوت و براساس منافع و یا منابع تحریف شده و ناسالم خود را دادند.
از این حیث با توجه به اینکه با همین اهرم یعنی سریال‌های دینی می‌توان نقش مرجعیت رسانه ملی برای رسانه‌ها و ملت‌های منطقه را هم برجسته‌تر کرد و نیز باتوجه به تشنگی مردم کشورمان و نیز ملت‌های منطقه و همچنین لزوم توجه به تعالیم دینی و تاریخی براساس رویکرد بصیرت افزایی و تعمیق بینش سیاسی اعتقادی مردم می‌بایستی سرمایه‌گذاری بیشتری در این حوزه انجام گردد.