شما هرچه خوف دارید، از خودتان بترسید. [...] از این بترسید که اگر- خدای نخواسته- یک وقت این قضیه پیش آمد و شما از آن مردمی بودن بیرون رفتید و یک وضع دیگری پیدا کردید و خیال کردید حالایی که من نخست‌وزیرم، حالایی که من رئیس‌جمهورم، حالایی که من وزیر کذا هستم، باید چه و چه و چه باشم، آن وقت بدانید که آسیب می‌بینید؛ یعنی، آن وقت است که خارجی‌ها به شما طمع می‌کنند.

صحیفه امام؛ ج14؛ ص446 | جماران؛ 7 شهریور 1362