امام علی(ع) از قول پیامبر اکرم(ص) نقل می‌فرماید: من از دو طایفه نسبت به امت خودم اطمینان دارم که از ناحیه آنها به امت من گزندی نمی‌رسد و نسبت به یک طایفه دیگر نگرانم، و هر چه بر سر امت من بیاید از ناحیه این طایفه است. آن دو طایفه که من از ناحیه آنها مطمئنم یکی طبقه مومن خالص است و یکی طایفه کافر خالص. اما مومن خالص بدیهی است که همان ایمان وی کافی است که او را مانع شود از اینکه قدم بدی بر ضرر امت مسلمان بردارد، و اما کافر محض که هم باطنش کافر است و هم ظاهرش. از ناحیه او هم نگرانی نیست. زیرا هر وقت کفر صریح با ایمان صریح و باطل آشکار با حق آشکار روبه‌رو شود از ایمان شکست می‌خورد، و اما آن طایفه‌ای که من از ناحیه آنها نگرانم، مردم منافق و دو رو و دو زبان می‌باشند که در گفتار و در ظاهر مومن می‌باشند و در باطن خود کفر را مستور کرده‌اند (در ظاهر مانند گوسفند سلیم و در قفا همچو گرگ آدم‌خوار می‌باشند).(1)

____________

1- نهج‌البلاغه- نامه 27