نیویورک تایمز، شرایط امروز کشورهای اروپایی را به سال پایانی جنگ جهانی دوم یعنی سال 1945 میلادی تشبیه کرد و می‌نویسد: زنان بازنشسته ایتالیایی این هفته چرخ‌های دستی خرید خود را به دست گرفته و برای خرید به بازارها رفتند. آنها در بازارهای رو باز «رم» چرخ زده و از قیمت ماکارونی، پرتقال، دستمال سفره و صورت‌حسـاب‌های آب و برق و غیره در بهت فرو رفتند.
«سیمونتا بلاردی» ۶۹ ساله، چپ‌گرای خود خوانده گفت: «قیمت‌های همه چیز افزایش یافته است.» او استدلال می‌کرد که تورم تمام پس اندازهای او را بلعیده است.
او درباره اوکراین گفت: «آنها تنها چیزی که می‌خواهند اسلحه اسلحه، اسلحه است. من بیمارم و از آنها خسته شده‌ام.» این احساسی است بی‌حوصلگی، حتی خشم غیرمنتظره، نسبت به تورم ناشی از جنگ - که از خریداران در میدان‌های رم فراتر می‌رود و می‌توان آن را در میان اعتراضات هفتگی در آلمان یا در صفوف اعتصاب کنندگان فرانســـــوی یافت. این چیزی است که رهبـــــران را عصبی می‌کند. درحالی که رکود اقتصادی بریتانیا عمدتا به خاطر پیشنهادهای مالیاتی بدون تامل تحمیل شد، اما استعفای لیز تراس شاید واضح‌ترین سیگنال را ارسال کرد مبنی بر اینکه خطر سیاسی در انتظار کسانی است که بدون توجه به علت، نتوانسته‌اند به تورم و فرسایش استانداردهای زندگی رسیدگی کنند.
وضعیت در قاره اروپا حتی وخیم‌تر است. نرخ تورم سالانه در اتحادیه اروپا اکنون به بالاترین حد خود در چند دهه گذشته رسیده است: 10/9 درصد در سپتامبر و این در حالی است که این رقم در سال گذشته 3/6 درصد بود. این حتی در ایالات متحده یا بریتانیا بدتر است و عمدتاً تحت تاثیر دردهای منحصر به فرد و دردناک خروج از اتحادیه است؛ زیرا تلاش می‌کند رئیس جمهور روسیه را با ترک وابستگی طولانی مدت خود به گاز ارزان روسیه مجازات کند. با نزدیک شدن به فصل زمستان، رویگردانی همگانی اروپایی‌ها از انرژی روسیه در همه جا شروع به گزیدن خانواده‌ها و تاثیرگذاری بر آنها کرده است، استانداردهای زندگی را کاهش داده و در برخی کشورها این تهدید را دامن زده که ممکن است جبهه متحد تحریم‌ها علیه روسیه را از میان ببرد.
«ماریو دراگی»، نخست وزیر در حال کناره‌گیری ایتالیا و معمار خط متحد این قاره در برابر روسیه، هشدار داد که اگر اروپا نتواند به توافقی برای محدود کردن قیمت واردات گاز جایگزین دست یابد، همین اتفاق خواهد افتاد. او در سخنرانی خود گفت که هزینه‌های مارپیچ انرژی چیزی است که «رشد اقتصادی را به خطر می اندازد، قدرت خرید خانواده‌ها را محدود می‌کند و به قابلیت‌های تولیدی کسب و کارها آسیب می‌زند. وی افزوده این می‌تواند تعهد کشورهای ما در قبال اوکراین را با اما و اگر مواجه سازد.» به نظر می‌رسد که آن «لحظه» با افزایش اعتصاب‌ها و اعتراض‌ها بر سر افزایش هزینه‌های زندگی فرا رسیده و دوره‌ای از ناآرامی‌های اجتماعی و کارگری را آغاز می‌کند که حداقل از دهه ۱۹۷۰ سابقه نداشته است.
«کورت وندال» محقق ارشد موسسه اتحادیه کارگری اروپا گفت: «ما این را پــس از جنگ جهانی اول، جنگ جهانی دوم و همچنین در دهه ۷۰ دیده‌ایم.
در ایتالیا فشـــار همه جا وجود دارد. این هفته، جوزپه کونته، نخست‌وزیر سابق که خود را به عنوان قهرمان پوپولیست فقرای جنوب ایتالیا معرفی کرده است، اعلام کرد که به تظاهرات بزرگ در ۵ نوامبر که خواستار صلح برای اوکراین و پایان دادن به ارسال تسلیحات است، خواهد پیوست. در مجارستان که به دلیل افزایش قیمت انرژی خانوارها با تورم بیش از ۲۰ درصدی مواجه شده است، ویکتور اوربان، نخست وزیر بدبین به اروپا، بر سیاست خود مبنی بر محکوم کردن تحریم‌ها علیه روسیه در تعقیب معاملات با شرکت دولتی گازپروم روسیه برای تامین گاز طبیعی اصرار ورزیده است.
یادآور می‌شود بحران اقتصادی 6 ماه گذشته موجب سرنگونی و تغییر چند دولت در کشورهای مختلف اروپایی شده که آخرین آنها استعفای بوریس جانسون و سپس لیز تراس از نخست‌وزیری انگلیس بود.
نیویورک تایمز همچنین درباره کناره‌گیری لیز تراس ظرف 44 روز نوشت: هرج و مرج ناشی از سیاست‌های اقتصادی دولت تراس بریتانیایی‌ها را ناامید و خسته کرده است و بسیاری متقاعد شده‌اند که کشور در حال خارج شدن از کنترل است. «کریستین کرتو» مهندس گاز که در تعطیلات کاری بود، گفت: «ما در یک بحران اقتصادی، یک بحران سیاسی، یک بحران غذایی و بحران همه چیز هستیم. هر کسی که قرار است جایگزین تراس شود، فکر نمی‌کنم بتواند تفاوتی ایجاد کند.»