(خاطره‌ای آموزنده از استاد شهید مطهری)

انجمن اسلامى دانشگاه شيراز از من براى سخنرانى دعوت كرده بودند. در آنجا استادها و حتى رئيس دانشگاه، همه بودند. 

يكى از استادهاى آنجا- كه قبلًا طلبه بود و بعد رفت آمريكا تحصيل كرد و دكتر شد و آمد و واقعاً مرد فاضلى هم هست- مأمور شده بود كه مرا معرفى كند. 

آمد پشت تريبون ايستاد (جلسه هم خيلى پرجمعيت و با عظمت بود) يك مقدار معرفى كرد: 

من فلانى را مى‏ شناسم، حوزه قم چنين، حوزه قم چنان و...بعد در آخر سخنانش اين جمله را گفت: «من اين جمله را با كمال جرأت مى‏گويم: اگر براى ديگران لباس روحانيت افتخار است، فلانى افتخار لباس روحانيت است». 

از اين حرف آتش گرفتم. 

من معمولا ايستاده سخنرانى مى‏ كردم، عبايم را هم قبلًا تا می‌كردم و روى تريبون می‌گذاشتم. 

 وقتی مقدارى حرف زدم، رو كردم به آن شخص، گفتم: آقاى فلان! اين چه حرفى بود كه از دهانت بيرون آمد؟! تو اصلًا مى‌‏فهمى چه دارى مى‏گويى؟!من چه كسى هستم كه تو مى‏ گويى فلانى افتخار اين لباس است؟ با اينكه من آن وقت دانشگاهى هم بودم و به اصطلاح ذوحياتين بودم، 

گفتم: آقا! من در تمام‏ عمرم يك افتخار بيشتر ندارم، آن هم همين عمامه و عباست. 

من كى ‏ام كه افتخار باشم؟! اين تعارف‌هاى پوچ چيست كه به همديگر مىكنيم؟! ابوذر غفارى را بايد گفت افتخار اسلام است؛ اين اسلام است كه ابوذر پرورش داده است. عمّار ياسر افتخار اسلام است؛ اسلام است كه عمّار ياسر پرورش داده است. بوعلى سينا افتخار اسلام است؛ اسلام است كه نبوغ بو على سينا را شكفت. خواجه نصيرالدين افتخار اسلام است، صدر المتألّهين شيرازى افتخار اسلام است، شيخ مرتضى انصارى افتخار اسلام است، مير داماد افتخار اسلام است،   شيخ بهايى افتخار اسلام است.اسلام، افتخار البته دارد؛يعنى فرزندانى تربيت كرده كه دنيا روى آنها حساب مى‏ كند و بايد هم حساب كند، چرا كه اينها در فرهنگ دنيا نقش مؤثر دارند. 

دنيا نمىتواند قسمتى از كره ماه را اختصاص به خواجه نصير الدين ندهد و نام او را روى قسمتى از كره ماه نگذارد، براى اينكه او در بعضى كشفيات كره ماه دخيل است.او را مى‏ شود گفت افتخار اسلام. ماها كى هستيم؟! ما چه ارزشى داريم؟ ما را اگر اسلام بپذيرد كه اسلام افتخار ما باشد، اسلام اگر بپذيرد كه به صورت مدالى بر سينه ما باشد،ما خيلى هم ممنون هستيم. 

ما شديم مدالى به سينه اسلام؟! ماها ننگ عالم اسلام هستيم، اكثريت ما مسلمانها ننگ عالم اسلام هستيم.پس تعارف‌ها را كنار بگذاريم؛ آنها تعارف است.

* مجموعه آثار استاد شهيد مطهرى (حماسه حسينى(۱ و ۲)) 

ج‏۱۷، صص:۱۵۵- ۱۵۶-با ویرایش جزئی