مترجم: دکتر احمد دوست‌محمدی

نویسنده: دکتر جان‌دبلیو. وایتهد

مسافران آمریکایی براساس دستورالعمل اداره امنیت ترابری، در معرض انواع شیوه‌های بازرسی قرار گرفته‌اند؛ از عکس‌برداری تمام بدن و افزایش تفتیش بدنی در فرودگاه‌ها گرفته تا بازرسی کیف‌ها در ایستگاه‌های قطار. این اداره در واکنش به خشم عمومی ناشی از آنچه که در عمل به برهنه‌‌سازی و تفتیش بدنی منتهی شده، شروع به جایگزین کردن این روش با شیوه جدید عکس‌برداری کمتر تشریح شده اما به همان ‌اندازه پرهزینه کرده است. فعلاً عکس‌برداری‌های قدیمی در زندان‌ها مورد استفاده قرار خواهند گرفت. اداره امنیت ترابری اکنون برای ردگیری مسافران قبل از اینکه حتی به فرودگاهی نزدیک شوند، انواع مختلف پایگا‌ه‌های داده‌های حکومتی و خصوصی را مورد جست‌وجو قرار می‌دهند. سایر اطلاعاتی که جمع‌آوری می‌شوند «شماره شناسایی مالیاتی، جزئیات سفرهای قبلی، مدارک ملی، مختصات فردی و قانون‌پذیری یا اطلاعات امنیتی» را دربر می‌گیرد.

به علاوه همان‌طور که چارلی سویج1 برای بوستون گلوب گزارش کرده است، وزارت امنیت داخلی «برای خرید شبکه‌های دوربین فیلم‌برداری، میلیون‌ها دلار به حساب‌های حکومت‌های محلی واریز کرده؛ [این کار] به ظهور یک «جامعه دیده‌بانی» سرعت بخشیده است. جامعه‌ای که در آن احساس آزادی‌ای که از ناشناخته ماندن در انظار عمومی ناشی می‌شود، از دست خواهد رفت.» 

این سامانه‌های دوربین در خیابان‌های شهر، بوستان‌ها و معابر نصب شده‌اند. این سامانه‌ها به همراه سامانه‌های پیچیده رایانه‌ای با قابلیت تحلیل ویدئویی اطلاعات، تعیین هویت زیست‌شناختی دیجیتالی، نرم‌افزار نظامی تجزیه و تحلیل و پیش‌بینی جرائم و نیز نرم‌افزارهای تشخیص چهره عمل می‌کنند. آنها یک شبکه دیده‌بانی گسترده که می‌تواند میلیون‌ها افراد بی‌گناه را هدف قرار دهد، ایجاد کرده‌اند.

به عنوان مثال وزارت امنیت داخلی از پیش، بیش از 50 میلیون دلار به منظور توانمند‌سازی ادارات پلیس محلی جهت مجهز شدن به دستگاه‌های پلاک‌خوان با دوربین‌های سیار که برای عکس گرفتن از خودروها و تعیین هویت آنها، تطبیق آنها با یک پایگاه‌های داده‌های ملی و ردگیری حرکت آنها استفاده می‌شوند، توزیع کرده است. 

تکیه به پیمانکاران خصوصی برای نگهداری یک پایگاه‌ داده‌های پلاک، به این وزارتخانه و مؤسسات تابعه‌اش اجازه دسترسی به میلیون‌ها پرونده را می‌دهد، بدون اینکه هیچ‌گونه نظارتی بر آنها باشد. همین‌طور وسایل استینگری2 به پلیس این امکان را می‌دهد که بدون حکم و یا مجوز دادگاه، دستگاه‌های تلفن افراد- و مالکان آنها- را ردیابی کند. 

میزان اطلاعاتی که این وسایل درباره فعالیت‌ها، موقعیت‌ها و تعامل‌های فرد منتقل می‌کند، قابل ملاحظه است.

همان‌طور که یک وکیل دعاوی بیان کرد: «به این دلیل که ما دستگاه‌های تلفن خود را عملاً به هر جا که می‌رویم، با خود حمل می‌کنیم، استینگری‌ها می‌توانند تصویر دقیقی از موقعیت ما و کسی که با او به سر می‌بریم، از جمله موقعیت‌ ما را در خانه معشوق، در دفتر یک روانپزشک یا در یک تظاهرات سیاسی ترسیم کند.»

وزارت امنیت داخلی همچنین جاسوسی گسترده‌ای را با استفاده از مراکز تلفیق3 هدایت می‌کند. این ادارات جمع‌آوری داده‌ها- که حداقل 78 اداره آن در سرتاسر ایالات متحده پراکنده هستند- با کمک اداره امنیت ملی4 به طور مستمر ارتباطات ما را زیر نظر داشته، همه فعالیت‌های رایانه‌ای ما را جمع‌آوری و فهرست‌برداری کرده و پیامک‌ها، مکالمات تلفنی و ایمیل‌های ما را در شبکه‌ها مورد بازرسی قرار می‌دهند.

 این داده‌ها سپس به ادارات حکومت که اکنون درهم تنیده شده‌اند، ارسال می‌شوند از سی‌آی‌اِی به اف‌بی‌آی و از اف‌بی‌آی به پلیس محلی. این مراکز تلفیق با وجود بودجه‌ای حدوداً بین 289 میلیون و 4/1 میلیارد دلار، بی‌کفایتی خود را در عمل ثابت کرده‌اند و اغلب اطلاعات بی‌ربط، بی‌فایده و بی‌مورد تولید می‌کنند. در حالی که میلیون‌ها دلار صرف «تلویزیون‌های صفحه تخت، وسائط نقلیه دارای کاربرد ورزشی، دوربین‌های مخفی و ابزارهای دیگر می‌کنند.»

وزارت امنیت داخلی با بهره‌گیری از پهپادها و جاسوس‌افزارهای اسپایبوت5 دیگر، پیشتاز سرمایه‌گذاری در زمینه آدم‌آهنی‌ها و پهپادهای دیده‌بانی و به‌کارگیری آنها در خشکی، دریا و فضا بوده است؛ از جمله آدم‌آهنی‌هایی که به ماهی و ابزارهای نقب‌زن6 شباهت داشته و می‌توانند در زیرزمین حرکت کننند. وزارت امنیت داخلی علی‌رغم نگرانی‌ها درباره خطراتی که استفاده داخلی از پهپادهای دیده‌بانی برای زندگی خصوصی آمریکایی‌ها ایجاد می‌کند، به گسترش ناوگان پهپادهای شکارچی7 خود ادامه داده است. این وزارتخانه‌ همچنین پهپادهای خود را به رسم امانت و برای انجام وظایف گوناگون در اختیار ادارات اجرایی محلی، ایالتی و فدرال قرار می‌دهد. هرچند که این ادارات از هرگونه شفاف‌‌سازی راجع به چگونگی، چرایی و میزان استفاده از آنها توسط پلیس خودداری می‌کنند. باورکردنی نیست که این وزارتخانه همچنین میلیون‌ها دلار به صورت مالی در میان ادارات پلیس محلی توزیع کرده است تا به «استفاده» از پهپادها در مناطق خود «شتاب ببخشند».

پانوشت‌ها:

1- Charlie Savage

2- استینگری (Stingray) یک نوع گیرنده جنجال‌برانگیز دیده‌بانی تلفنی در سامانه بین‌المللی هویت مشترک تلفن همراه (IMSI) است که توسط شرکت‌ هاریسون بدواً برای استفاده در ارتش و جوامع اطلاعاتی ساخته شد.

3- مراکز تلفیق (Fusion Centers)، با ادارات گردآوری داده‌ها، به مراکز دریافت، تجزیه و تحلیل و اشتراک اطلاعات در ارتباط با تهدیدات با مشترکان ادارات مناطق فدرال، ایالتی، شهری، محلی و مشترکان بخش خصوصی، می‌پردازند.

4- National Security Agency

5- اسپایبوت (Spybot)، یک ابزار جاسوسی انتقال برنامه رایانه‌ای است که از‌ هارد دیسک و رم رایانه برای مقاصد هدفمند عکس‌برداری می‌کند.

6- Tunnel- bot

7- Predator