سرمربی سابق تیم ملی بسکتبال ایران گفت: متاسفانه آقایان جوری حرف می‌زنند که فکر می‌کنم ما ۲۰ سال خواب بوده‌ایم، پس بسکتبال را به نام خودتان مصادره نکنید.

مصطفی‌هاشمی‌، سرمربی سابق تیم ملی بسکتبال که بعد از رسیدن جواد داوری به صندلی ریاست فدراسیون از کادر فنی تیم ملی جدا شد‌، گفت‌و‌گوی مفصلی را با خبرگزاری ایسنا انجام داده که چکیده آن را در ادامه می‌خوانید:

*از نظر بنده‌، نتایجی که در حوزه‌های مختلف و همه رده‌های سنی کسب شد قابل قبول نیست و باید بپذیریم که ضعیف عمل کرده‌ایم. متاسفانه با چیزهایی که من در این مدت مشاهده کردم، در بحث تیم‌های ملی، مدیریت و... به عنوان یک کارشناس مسیر خوب و افق روشنی پیش روی بسکتبال ایران نمی‌بینم که جای نگرانی دارد. 

*ما یک جلسه (با رئیس‌فدراسیون بسکتبال) در ۲۸ اسفندسال گذشته داشتیم که گفتند برنامه شما چیست و من هم برنامه را تا بعد از بازی‌های آسیایی به او دادم که نمی‌دانم استفاده شد یا نه. بعد از تعطیلات نوروز هم که قطع همکاری شد. جلسه دیگری داشتیم و با ایشان صحبت کردم. چیزهایی گفتند که من نمی‌توانم در رسانه مطرح کنم. یک چیزهایی می‌گفت که برای بنده قابل قبول نبود. به من گفت: نیمکت ضعیف است و می‌خواهیم وزن نیمکت تیم ملی را سنگین‌تر کنیم، من می‌خواهم ببینم آیا وزن نیمکت الان سنگین‌تر شد؟ از نفراتی که کار را شروع کردند دو نفر نیستند و یکی هم از خارج آوردید که وسط کار رفت و نیامد. الان هم آقای بچیروویچ را آوردند که من افق خوبی نمی‌بینم. اگر وزن نیمکت تیم ملی را سنگین کردید الان آن افراد سنگین کجا هستند؟ 

*در رده نوجوانان و جوانان هم باید به جام جهانی می‌رفتیم که این اتفاق به‌خاطر گزینش‌های اشتباهی رخ نداد. به همکار خودم هم گفتم که نباید در این بازه زمانی هدایت تیم نوجوانان را بر عهده می‌گرفت. تیم ما چند سال با یک مربی کار کرده است، او را برکنار می‌کنند و در کمتر از یک ماه و نیم مربی جدید می‌گذارند، آن هم برای رده نوجوانانی که نیازمند کار بسیار زیاد در بحث‌های روانشناسی، روحی، رفتاری و... دارد. به اسم تقویت، انتخاب‌های اشتباه دارند که نتایج خوبی هم به همراه نداشته است، همه این اتفاق به معنای این است که ما اتاق فکر خوبی نداریم.

* یک‌سری جوانان مستعد ما با رسیدن به مسابقات جهانی می‌توانستند خودشان را به بسکتبال جهان نشان دهند اما با انتخاب‌های اشتباه آقایان، از رسیدن به مسابقات جهانی بازماندند که اصلا اتفاق خوبی نیست. موقعیت بسیار خوبی را از دست دادیم. من نگران آینده بسکتبال این کشور هستم چون خیلی‌ها زحمت زیادی برای این رشته کشیده‌اند. 

*هر نامزد انتخاباتی وقتی اسم می‌نویسد باید ۷۰ تا ۸۰ درصد کارهای خود را انجام داده باشد و با ورود به فدراسیون شروع به انجام دادن آنها کند، نه اینکه تازه آزمون و خطا کنیم. بسکتبال و تیم‌های ملی جای این کارها نیست. باید برنامه‌ریزی بلندمدت، کوتاه مدت و میان مدت داشته باشند، متاسفانه در این دوره چنین چیزی را ندیدم. باید از افرادی کمک بگیرند که به بسکتبال‌ کمک می‌کنند. نمی‌دانم، شاید هم باور نداشتند که انتخاب شوند. متاسفانه اتاق فکر خوبی نیست وبرنامه‌های راهبردی درستی نداریم. افراد شایسته ما دور از چرخه بسکتبال هستند که نمی‌تواند اتفاق خوبی باشد.

*نتایج کسب شده ضعیف است و این را به عنوان کسی که سال‌ها در این رشته زحمت کشیده و عاشق آن هستم می‌گویم. مجمع بالاترین نهاد تصمیم گیری در ورزش ایران است و باید بدانیم که اعضای مجمع نیز همانند سایر مسئولان در آینده این رشته سهیم هستند. دوستان گفته‌اند تنها ۳ تا ۴ نفر از اعضای مجمع نسبت به عملکرد فدراسیون اعتراض دارند، ما هم قبول می‌کنیم، ولی چرا مجمع را برگزار نمی‌کنند؟ مجمع باید به صورت کاملا دلسوزانه نظر خود را بدهد و همه در تصمیم گیری‌ها سهم دارند. مجمع نیازمند هویت است چون باید جوابگوی تصمیمات خود باشد. اعضا باید خودشان را از اهالی بسکتبال بدانند چون بالاترین نهاد تصمیم‌گیری نظر جمعی آنها است و نظرات اعضا می‌تواند آینده این خانواده را رقم بزند.

* هر کس بخواهد این هشتاد نود سال بسکتبال ایران را به نام خود مصادره کند و زحمات مدیر، مربی، بازیکن، داور، باشگاه‌ها و کسانی که هم زیستی با این رشته داشته‌اند را نبیند، یا باید به عقل او شک کرد یا باید بدانیم که به شعور بقیه اهالی این خانواده بزرگ توهین شده است. هیچ‌کس نباید بگوید من من من. این موفقیت‌ها یک کار جمعی بوده و حالا نقش‌ها کمرنگ و پررنگ بوده‌ است. باید حقوق همه افراد را در نظر گرفت.