فرنگی‌کار وزن ۵۵ کیلوگرم تیم‌ملی گفت: بعد از خوشحالی‌ام از کسب مدال طلا در امیدهای جهان خیلی‌ها به من گله‌مند شدند اما تاکید می‌کنم من یک سربازم و اگر بازهم به مدال طلا برسم با پرچم ایران دور افتخار
می‌زنم.
پویا دادمرز درخصوص کسب مدال طلا در رقابت‌های امیدهای جهان، اظهارکرد: باتوجه به این‌که سال گذشته در مسابقات امیدهای جهان به مدال نقره رسیدم و امسال هم در مسابقات بزرگسالان جهان که آمادگی کافی را نداشتم ناکام بودم، تمام هم و غم من این بود که در مسابقات امسال امیدهای جهان به مدال طلا برسم.
من از شکست سال گذشته درس گرفتم و امسال با کشتی‌های حساب شده طبق برنامه‌ریزی مربیانم و در راس کار آقای رنگرز، توانستم به مدال طلا دست پیدا کنم. علت خوشحالی زیادم این بود که توانستم نقره سال گذشته امیدهای جهان را به طلا تبدیل کنم و پیشرفت داشته باشم.
این ملی‌پ‍وش درباره واکنش‌ها پس از کسب مدال طلا در مسابقات امیدهای جهان نیز عنوان کرد: هر ایرانی هر جای دنیا باشد وقتی پرچم کشورش به اهتزاز درمی‌آید ناخودآگاه لبخند می‌زند و احساس غرور می‌کند. من هم وقتی در اسپانیا به مدال طلا رسیدم به سه دلیل خوشحال شدم و لبخند زدم و پرچم ایران را به دست گرفتم و با آن دور افتخار زدم؛ یکی به خاطر ملت ایران، دوم به خاطر اینکه توانسته بودم باعث اهتزاز پرچم کشورم شوم و سوم هم به خاطر خوشحالی مادرم بود. مادرم بعد از ناکامی‌ام در بزرگسالان جهان بسیار ناراحت بود که از شدت ناراحتی‌اش قول دادم در امیدهای جهان جبران کنم. اما بعد از خوشحالی‌ام با پرچم ایران خیلی‌ها به من گله‌مند شدند اما تاکید می‌کنم من یک سربازم و اگر باز هم به مدال طلا برسم با پرچم ایران دور افتخار می‌زنم. به هر حال وقتی به عنوان نماینده ایران به مسابقات اعزام می‌شوم و باعث اهتزاز پرچم کشورم می‌شوم حس غرور در من ایجاد می‌شود و من نماینده تک تک همین مردم هستم.