وبسایت الف با انتشار این ارزیابی و در انتقاد از اظهارات تحریک‌آمیز و فتنه‌انگیز وی نوشت: چطور می‌توان دم از حقوق زنان زد اما مقابل اقامۀ فریضۀ واجب الهی چون نماز برای بانوان در مسجدی که ایشان امام جماعتش است ایستاد و زنان را از حضور در خانۀ خدا منع کرد؟مواضع ایشان درخصوص حجاب هم که آشکار و مشخص است. به برکت فضای مجازی، فیلمی از ایشان به تاریخ سال ۹۷ منتشر شده که می‌گوید: «پوشش زن مسلمان از احکام اسلام است. اگر دختری در زاهدان حجاب بردارد، او را ارشاد می‌کنیم». باید پرسید ارشاد ایشان درخصوص زنان بدحجاب، چه تفاوتی با دستگاه گشت ارشادی دارد که تاکنون چندین بحران اجتماعی تولید کرده است؟ اوج این اظهارات شاذ جایی است که مسئلۀ برگزاری رفراندوم از سوی وی ـ آن هم با حضور ناظران خارجی ـ بیان می‌شود. کسی که به گفتۀ خود، قائل به استقلال و آزادی کشور است، چگونه می‌تواند پای ناظران خارجی را به کشور باز کند؟ این حرف مصداق عینی زیر پا گذاشتن استقلال کشور است! و چگونه باور کنیم کسی که دم از دلسوزی برای ایران و سرنوشتش می‌زند و حتی راه‌حل‌های برون رفت از وضعیت کنونی را هم ارائه می‌دهد، در پی باز کردن پای نهادهای خارجی به کشور مستقلی چون ایران است؟ بر چه مبنایی او مشکلات ایران را مسائل داخلی می‌خواند، اما چاره کار را  در دخالت نهادهای بین‌المللی می‌داند؟
ای کاش ایشان این پیشنهاد رفراندوم را به کشوری چون عربستان ارائه می‌داد تا آنها حداقل برای یک بار هم که شده با شکل و شمایل صندوق رأی از نزدیک آشنا شوند! نه ایران، که صفر تا صد ساختار سیاسی آن متکی به آرای عمومی به شکل مستقیم و غیر مستقیم است.
کنش‌ها و اظهارات او در مدت اخیر حاکی از لکنت در استدلال و بن بست‌های عملی در سیاست‌ورزی است و بر هیچ واقعیت اجتماعی منطبق نیست. اگر به فکر زنان ایران هستید، اگر به دنبال رفع نابرابری‌ها و تبعیض‌ها هستید و اگر دم از حقوق برابر سنی و شیعه می‌زنید، ابتدا از منطقه‌ای که خود و طایفه‌های نزدیک به شما قدرت و نفوذ اجتماعی فراوانی دارند، آغاز کنید. دست به اصلاحات در ساختار قبیله‌ای که خود عامل بسیاری از نابرابری‌هاست، بزنید و ابتدایی‌ترین حقوق زنان از جمله حقوق شرعی آنان را به رسمیت بشناسید و برای شیعیان آن منطقه فرصت بیشتری فراهم ‌سازید. اگر نه ‌ای کاش سکوت کنید و کاستی‌های بینش سیاسی اجتماعی خود را عیان نسازید.