اخبار ویژه
طلبکاری در قبال نرمش یکطرفه راز بن‌بست مذاکرات نیویورک
لجبازی و زیاده‌خواهی آمریکا و غرب، هفتمین دور مذاکرات هسته‌ای طی یک سال گذشته را به بن‌بست رساند.
در حالی که اعلام شده بود وزرای خارجه 5+1 و دکتر ظریف در نیویورک با هم مذاکره می‌کنند، اعلام شد به دلیل به دست نیامدن پیشرفت خاصی این مذاکرات لغو شده است. این در حالی بود که دکتر ظریف در همین سفر 2 بار - با حضور اشتون- با وزیر خارجه آمریکا گفتوگو کرد.
پیش از اعلام انتشار خبر لغو مذاکرات 7 جانبه، فرانک والتر اشتاین‌مایر وزیر خارجه آلمان اعلام کرده بود «در 10 سال گذشته هرگز چنین به توافق هسته‌ای نزدیک نبوده‌ایم». اما چه اتفاقی افتاد که مجددا مذاکرات به هم خورد و توافقی در نیویورک به دست نیامد. زیاده‌خواهی مضاعف طرف آمریکایی درباره تعلیق بخش‌های دیگری از فعالیت‌های هسته‌ای ایران از جمله در زمینه کاهش تعداد سانتریفیوژها از 9400 دستگاه به نصف یا یک سوم این رقم در کنار حوالت دادن لغو تحریم‌ها به 10-15 سال دیگر از جمله دلایل بن‌بست مذاکرات با وجود نرمش طرف ایرانی ارزیابی می‌شود. سند این ادعا اظهارات دکتر روحانی در کنفرانس خبری است. رئیس‌جمهور گفت «ما تعدیل‌های لازم را انجام داده‌ایم و اکنون توپ در زمین 5+1 است».
دویچه وله در همین زمینه از قول دیپلمات‌ها غربی نوشت: نشستی که قرار بود در سطح وزرای خارجه میان ایران و قدرت‌های بزرگ برگزار شود، لغو شد. دیپلمات‌های غربی عقیده دارند که جمهوری اسلامی برای رسیدن به توافقی جامع در مناقشه هسته‌ای، باید سازش بیشتری نشان دهد(!) دیپلمات‌های غربی در شرایط کنونی ادامه گفتوگو را «بی‌ثمر» می‌بینند.
یک دیپلمات غربی می‌گوید: «هنوز میان مواضع دو طرف شکاف بزرگی دیده می‌شود به این معنی که از ایران انتظار می‌رود که برای رسیدن به توافقی جامع باید گام‌های بلندتری بردارد.»
یک نماینده بلندپایه ایرانی که نام او ذکر نشده، به خبرگزاری‌ها گفته است: «با وجود ساعت‌ها دیدار و گفتوگو مواضع دو طرف همچنان دور از هم باقی مانده است و ما حتی ذره‌ای به هم نزدیک نشدیم.»
به گزارش دویچه وله یک دیپلمات غربی می‌گوید: حسن روحانی، رئیس‌جمهور ایران که در نیویورک با برخی از سران غرب دیدار کرد، هیچ دیدگاه تازه‌ای عرضه نکرد که بتواند به پیشرفت مذاکرات هسته‌ای کمک کند.
به گفته این دیپلمات، که خبرگزاری فرانسه از او نقل کرده: «در سخنان روحانی هیچ حرف تازه‌ای نبود. روحانی گفت که ما نباید این فرصت تاریخی را به خاطر تعدادی سانتریفیوژ از دست بدهیم، باید بگویم که ما هم درست همین نظر را داریم.»
دیپلمات مزبور می‌گوید: «اگر ایران واقعا مصمم است که در مناقشه هسته‌ای تا دو ماه دیگر با قدرت‌های بزرگ به توافق برسد، پس باید حتما گام‌های بزرگی بردارد.»
ایران براساس توافق ژنو فعالیت تأسیسات غنی‌سازی فوردو را تعلیق و اقدام به اکسید یا خنثی‌سازی تمام ذخایر سوخت 20 درصد خود در کنار توقف فعالیت‌های تکمیل راکتور آب‌سنگین اراک کرد. اما با این وجود غربی‌ها ادعا می‌کنند روحانی حرف تازه‌ای نزده است. استراتژی آمریکا و برخی متحدانش تعلیق تدریجی تمام فعالیت‌های هسته‌ای ایران در طول مذاکرات و توافق‌های دوره‌ای چند ماهه- تحت پوشش مذاکره برای توافق جامع بلندمدت- می‌باشد.
انتقاد مرعشی از دوگانگی در تدوین و اجرای برنامه اقتصادی دولت
عضو مرکزیت کارگزاران نسبت به ناهماهنگی در تدوین و اجرای سیاست‌های اقتصادی دولت هشدار داد.
حسین مرعشی در مصاحبه با روزنامه ایران اظهار داشت: ایراد اصلی کار در این است که شخصی که سیاست‌ها را تدوین می‌کند، اجراکننده آنها نیست. سیاست‌ها توسط آقای نیلی تدوین می‌شود و اجرای آنها را آقای نوبخت، آقای طیب‌نیا یا آقای سیف پیگیری می‌کنند. این افراد با یکدیگر هماهنگ هستند. ولی اگر قرار است آقای نیلی سیاست‌ها را تدوین کند، معاونت برنامه‌ریزی باید پاسخگوی صدها پیمانکاری که ماه‌ها است از دولت طلبکار هستند، باشد.
وی افزود: اگر بر عهده من بود، بدون شک شخص تدوین‌کننده سیاست‌ها را مسئول اجرای آنها قرار می‌دادم تا در عمل پاسخگوی بازار و سایر مجریان اقتصادی باشد.
وی همچنین گفته است: بدون شک جبهه حامی آقای روحانی که شامل جناح‌های اصلاح‌طلب و میانه‌رو می‌شدند، با تجربه طولانی و تعهدی که دارند، این توصیه را به آقای روحانی نخواهند کرد که وزارت کشاورزی و راه و فلان مرکز پژوهشی را به نیروهای سیاسی که به شما رای دادند محول کنید؛ چرا که در این بخش‌ها باید نیروهای فنی حضور داشته باشند. ولی با وجود گذشت یک سال از عمر دولت و برخلاف وعده آقای روحانی مبنی بر این که «افرادی را که بدون بلیط سوار شده باشند پیاده خواهیم کرد»، شاهد هستیم که بسیاری از این افراد هنوز پیاده نشدهاند و این نقصی بزرگ است.
مرعشی این را هم گفته که «به عنوان کسی که به این رئیس‌جمهوری رای داده‌ام، می‌گویم اگر شما قادر نبودید قوا را با یکدیگر هماهنگ کنید، اشتباه کردید که این مسئولیت را پذیرفتید اگر هم نمی‌توانید این مسئله را با ملت مطرح کنید، من حتی در زمان آقای خاتمی نیز که عده‌ای بهانه می‌آوردند «نمی‌گذارند دولت کار کند» می‌گفتم که نتوانستن و نگذاشتن دو روی سکه ناکارآمدی است.
انتقاد مرعشی از نحوه تصمیم‌سازی اقتصادی دولت در حالی است که برخی از اعضا یا افراد نزدیک به کارگزاران سکاندار اصلی تصمیم‌سازی اقتصاد دولت هستند که جهانگیری، نعمت‌زاده، نیلی، ترکان، و نوبخت از آن جمله‌‌اند. سیاست‌های تعدیل اقتصادی کارگزاران در دولت سازندگی -سال 74- باعث تورم 49 درصدی به عنوان رکود تورم در کشور شد.
دفاع از منافع ملی یا دوپینگ انتخاباتی با دشمن؟!
وزیر خارجه با چه حسابی اعلام می‌کند منافع غرب در پیروزی یک جریان سیاسی در انتخابات مجلس ایران است؟
روزنامه وطن امروز با طرح این پرسش نوشت: آقای محمدجواد ظریف چهارشنبه هفته گذشته در شورای روابط خارجی آمریکا در پاسخ به سؤال هاله اسفندیاری، همکار جورج سوروس و مسئول بخش خاورمیانه وودرو ویلسون گفت: مذاکرات هسته‌ای تاثیر مستقیم بر مسائل داخلی ایران خواهد داشت و در صورت شکست مذاکرات، دوستان او انتخابات مجلس آینده را به جریان غرب‌ستیزی واگذار خواهند کرد. ظریف برای اثبات این اظهارنظر خود به نتایج شکست مذاکرات در سال 2005 استناد کرد تا به طرف مقابل بگوید؛ به سود آنهاست که او و دوستانش در ایران را تقویت کنند چرا که به قول جک استراو، ایران در سال 2005 حدود 200 سانتریفیوژ داشت اما اکنون 20 هزار سانتریفیوژ دارد.
وطن امروز می‌نویسد: به رغم انتقادات گذشته، این برای سومین بار است که جواد ظریف در اقدامی غیرمتعارف، دغدغه‌های حزبی و گروهی خود را در قالب موضوع مذاکرات هسته‌ای به صورت «علنی» مطرح می‌کند... اینکه آمریکا به کدام جریان سیاسی در ایران متمایل است موضوع عجیبی نیست و اینکه آن جریان سیاسی نیز تاکنون از مواهب اقدامات آمریکا بویژه در انتخابات اخیر ریاست جمهوری بهره برده، موضوع پنهانی نیست. اما علنی کردن این بده‌بستان‌های سیاسی، یک اقدام نابخشودنی و فاجعه‌بار است. ظریف یک بار در جریان مذاکرات سعدآباد در گوشه‌ای از سالن مذاکرات از البرادعی خواست تعریف خود از موضوع تعلیق را به گونه‌ای ارائه دهد که جریان اصلاحات در انتخابات ریاست‌جمهوری نهم بازنده نشود. اما این بار در آمریکا و در مقابل دیدگان همه و در پاسخ به سؤال کسی که در راستای پروژه براندازی حکومت‌ها فعالیت می‌کند؛ اعلام می‌کند منافع غرب در پیروزی آنها در انتخابات آتی مجلس شورای اسلامی است و این پیروزی جز با توافق هسته‌ای حاصل نمی‌شود! اکنون با توجه به این موضوع این سؤال مطرح می‌شود که وی در مذاکرات هسته‌ای به دنبال لغو تحریم‌ها و حفظ دستاوردهای هسته‌ای است یا پیروزی ائتلاف اصلاح‌طلبان در انتخابات مجلس شورای اسلامی؟ از سوی دیگر گره زدن مسائلی مانند انتخابات به تحولات خارجی آیا در راستای منافع ملی است؟ آیا این رفتار تناسبی با آداب گفتوگو با دشمن اول ایران دارد؟ آمریکا دشمن اول ایران است. با آمریکا باید اینگونه سخن گفت؟
نویسنده خاطرنشان کرد: دسامبر 2013 باراک اوباما در سابان و طی سخنانی، اظهاراتی توهین‌آمیز و البته گزافه مطرح کرد. او در سخنانی، پیروزی حسن روحانی را محصول تحریم‌ها دانست و گفت «مردم ایران به تحریم‌ها اینگونه پاسخ گفتند که می‌خواهیم روشی جدید برای برخورد با جامعه بین‌المللی و همچنین تحریم‌ها را شاهد باشیم و همین مسئله بود که موجب رأی آوردن روحانی شد و حسن روحانی را به قدرت رساند». اوباما با این اظهارنظر تلاش کرد قدرت گرفتن حسن روحانی را محصول اقدامات خود بداند. اکنون ظریف نیز بقای دولت را وابسته به توافق و به عبارتی چراغ سبز آمریکایی‌ها می‌داند. حاصل جمع اظهارات اوباما و ظریف، یک ادعای خطرناک است و آن چیزی نیست جز وابستگی دولت یازدهم به تصمیمات باراک اوباما! در واقع رفتار نسنجیده باعث ایجاد چنین استدلال‌هایی می‌شود. وقتی ظریف بقای جریان خود در قدرت را وابسته به تصمیم آمریکایی‌ها می‌داند، آیا استدلالی غیر از این باید کرد که از نگاه وزیر خارجه، بقا و دوام دولت نه وابسته به اقدامات و مناسبات آن با مردم، بلکه متاثر از نوع تصمیم اوباما درباره مذاکرات هسته‌ای است.
وطن امروز در پایان نوشت: اکنون با توجه به آشکار شدن برخی واقعیت تلخ می‌توان پرسید چه کسانی به بهانه مذاکرات در حال دور زدن مردم هستند و کاسبان مذاکرات چه کسانی هستند؟
دلباخته‌های کامرون اظهارات او را درز گرفتند!
اغلب نشریات ذوق‌زده از دیدار دکتر روحانی با نخست‌وزیر انگلیس، اظهارات موهن دیوید کامرون را که بلافاصله پس از این دیدار ایراد شده بود، سانسور کردند. چند نشریه نیز به توجیه این اظهارات پرداختند.
اغلب روزنامه‌های زنجیره‌ای که با تیترهایی نظیر «تحول تاریخی دیپلماسی»، «دیدار تاریخی در نیویورک»، «روحانی-کامرون؛ دیدار پس از 36 سال»، «پایان 35 سال رابطه سرد»، «روحانی و کامرون به هم رسیدند»، «پاره‌ای از تاریخ ساخته شد»، «طلسم دیدار مقامات بلندپایه ایران و بریتانیا شکست» و «بهار روابط تهران-لندن» را در تیترهای اول خود به استقبال دیدار کامرون- روحانی رفته بودند، پس از اظهارات موهن نخست‌وزیر انگلیس در حامی تروریسم معرفی کردن ایران، ترجیح دادند خبر را سانسور و ماجرا را به سکوت برگزار کنند. در عین حال روزنامه اعتماد - کپی‌کننده طولانی مدت تحلیل‌‌های شبکه دولتی انگلیس- مدعی شد « این تنها یک مذاکره بود. و نه آشتی» صلح... ملاقات کامرون و روحانی تکه‌ای از تاریخ بود، اما قرار نبود تکانه‌ای بر تاریخ باشد که هر چه اختلاف بود را بشوید یا یکی را بر دیگری بشورد. چه کسی انتظار داشت که با آن ملاقات، رویه لندن درباره اختلافات 35 ساله تغییر کند یا تهران با یک دست فشردن رئیس‌جمهورش با مستاجر خانه شماره 10 داونینگ استریت لندن، دست از سیاست‌های منطقه‌ای و داخلی‌اش بردارد؟
اعتماد توضیح نداده که اگر قرار بوده دیدار را این قدر بی‌خاصیت و خنثی تلقی کنیم پس آن همه هیاهو و ذوق‌زدگی موهوم برای چه بوده است؟ ضمن اینکه از اولین آداب مذاکره، احترام متقابل و پرهیز از اهانت است اما رژیم انگلیس برخلاف عناصر ذوق‌زده داخلی پشیزی از نرمش به دیدار تاریخی پس از 35 سال قائل نبود.
گفتنی است مردم‌سالاری از «سرگیجه عجیب لندن» خبر داد، اما روزنامه آفتاب یزد نوشت «مخالفان از آب گل‌آلود اظهارات کامرون ماهیگیری کردند» بدون اینکه توضیح دهد چه کسی آب را گل‌آلود کرده و با کدام محاسبه به استقبال انگلیس خبیث رفته‌اند؟
واشنگتن پست: هیجان مکالمه تلفنی فروکش کرده است
«برخلاف هیجان مکالمه تلفنی سال گذشته اوباما و روحانی، امسال به نظر می‌رسد قهقرایی در روابط ایران و آمریکا به وجود آمده است.»
روزنامه آمریکایی واشنگتن پست در گزارشی خاطرنشان کرد: یک سال پیش اوباما و روحانی حتی مکالمه تلفنی با یکدیگر انجام دادند اما هم‌اکنون پس از یک سال؛ همه آن پیشرفت سیر قهقرایی پیدا کرده و دو کشور ابدا به ثبت یک توافق هسته‌ای نزدیک نشدند.
«آن گیران» مقاله‌نویس روزنامه واشنگتن پست در شماره روز دوشنبه این روزنامه در یادداشتی می‌نویسد: یک سال پیش مکالمه تاریخی تلفنی باراک اوباما و حسن روحانی روسای جمهور آمریکا و ایران در آخرین روز برگزاری مجمع عمومی سازمان ملل، دیپلماسی را به هیجان آورد. اما اینک بعد از گذشت یک سال، دو کشور ابدا به ثبت یک توافق هسته‌ای نزدیک هم نشدهاند. امسال در اجلاس سالانه مجمع عمومی سازمان ملل در نیویورک، اوباما و روحانی حول و حوش یکدیگر ظاهر خواهند شد اما هیچ‌یک برنامه دیدار با هم ندارند. گفت‌وگوهای هسته‌ای به بن‌بست رسیده است.
به نوشته واشنگتن پست، ظریف هفته گذشته در سخنانی در «شورای روابط خارجی» آمریکا در نیویورک گفت: «آمریکا در بحث تحریم‌های ایران غرق شده است. تحریم‌ها به خودی خود منسوخ است و به نفع هیچ‌کس نیست.»
واشنگتن پست می‌افزاید: آمریکا مانع حضور ایران در کنفرانس ائتلاف برای مقابله با داعش شد که هفته گذشته در پاریس برگزار شد اما ایران هم در مقابل اعلام کرد که آمریکا و سایر شرکت‌کنندگان در کنفرانس دارند افتضاحی که خود در عراق به پا کرده‌اند را پاکسازی می‌کنند.
لجبازی و زیاده‌خواهی آمریکا و غرب، هفتمین دور مذاکرات هسته‌ای طی یک سال گذشته را به بن‌بست رساند.
در حالی که اعلام شده بود وزرای خارجه 5+1 و دکتر ظریف در نیویورک با هم مذاکره می‌کنند، اعلام شد به دلیل به دست نیامدن پیشرفت خاصی این مذاکرات لغو شده است. این در حالی بود که دکتر ظریف در همین سفر 2 بار - با حضور اشتون- با وزیر خارجه آمریکا گفتوگو کرد.
پیش از اعلام انتشار خبر لغو مذاکرات 7 جانبه، فرانک والتر اشتاین‌مایر وزیر خارجه آلمان اعلام کرده بود «در 10 سال گذشته هرگز چنین به توافق هسته‌ای نزدیک نبوده‌ایم». اما چه اتفاقی افتاد که مجددا مذاکرات به هم خورد و توافقی در نیویورک به دست نیامد. زیاده‌خواهی مضاعف طرف آمریکایی درباره تعلیق بخش‌های دیگری از فعالیت‌های هسته‌ای ایران از جمله در زمینه کاهش تعداد سانتریفیوژها از 9400 دستگاه به نصف یا یک سوم این رقم در کنار حوالت دادن لغو تحریم‌ها به 10-15 سال دیگر از جمله دلایل بن‌بست مذاکرات با وجود نرمش طرف ایرانی ارزیابی می‌شود. سند این ادعا اظهارات دکتر روحانی در کنفرانس خبری است. رئیس‌جمهور گفت «ما تعدیل‌های لازم را انجام داده‌ایم و اکنون توپ در زمین 5+1 است».
دویچه وله در همین زمینه از قول دیپلمات‌ها غربی نوشت: نشستی که قرار بود در سطح وزرای خارجه میان ایران و قدرت‌های بزرگ برگزار شود، لغو شد. دیپلمات‌های غربی عقیده دارند که جمهوری اسلامی برای رسیدن به توافقی جامع در مناقشه هسته‌ای، باید سازش بیشتری نشان دهد(!) دیپلمات‌های غربی در شرایط کنونی ادامه گفتوگو را «بی‌ثمر» می‌بینند.
یک دیپلمات غربی می‌گوید: «هنوز میان مواضع دو طرف شکاف بزرگی دیده می‌شود به این معنی که از ایران انتظار می‌رود که برای رسیدن به توافقی جامع باید گام‌های بلندتری بردارد.»
یک نماینده بلندپایه ایرانی که نام او ذکر نشده، به خبرگزاری‌ها گفته است: «با وجود ساعت‌ها دیدار و گفتوگو مواضع دو طرف همچنان دور از هم باقی مانده است و ما حتی ذره‌ای به هم نزدیک نشدیم.»
به گزارش دویچه وله یک دیپلمات غربی می‌گوید: حسن روحانی، رئیس‌جمهور ایران که در نیویورک با برخی از سران غرب دیدار کرد، هیچ دیدگاه تازه‌ای عرضه نکرد که بتواند به پیشرفت مذاکرات هسته‌ای کمک کند.
به گفته این دیپلمات، که خبرگزاری فرانسه از او نقل کرده: «در سخنان روحانی هیچ حرف تازه‌ای نبود. روحانی گفت که ما نباید این فرصت تاریخی را به خاطر تعدادی سانتریفیوژ از دست بدهیم، باید بگویم که ما هم درست همین نظر را داریم.»
دیپلمات مزبور می‌گوید: «اگر ایران واقعا مصمم است که در مناقشه هسته‌ای تا دو ماه دیگر با قدرت‌های بزرگ به توافق برسد، پس باید حتما گام‌های بزرگی بردارد.»
ایران براساس توافق ژنو فعالیت تأسیسات غنی‌سازی فوردو را تعلیق و اقدام به اکسید یا خنثی‌سازی تمام ذخایر سوخت 20 درصد خود در کنار توقف فعالیت‌های تکمیل راکتور آب‌سنگین اراک کرد. اما با این وجود غربی‌ها ادعا می‌کنند روحانی حرف تازه‌ای نزده است. استراتژی آمریکا و برخی متحدانش تعلیق تدریجی تمام فعالیت‌های هسته‌ای ایران در طول مذاکرات و توافق‌های دوره‌ای چند ماهه- تحت پوشش مذاکره برای توافق جامع بلندمدت- می‌باشد.
انتقاد مرعشی از دوگانگی در تدوین و اجرای برنامه اقتصادی دولت
عضو مرکزیت کارگزاران نسبت به ناهماهنگی در تدوین و اجرای سیاست‌های اقتصادی دولت هشدار داد.
حسین مرعشی در مصاحبه با روزنامه ایران اظهار داشت: ایراد اصلی کار در این است که شخصی که سیاست‌ها را تدوین می‌کند، اجراکننده آنها نیست. سیاست‌ها توسط آقای نیلی تدوین می‌شود و اجرای آنها را آقای نوبخت، آقای طیب‌نیا یا آقای سیف پیگیری می‌کنند. این افراد با یکدیگر هماهنگ هستند. ولی اگر قرار است آقای نیلی سیاست‌ها را تدوین کند، معاونت برنامه‌ریزی باید پاسخگوی صدها پیمانکاری که ماه‌ها است از دولت طلبکار هستند، باشد.
وی افزود: اگر بر عهده من بود، بدون شک شخص تدوین‌کننده سیاست‌ها را مسئول اجرای آنها قرار می‌دادم تا در عمل پاسخگوی بازار و سایر مجریان اقتصادی باشد.
وی همچنین گفته است: بدون شک جبهه حامی آقای روحانی که شامل جناح‌های اصلاح‌طلب و میانه‌رو می‌شدند، با تجربه طولانی و تعهدی که دارند، این توصیه را به آقای روحانی نخواهند کرد که وزارت کشاورزی و راه و فلان مرکز پژوهشی را به نیروهای سیاسی که به شما رای دادند محول کنید؛ چرا که در این بخش‌ها باید نیروهای فنی حضور داشته باشند. ولی با وجود گذشت یک سال از عمر دولت و برخلاف وعده آقای روحانی مبنی بر این که «افرادی را که بدون بلیط سوار شده باشند پیاده خواهیم کرد»، شاهد هستیم که بسیاری از این افراد هنوز پیاده نشدهاند و این نقصی بزرگ است.
مرعشی این را هم گفته که «به عنوان کسی که به این رئیس‌جمهوری رای داده‌ام، می‌گویم اگر شما قادر نبودید قوا را با یکدیگر هماهنگ کنید، اشتباه کردید که این مسئولیت را پذیرفتید اگر هم نمی‌توانید این مسئله را با ملت مطرح کنید، من حتی در زمان آقای خاتمی نیز که عده‌ای بهانه می‌آوردند «نمی‌گذارند دولت کار کند» می‌گفتم که نتوانستن و نگذاشتن دو روی سکه ناکارآمدی است.
انتقاد مرعشی از نحوه تصمیم‌سازی اقتصادی دولت در حالی است که برخی از اعضا یا افراد نزدیک به کارگزاران سکاندار اصلی تصمیم‌سازی اقتصاد دولت هستند که جهانگیری، نعمت‌زاده، نیلی، ترکان، و نوبخت از آن جمله‌‌اند. سیاست‌های تعدیل اقتصادی کارگزاران در دولت سازندگی -سال 74- باعث تورم 49 درصدی به عنوان رکود تورم در کشور شد.
دفاع از منافع ملی یا دوپینگ انتخاباتی با دشمن؟!
وزیر خارجه با چه حسابی اعلام می‌کند منافع غرب در پیروزی یک جریان سیاسی در انتخابات مجلس ایران است؟
روزنامه وطن امروز با طرح این پرسش نوشت: آقای محمدجواد ظریف چهارشنبه هفته گذشته در شورای روابط خارجی آمریکا در پاسخ به سؤال هاله اسفندیاری، همکار جورج سوروس و مسئول بخش خاورمیانه وودرو ویلسون گفت: مذاکرات هسته‌ای تاثیر مستقیم بر مسائل داخلی ایران خواهد داشت و در صورت شکست مذاکرات، دوستان او انتخابات مجلس آینده را به جریان غرب‌ستیزی واگذار خواهند کرد. ظریف برای اثبات این اظهارنظر خود به نتایج شکست مذاکرات در سال 2005 استناد کرد تا به طرف مقابل بگوید؛ به سود آنهاست که او و دوستانش در ایران را تقویت کنند چرا که به قول جک استراو، ایران در سال 2005 حدود 200 سانتریفیوژ داشت اما اکنون 20 هزار سانتریفیوژ دارد.
وطن امروز می‌نویسد: به رغم انتقادات گذشته، این برای سومین بار است که جواد ظریف در اقدامی غیرمتعارف، دغدغه‌های حزبی و گروهی خود را در قالب موضوع مذاکرات هسته‌ای به صورت «علنی» مطرح می‌کند... اینکه آمریکا به کدام جریان سیاسی در ایران متمایل است موضوع عجیبی نیست و اینکه آن جریان سیاسی نیز تاکنون از مواهب اقدامات آمریکا بویژه در انتخابات اخیر ریاست جمهوری بهره برده، موضوع پنهانی نیست. اما علنی کردن این بده‌بستان‌های سیاسی، یک اقدام نابخشودنی و فاجعه‌بار است. ظریف یک بار در جریان مذاکرات سعدآباد در گوشه‌ای از سالن مذاکرات از البرادعی خواست تعریف خود از موضوع تعلیق را به گونه‌ای ارائه دهد که جریان اصلاحات در انتخابات ریاست‌جمهوری نهم بازنده نشود. اما این بار در آمریکا و در مقابل دیدگان همه و در پاسخ به سؤال کسی که در راستای پروژه براندازی حکومت‌ها فعالیت می‌کند؛ اعلام می‌کند منافع غرب در پیروزی آنها در انتخابات آتی مجلس شورای اسلامی است و این پیروزی جز با توافق هسته‌ای حاصل نمی‌شود! اکنون با توجه به این موضوع این سؤال مطرح می‌شود که وی در مذاکرات هسته‌ای به دنبال لغو تحریم‌ها و حفظ دستاوردهای هسته‌ای است یا پیروزی ائتلاف اصلاح‌طلبان در انتخابات مجلس شورای اسلامی؟ از سوی دیگر گره زدن مسائلی مانند انتخابات به تحولات خارجی آیا در راستای منافع ملی است؟ آیا این رفتار تناسبی با آداب گفتوگو با دشمن اول ایران دارد؟ آمریکا دشمن اول ایران است. با آمریکا باید اینگونه سخن گفت؟
نویسنده خاطرنشان کرد: دسامبر 2013 باراک اوباما در سابان و طی سخنانی، اظهاراتی توهین‌آمیز و البته گزافه مطرح کرد. او در سخنانی، پیروزی حسن روحانی را محصول تحریم‌ها دانست و گفت «مردم ایران به تحریم‌ها اینگونه پاسخ گفتند که می‌خواهیم روشی جدید برای برخورد با جامعه بین‌المللی و همچنین تحریم‌ها را شاهد باشیم و همین مسئله بود که موجب رأی آوردن روحانی شد و حسن روحانی را به قدرت رساند». اوباما با این اظهارنظر تلاش کرد قدرت گرفتن حسن روحانی را محصول اقدامات خود بداند. اکنون ظریف نیز بقای دولت را وابسته به توافق و به عبارتی چراغ سبز آمریکایی‌ها می‌داند. حاصل جمع اظهارات اوباما و ظریف، یک ادعای خطرناک است و آن چیزی نیست جز وابستگی دولت یازدهم به تصمیمات باراک اوباما! در واقع رفتار نسنجیده باعث ایجاد چنین استدلال‌هایی می‌شود. وقتی ظریف بقای جریان خود در قدرت را وابسته به تصمیم آمریکایی‌ها می‌داند، آیا استدلالی غیر از این باید کرد که از نگاه وزیر خارجه، بقا و دوام دولت نه وابسته به اقدامات و مناسبات آن با مردم، بلکه متاثر از نوع تصمیم اوباما درباره مذاکرات هسته‌ای است.
وطن امروز در پایان نوشت: اکنون با توجه به آشکار شدن برخی واقعیت تلخ می‌توان پرسید چه کسانی به بهانه مذاکرات در حال دور زدن مردم هستند و کاسبان مذاکرات چه کسانی هستند؟
دلباخته‌های کامرون اظهارات او را درز گرفتند!
اغلب نشریات ذوق‌زده از دیدار دکتر روحانی با نخست‌وزیر انگلیس، اظهارات موهن دیوید کامرون را که بلافاصله پس از این دیدار ایراد شده بود، سانسور کردند. چند نشریه نیز به توجیه این اظهارات پرداختند.
اغلب روزنامه‌های زنجیره‌ای که با تیترهایی نظیر «تحول تاریخی دیپلماسی»، «دیدار تاریخی در نیویورک»، «روحانی-کامرون؛ دیدار پس از 36 سال»، «پایان 35 سال رابطه سرد»، «روحانی و کامرون به هم رسیدند»، «پاره‌ای از تاریخ ساخته شد»، «طلسم دیدار مقامات بلندپایه ایران و بریتانیا شکست» و «بهار روابط تهران-لندن» را در تیترهای اول خود به استقبال دیدار کامرون- روحانی رفته بودند، پس از اظهارات موهن نخست‌وزیر انگلیس در حامی تروریسم معرفی کردن ایران، ترجیح دادند خبر را سانسور و ماجرا را به سکوت برگزار کنند. در عین حال روزنامه اعتماد - کپی‌کننده طولانی مدت تحلیل‌‌های شبکه دولتی انگلیس- مدعی شد « این تنها یک مذاکره بود. و نه آشتی» صلح... ملاقات کامرون و روحانی تکه‌ای از تاریخ بود، اما قرار نبود تکانه‌ای بر تاریخ باشد که هر چه اختلاف بود را بشوید یا یکی را بر دیگری بشورد. چه کسی انتظار داشت که با آن ملاقات، رویه لندن درباره اختلافات 35 ساله تغییر کند یا تهران با یک دست فشردن رئیس‌جمهورش با مستاجر خانه شماره 10 داونینگ استریت لندن، دست از سیاست‌های منطقه‌ای و داخلی‌اش بردارد؟
اعتماد توضیح نداده که اگر قرار بوده دیدار را این قدر بی‌خاصیت و خنثی تلقی کنیم پس آن همه هیاهو و ذوق‌زدگی موهوم برای چه بوده است؟ ضمن اینکه از اولین آداب مذاکره، احترام متقابل و پرهیز از اهانت است اما رژیم انگلیس برخلاف عناصر ذوق‌زده داخلی پشیزی از نرمش به دیدار تاریخی پس از 35 سال قائل نبود.
گفتنی است مردم‌سالاری از «سرگیجه عجیب لندن» خبر داد، اما روزنامه آفتاب یزد نوشت «مخالفان از آب گل‌آلود اظهارات کامرون ماهیگیری کردند» بدون اینکه توضیح دهد چه کسی آب را گل‌آلود کرده و با کدام محاسبه به استقبال انگلیس خبیث رفته‌اند؟
واشنگتن پست: هیجان مکالمه تلفنی فروکش کرده است
«برخلاف هیجان مکالمه تلفنی سال گذشته اوباما و روحانی، امسال به نظر می‌رسد قهقرایی در روابط ایران و آمریکا به وجود آمده است.»
روزنامه آمریکایی واشنگتن پست در گزارشی خاطرنشان کرد: یک سال پیش اوباما و روحانی حتی مکالمه تلفنی با یکدیگر انجام دادند اما هم‌اکنون پس از یک سال؛ همه آن پیشرفت سیر قهقرایی پیدا کرده و دو کشور ابدا به ثبت یک توافق هسته‌ای نزدیک نشدند.
«آن گیران» مقاله‌نویس روزنامه واشنگتن پست در شماره روز دوشنبه این روزنامه در یادداشتی می‌نویسد: یک سال پیش مکالمه تاریخی تلفنی باراک اوباما و حسن روحانی روسای جمهور آمریکا و ایران در آخرین روز برگزاری مجمع عمومی سازمان ملل، دیپلماسی را به هیجان آورد. اما اینک بعد از گذشت یک سال، دو کشور ابدا به ثبت یک توافق هسته‌ای نزدیک هم نشدهاند. امسال در اجلاس سالانه مجمع عمومی سازمان ملل در نیویورک، اوباما و روحانی حول و حوش یکدیگر ظاهر خواهند شد اما هیچ‌یک برنامه دیدار با هم ندارند. گفت‌وگوهای هسته‌ای به بن‌بست رسیده است.
به نوشته واشنگتن پست، ظریف هفته گذشته در سخنانی در «شورای روابط خارجی» آمریکا در نیویورک گفت: «آمریکا در بحث تحریم‌های ایران غرق شده است. تحریم‌ها به خودی خود منسوخ است و به نفع هیچ‌کس نیست.»
واشنگتن پست می‌افزاید: آمریکا مانع حضور ایران در کنفرانس ائتلاف برای مقابله با داعش شد که هفته گذشته در پاریس برگزار شد اما ایران هم در مقابل اعلام کرد که آمریکا و سایر شرکت‌کنندگان در کنفرانس دارند افتضاحی که خود در عراق به پا کرده‌اند را پاکسازی می‌کنند.