بیمزار، مثل زهرا(س) (حدیث دشت عشق)
امروز پنجمین سالگرد شهادت شهید مدافع حرم مرتضی عبداللهی است. شهید مرتضی عبداللهی متولد ۹ اسفند سال 1366 در تهران بود؛ در تیراندازی استعداد و توانمندی بسیاری داشت. همچنین دورههای مختلف «راپل»، «غواصی» و «پاراگلایدر» را با موفقیت طی کرده بود. اما عامل اصلی که باعث شد تا وی جامه مدافعان حرم آلالله را به تن کند، اخلاص و ولایتمداریاش بود؛ وقتی فرمانِ فرمانده رسید، شهید عبداللهی لحظهای برای اعزام به سوریه درنگ نکرد؛ این است سرباز واقعی رهبر! میگفت، نگران است که مبادا جنگ با کفار تکفیری به پایان برسد و او فرصت جهاد را از دست بدهد. مرتضی عبداللهی که هدفی جز شهادت نداشت، سرانجام 23 آبان سال 96 در استان دیرالزور سوریه به آرزویش رسید و جام شهادت را نوشید. پدر شهید عبداللهی در مصاحبه با کیهان گفته بود: «مرتضی میگفت؛ در مقابل حضرت سیدالشهدا(ع) تمایل ندارم که بدنی داشته باشم و اگر هم بدنم به وطن بازگشت درسایه حضرت فاطمه الزهرا(س) باشم و سنگ قبری برای من وجود نداشته باشد که شرمنده ایشان شوم. ما هم به وصیت عمل کردیم اما با همه این تفاسیر مردم شهیدپرور هیچ وقت الطاف این شهدا را از یاد نبردند و برای ایشان فاتحه میخوانند و درخواست شفاعت دارند و ما هم انشاءالله دعا میکنیم که در این راه ثابت قدم بمانیم.» پدر شهید نیز در مراسم خاکسپاری فرزندش، عزاداری را به حماسه تبدیل کرد؛ جایی با صلابت میگوید که شهید من فدای راه سیدعلی و در آخر هم فریاد مرگ بر آمریکا سر میدهد.