یاد مرگ واخلاص نجات‌بخش انسان (کیمیای اخلاق)
قالَ عَليٌ اَميرالمُوْمِنينَ(ع):
رَحِمَ اللهُ إمْرَأً بادَرَ الأجَلَ وَ اَكْذَبَ الأَمَلَ وَ اَخْلَصَ العَمَلَ[1]
ترجمه حدیث: حضرت امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام فرمودند: رحمت خداوند بركسي كه مرگ را فراموش نكند و در انتظار كوچ كردن از اين نشئه به نشئه ديگر باشد و آرزوها را تكذيب كند. آنگاه كه عمل خير انجام مي‌دهد، فقط براي خداوند بوده و اخلاص داشته باشد.
شرح حدیث: انسان بداند كه مصيبت او از دگرگون شدن اين سه چيز است؛ اوّل مبادرت به انتهاي اجل يعني مرگ را فراموش نكند و نگويد: مردن بي مردن. زيرا همين فراموش كردن مرگ منشأ اين مي‌شود كه دست انسان به گناه، معصيت و خطا آلوده شود و آنگاه ديگر نمي‌تواند تكذيب آرزو كند كه يكي از آرزوها ماندن هميشگي در دنيا مي‌باشد.
او مرگ را باور ندارد و فراموش مي‌كند و دنبال آرزوها مي‌رود و فريب نفس را خورده كه به او وعده‌هاي مختلف و طول و دراز و دروغ مي‌دهد و دنبال او مي‌رود. نتيجه اين مي‌شود كه شيطان در اعمال او دخالت داشته و هركاري كه انجام مي‌دهد چه اعمال عبادي و چه كمك به خانواده، دوست، همكار، مردم و... اخلاص نداشته و براي خداوند نباشد. يعني اعمال انسان نجات‌دهنده او نمي‌باشد و بي‌اثر و فايده است و نتيجه آن بيچاره شدن انسان است.
_____________________
[1]غرر و درر آمدي، صفحه 163، شماره 3160
* پایگاه اطلاع‌رسانی آیت‌الله شیخ مجتبی تهرانی(ره)