«پدر و مادرم به فدایت‌ای رسول خدا! با ارتحال تو سلسله نبوت و رسالت از هم گسست و دفتر اخبار آسمانی به پایان آمد. فقدانت چنان جانکاه است که دیگر مصیبت‌ها در برابر آن ناچیز و مردمان جملگی در سوگ تو داغدارند. اگر به شکیبایی امر نکرده و از بی‌تابی بازمان نداشته بودی آنچنان بر تو می‌گریستیم که آب دیدگانمان خشک شود. با این وجود درد فراق، پیوسته و اندوه مصیبتت هم پیمان جانمان می‌باشد و هنوز این بی‌قراری در فقدان تو اندک است.».(نهج‌البلاغه خ۲۳۵)

امیر مؤمنان عليه‌السلام در وداع تلخ خود با پیکر مطهر رسول خدا(ص) چنین سخنان جانسوز و خونباری را اظهار می‌دارد. زیرا اوست که درک می‌کند چه شخصیت عظیم‌الشأنى براى همیشه از این جهان دیده فرو بسته و عالم بشریت به چه حادثه فجیع و داهیه هولناکی مبتلا گردیده است.

در زیارت آن حضرت می‌خوانیم: «اُصِبنا بِکَ یا حبیبَ قُلوبِنا فَما أعظَمَ المُصِيبهًَْ بِکَ حَیثُ انقَطَعََ عَنّا الوَحىُ وَ حَيثُ فَقَدناکَ؛ ‌ای محبوب دل‌ها! ما به مصیبت تو دچار شدیم و چه سترگ است اندوه تو! از آن رو که وحی از ما بریده شد و وجود تو را از دست دادیم.»

آن رسول مهر، شفیع اولین و آخرین، گل سرسبد آفرینش و سبب خلقت آسمان‌ها و زمین است. او حبیب خدا، نور چشم پیامبران و خلقتش بهانه رحمت خداوند بر خلایق و نگین وجود مقدسش چون خاتمی در حلقه انبیا و رسولان است. 

در سیره اهل‌بیت چنین آمده که در مشکلات، از شخصیت عظیم‌الشأن رسول بزرگوار مدد می‌جسته‌ و به آن ملاذِ عالمیان پناه می‌برده‌اند. همچنان که امیر مومنان علیه‌السلام فرمودند: «هرگاه جنگ روی خونین خود را آشکار می‌کرد ما به رسول خدا(ص) پناه می‌جستیم و او در آن حال از همه کس به دشمن نزدیک‌‌تر بود.»

از این رو امیر مومنان(ع) هنگام دفن حضرت فاطمه زهرا(س)، رو به قبر مطهر رسول خدا(ص) کرد و در آن مصیبت سخت و جانکاه به وسیله سخن گفتن با آن حضرت، اندوه خود را قدری تسلی داد.(نهج‌البلاغه خ۲۰۲)

نمونه دیگر حضرت زینب(س) است. آن زمان که پیکر قطعه قطعه و در خون تپیده امام زمان خود را در قتلگاه نظاره کرد، نزدیک بود قالب تهی کند‌، لذا رو به مدینه کرد و خطاب به رسول خدا(ص) گفت: «یا مُحمداه! صَلّی عًلیکَ مَلیکُ السّماء... و اینچنین به رسول عالمیان پناه برد و از روح بلندش مدد جست.

اینک ما نیز در شرایط خاص و دشوار کشور اسلامی ایران، با تاسی به اهل‌بیت(ع) با آن رسول برگزیده‌، از اندوه دل خود اینچنین پرده برمی‌داریم:

سلام خدا و فرشتگانش بر تو ‌ای پیامبر رحمت و ‌ای خاتم رسولان! حال و روز ملت ما را در سیاه‌ترین دوران تاریخ کشور به خوبی می‌دانید و می‌شناسید. آزادگان در شکنجه‌گاه‌های قرون وسطایی به سر می‌بردند و یا در جوخه‌های اعدام به خون خود فرو می‌غلتیدند. چادر عفت زنان به زور سرنیزه از سرشان ربوده می‌شد و کشور در وابسته‌ترین شکل اداره می‌شد. آری دست نشاندگی داغ ننگی ابدی بر پیشانی رژیم پهلوی است.

یا رسول‌الله! ملت ما می‌توانست خور و خواب را پیشه خود کند و به آسایش خویش بیندیشد. او می‌توانست به غارت منابع خود ترتیب اثر ندهد و تنها نظاره‌گر دشمنان باشد که پیوسته خاک کشور را عرصه تاخت و تاز خود قرار داده بودند. در آن شرایط که مستشاران آمریکایی حاکمیت داشتند و نظام کشور به میل سردمداران آمریکا و انگلیس تغییر می‌کرد. صنعت، کشاورزی، تولید و دیگر شئون مملکتی در انحصار شرکت‌های آمریکایی بود و استقلال و آزادی مفهومی نداشت. تصمیمات سرنوشت ساز برای کشور نه در مجلس و دولت که در سفارتخانه‌ها تعیین می‌شد. و فاجعه‌بارتر اینکه با اشاره اربابان پهلوی، بارها بخش‌های مهمی از این خاک مقدس، از پیکره کشور جدا گردید.

‌ای رسول خدا! در آن شرایط نحوست اثر و خفقان‌آور به ناگاه مردی از نسل ابراهیم و از سلاله پاک شما فریاد برآورد و ملت را به شیوه انبیا علیه ظلم و استبداد فراخواند. اما از همان روزی که مردم خواهان حاکمیت اسلام، این رهاورد عزیز شما گردیدند، دشمنی‌ها آغاز شد و حملات وسیع همه‌جانبه شکل گرفت. انقلاب نوپای ما که می‌رفت ریشه‌ دوانیده و قامت راست کند، با گروهک‌های تجزیه‌طلب و تروریست و غائله‌جو مواجه شد و همزمان از سوی همسایه غربی که مجهز به انواع سلاح‌ها و تجهیزات جنگی بود مورد حمله قرار گرفت و هشت سال جنگی ناخواسته بر این ملت تحمیل شد. صدام در این جنگ تنها نبود و از سوی آمریکا، شوروی، کشورهای اروپایی و رژیم‌های مرتجع منطقه مورد حمایت قرار می‌گرفت. اما این ملت مظلوم با دست خالی و تنها با اتکال به خداوند بزرگ و توسل به شما خاندان مکرّم توانست بر این جنگ خانمان سوز فائق آید.

یا رسول‌‌الله! رزمندگان ما با اقتدا به نور چشم شما حضرت سیدالشهدا علیه‌السلام قطعه‌قطعه شدند اما‌ اجازه ندادند حتی یک وجب از این خاک مقدس در تصرف دشمن بماند. از آن تاریخ بیش از سه دهه می‌گذرد و این انقلاب روزی نبوده که مورد هجوم و توطئه دشمنان واقع نشده باشد. ترور دانشمندان، تحریم، تهدید نظامی، فتنه‌های براندازانه، توطئه، ناامن کردن مرزها و داخل کشور و از همه مهم‌تر جنگ رسانه‌ای که هر لحظه انبوهی از اخبار جعلی و تحلیل‌های دروغین را علیه این نظام مقدس بر آنتن‌ها می‌برند، حقایق را وارونه جلوه می‌دهند و به وسیله عده‌ای دریوز‌ه‌گر بی‌حمیت و خودفروخته که از ایرانی بودن تنها فارسی سخن گفتن را می‌دانند از شبکه‌های شیطانی و ضدبشری خود اخبار مخرب و غیرواقعی را به خورد ساده‌لوحان می‌دهند. 

‌ای رسول حقیقت و راستی! این همه ماجرا نیست بلکه در داخل نیز عده‌ای کاملا هماهنگ با آژانس‌های خبری دشمن، به اخبار جعلی دامن می‌زنند و بر این نظام مقدس برآمده از اراده مردم می‌تازند و خواسته‌های دشمنان را تکرار می‌کنند. دشمنانی که چنان‌که امکان یابند، سر از تن بزرگ و کوچک این ملت جدا ساخته و کشور عزیز ما را پاره‌پاره و تجزیه خواهند نمود. همچنان که گروه دوزخی داعش را با چنین نیت شومی به وجود آوردند. آمریکا ساخت، اسرائیل تربیت کرد و سعودی هزینه آن را پذیرفت. اما سرنوشت شومشان به دست مدافعان عزیز حرم و به فرماندهی سردار پرافتخار، حاج قاسم عزیز جز نابودی و خذلان نبود.

 ‌ای پدر مهربان امت! ما شکایت این گروه را نزد شما می‌آوریم. آنان که به نام اصلاح، کارشان افساد است و به نام دین، اردوگاه کفر و نفاق را تقویت می‌کنند. آنان که امید دشمن در داخل این خاک‌اند و انتظار او را برآورده می‌سازند.

 ‌ای رسول رحمت! این پیام کتاب آسمانی شماست که فرمود: «وَ لا تَهِنُوا وَ لا تَحزَنُوا وَ أنتُمُ الأعلَونَ إن کُنتُم مُؤمِنینَ؛ سستی نکنید و غمگین نشوید که شما برترید اگر ایمان داشته باشید(آل‌عمران ۱۳۹) گویی این آیه شریفه هم‌اکنون در شأن این ملت نازل شده است. ما هرگز سست نشده و اندوهگین نیستیم. ما به آرمان‌های مقدس امام راحل(ره) و منویات رهبر فرزانه خود که همان اهداف رسولان الهی است، سخت پایبندیم. 

يا رسول‌الله! افتخارات این ملت بیش از آن است که به وصف آید. راهپیمایی عظیم اربعین که به عشق ریحانه عزیز شما حسین علیه‌السلام انجام شد، گوشه‌ای از هنرنمایی دو ملت بزرگ ایران و عراق است. ما می‌دانیم آینده از آن شماست و زمین را بندگان صالح به ارث خواهند برد. از این رو تا قیام فرزند برومندتان حضرت مهدی ارواحنا فداه و تشکیل حکومت جهانی آل‌محمد(ص) از پای نخواهیم نشست.

سیدابوالحسن موسوی طباطبایی