در ابتدای این نشست، مهدی صالحی، مجری کارشناس، اسطوره ضحاک در تاریخ ایران را تمثیلی از پدیده استعمار فرهنگی و از بین بردن مغزهای اندیشه‌ورز عنوان کرد و گفت: مهم‌ترین محور برای عملیات استعمار فرهنگی، بحث زبان است. 

این مدرس زبان‌شناسی به حرکت خزنده و متمرکز شدن پژوهش‌های جهان استعماری و پسااستعماری بر مقوله زبان اشاره و تذکر داد: آموزش علمی مشتمل بر زبان‌شناسی و ادبیات باید سراپا مراقب و مدافع زبان‌مان و همچنین نفوذ زبان رقیب باشند. 

وی در ادامه با اشاره به مطرح بودن زبان به‌عنوان یک بحث سیاسی و امنیتی و در حوزه قدرت بودن آن، به بحث امپریالیسم زبانی پرداخت و گفت: بعد از واقعه یازده سپتامبر، انجمن زبان آمریکا به تشکیل جلسه پرداخت و بر لزوم مبارزه با زبان‌های فارسی، عربی و کره‌ای به‌عنوان زبان‌های رقیب‌شان تاکید کردند و بلافاصله بودجه‌ای ۱۱۴ میلیون دلاری برای حذف و مقابله با زبان‌های یادشده تصویب شد.

این عضو شورای پاسداشت زبان فارسی حوزه هنری در ادامه با اشاره به رسوخ امپریالیسم زبانی در لایه‌های مختلف زندگی‎مان اظهار کرد: از ۱۰–۱۵ سال پیش داریم عنوان می‌کنیم که زبانی به نسل جدید آموخته‌ایم که نه‌تنها هیچ شناخت فرهنگی در بر ندارد بلکه یک شناخت ضدفرهنگی را در نظر دارد که این به‌طور دقیق خواسته برنامه‌ریزان امپریالیسم و استعمارگران زبانی است. از این‌رو، اکنون با موقعیت خودکشی فرهنگی مواجهیم؛ اینکه این زبان دارد خودش را از بین می‌برد چون همه دارند بر ضد این فرهنگ قدم برمی‌دارند.

در ادامه این نشست، غلامحسین رضاپور، زبان‌شناس و پژوهشگر حوزه آموزش زبان، بحث امپریالیسم زبانی را بحثی ریشه‌زننده و هویت‌زدا عنوان کرد و گفت: زبان و فرهنگ مبنای شناسنامه افراد است و کسانی که درصدد بیگانه کردن افراد از هویت خود برمی‌آیند، زبان و فرهنگ‌شان را از آنها می‌گیرند. وقتی که کسی از فرهنگ خود شرمسار باشد، دیگر نسخه‌اش پیچیده شده است.